Kopia doskonała
Małgorzata Rogala

Celina na tropie

Małgorzata Rogala niejednokrotnie udowodniła, że ma talent do tworzenia skomplikowanych historii kryminalnych oraz wyczucie w kwestii aktualnych problemów społecznych. Wielowątkowe fabuły w połączeniu z genialnym duetem sprawiały, że od czytania nie sposób było się oderwać. Dzięki temu stała się jedną z moich ulubionych polskich autorek.

Kiedy stworzyła nową serię z nową bohaterką nie było takiej możliwości abym jej nie przeczytała. Jakie było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że prócz nazwiska autorki nie ma w tej książce nic, co by przypominało mi jej styl pisania. Przyznaję, że nie dowierzałam niektórym opiniom, iż „ Kopia Doskonała” nie dorównuje w żadnym stopniu cyklowi „Agata Górska i Sławek Tomczyk „, ale z przykrością niestety muszę się z tymi stwierdzeniami zgodzić.

To nie jest tak, że ta powieść zupełnie mi się nie podobała. Czyta się szybko, bo styl pisania Małgorzaty Rogali jest lekki i sprawia, że przez powieść dosłownie się płynie. Nie ma tu pędzącej akcji i tajemnicy, ale mimo wszystko coś przyciągało mnie do kontynuowania. Zapewne, dlatego, że fabuła jest przyjemna, niezbyt skomplikowana i pozwala odpocząć od literatury cięższego kalibru, ale nie tego oczekiwałam po tej książce.

Mój niedosyt wziął się stąd, że liczyłam na ciekawą akcję, rozwiązywanie zagadek i oczywiście skomplikowane śledztwo a dostałam historię mało tajemniczą z ślamazarną panią detektyw w roli głównej. Zapewne zamiłowanie autorki do języka francuskiego spowodowało, że tym razem akcja powieści toczy się w przeważającej części we Francji. Nie byłoby w tym nic złego gdyby to był kryminał z prawdziwego zdarzenia zamiast powieści obyczajowej z wątkiem kryminalnym i przewodnik po malowniczych zakątkach Francji. Nie było elementu zaskoczenia, ponieważ prawie od początku wiadomo, co skradziono, kto to zrobił i dlaczego. Jedynie należało odnaleźć Dominikę i po sprawie, ale było to mało angażujące, bo autorka prowadzi narrację z dwóch perspektyw ( szukającej detektyw i Dominiki), nie musiałam zbytnio wysilać mózgu skoro wszystko było wiadome i podane jest jak na tacy. Może jedynie zaciekawiła mnie sprawa morderstwa, ( bo owszem był trup), ale wyjaśnienie zbrodni zostało zepchnięte na dalszy plan i rozwiązanie pojawia się na końcu powieści, kiedy już właściwie zapomniałam, że należałoby sprawcę złapać. Domyśliłam się prawie od razu tożsamości zabójcy, bo nietrudno to było odgadnąć. Kolejne zaskoczenie, bo pani Małgosia zawsze do końca lubiła wodzić czytelnika za nos i tak szybko nie odkrywała kart.

Główna bohaterka mnie irytowała, chociaż to miła dziewczyna. Szczerze mówiąc gdyby o mnie chodziło, nie powierzyłabym jej żadnej sprawy. Jak na prywatnego detektywa strasznie nieogarnięta zamiast skupiać się na prowadzonej sprawie, w kółko rozczulała się nad swoją przeszłością. Można zrozumieć jej traumy, ale ile razy można do nich wracać. W zasadzie to inni za nią myśleli, bo sama na nic nie wpadła. Do tego podąża za nią tajemniczy mężczyzna niczym Don Pedro z Krainy Deszczowców a ona nie domyśla się jaki ma tym cel.

Druga z bohaterek na czas całej historii, która była jej udziałem wyłączyła chyba mózg, bo jak inaczej można określić zachowanie osoby, która w chwili zagrożenia zamiast się ukrywać podziwia zabytki.

Oceniam książkę na pięć gwiazdek. Wiem, że stać autorkę na dużo więcej, dlatego miałabym ochotę jedną gwiazdkę odjąć, ale za całą sympatię, jaką do niej żywię dodaję jedną, czyli bilans i tak wychodzi na pięć.

Gdyby książkę napisał ktoś inny, potraktowałabym ją, jako przyjemne czytadło. Lekką lekturę na jeden wieczór, a tak jestem lekko rozczarowana, bo „ Kopia doskonała „ nie wzbudziła we mnie zbytnio emocji.Nie polecam zaczynać przygody z twórczością Małgorzaty Rogali od tej pozycji, bo można wyrobić sobie błędne wyobrażenie na temat jej warsztatu pisarskiego. Stać Panią Małgosię naprawdę na dużo więcej i mam nadzieję, że w kolejnych częściach rozwinie drzemiący w postaci Celiny Stefańskiej potencjał.

„, Jeżeli nie konfrontujemy się z naszymi lękami, one coraz bardziej nas osaczają, nie da się od nich uciec. „

Książka nieco gorsza niż przygody Górskiej i Tomczyka, ale również ciekawa. Autorka malowniczo opisała urokliwe, a mało znane miejsca we Francji, aż zmobilizowała mnie do obejrzenia tych mijsc izasmakowania w ich atmosferze.

Powiem tak: książkę czyta się szybka, ale nie oznacza to niestety, że pozycja zawsze trzyma w napięciu... ;)
Kryminał wielowątkowy, ale wg mnie mimo całego tragizmu jaki w sobie zawiera, napisany luźno i lekkim językiem.
Zamysł fajny, wielowątkowość też, niby zawsze coś się dzieje, ale niestety nie zawsze książka zapiera dech w piersiach. A szkoda, bo ja lubię adrenalinę, szczególnie w kryminałach.
Mimo wszystko uważam, że warto przeczytać jako odskocznię. Fajny wątek miłosny, jest zagadka do rozwiązania, a właściwie dwie.
Zaczyna się niewinnie, że jedna z głównych bohaterek traci pracę i musi zając się czymś innym i tak zostaje detektywem. A potem, to już walczy ze swoimi fobiami , wyjeżdża za zleceniem do Francji, tu pojawia się wątek romantyczny i jak sie okazuje, zagadka rozwiązała się dzięki pracy kilku osób.
Fajnie, że autorka poruszyła kwestię Facebooka i przy okazji pokazała jak ludzie czasem przez nieuwagę , czy roztargnienie dodają za dużo do sieci i wpadają, jak muchy w kompot

"Kopia doskonała" Małgorzata Rogala
Chyba większość z Was zna polski film, Juliusza Machulskiego, Vinci. Jeśli komuś spodobała się ta komedia z wątkiem sztuki, przewijącym się przez cały film, to na pewno przypadnie mu do gustu powieść pani Rogali.
Autorka zabiera nas w pełną przygód, niezapomnianą podróż po rejonach Francji w poszukiwaniu dziewczyny i przy okazji pewnego obrazu ;) Główna bohaterka, z traumatyczną przeszłością, nagle traci pracę, za namową przyjaciółki otwiera biuro detektywistyczne i tu zaczyna się jej wielka przygoda, walka ze swoimi lękami, walka z samą sobą. Do Celiny zgłasza się starsza pani, koleżanka jej babci, która szuka wnuczki, która wyjechała do Francji i zaginęła.
Razem z główną bohaterką przeżyjemy wspaniałe przygody, zwiedzimy zakątki, zabytki, krajobrazy Francji, będziemy świadkami pościgu, zdrady, początków miłości, trudnej sztuki pisania bestsellera, przezwyciężania lęków, godzenia się z przeszłością, zbrodnią, zuchwałą kradzieżą obraza, molestowania w miejscu pracy, zagrywki w postaci niewinnego szantażu...
Powieść Małgorzaty Rogali " Kopia doskonała" to idealna uczta dla miłośników kryminału, przygody, sztuki. Kto kocha filmy z cyklu Indiany Jonesa, ekranizacje Dana Browna, polski film Vinci, ten na bank,tak jak moja skromna osoba, pokocha tę powieść i będzie chciał więcej :)

Najnowszy cyk Małgorzaty Rogali, którego główną bohaterką jest Celina Stefańska, uważam za ciekawy, lekki i przyjemny w odbiorze.
Czytałam obie książki ("Kopię doskonałą" i "Cenny motyw" ) jedna po drugiej i przyznaję, że drugi tom, w moim odczuciu, wypadł lepiej. Historia wydała mi się bardziej dopracowane i interesująca. W "Kopii doskonałej" dobre pół książki nie mogłam się zaprzyjaźnić z główną bohaterką. Niemniej nie żałuję spędzonych chwil z obiema książkami. 

Celina jest prywatnym detektywem, obecnie łapie złodziei w sklepie. Jednakże na skutek skargi traci pracę. Przyjaciółka doradza jej założenie agencji detektywistycznej- jednak jej działalność ogranicza się tylko do śledzenia niewiernych mężów. Celina ma pasję, jednak na skutek traumatycznej przeszłości, której skutkiem jest sporo fobii (klaustrofobia, strach przed ciemnością, obawa przed lataniem samolotem czy w ogóle przed podróżowaniem) bardzo ograniczają jej życie i wpływają na jego jakość.

„Jak nie spróbujesz, będziesz piętrzyć przeszkody, nigdy się nie dowiesz, czy potrafisz. I później będziesz żałować, że nie sprawdziłaś.”

Pewnego dnia do Celiny zgłasza się babcia Dominiki- młodej artystki, która wyjechała do Francji kopiować pewien obraz, a teraz jest poszukiwana przez policję. Celina początkowo odrzuca to zlecenie, ale ile można żyć na pół gwizdka? W końcu decyduje się i tak zaczyna się detektywistyczna przygoda, podążanie za wskazówkami i tropami zaginionej dziewczyny.

W sumie ciekawy kryminał mówiący o pokonywaniu swoich słabości i działaniu na przekór złym myślom; ukazujący słabości i wady ludzkie: zazdrość, uleganie szantażom, podłość. „Kopia doskonała” może nie porwała mnie emocjonalnie, ale i tak dobrze przy niej się bawiłam.