Operacja Burzowa Chmura
Jrn Lier Horst

W miasteczku Elvestad zaczynają grasować złodzieje. Zostają skradzione drożdże, beczki oraz krzaki jałowca. Tiril, Oliver oraz pies Otto próbują odnaleźć złodziei i dowiedzieć po co właściwie potrzebne im te przedmioty. 

Książki dla dzieci lubię za to, że są lekkie i przyjemne. Nie muszę się przy nich aż tak bardzo skupiać. Tak jak w tym przypadku śledztwo młodych detektywów nie było dla mnie wyzwaniem, ale to książka dla dzieci. Gdzieś kiedyś czytałam recenzje ze stwierdzeniem, że książka dla dzieci jest zbyt dziecinna. Dla nas dorosłych owszem, ale dla małych czytelników już nie. 

Myślę, że przy ,,Operacja burzowa chmura" dzieci będą się świetnie bawić. Śledztwo jest ciekawe. A bohaterowie książki podchodzą do spawy bardzo poważnie. Mają swoje biuro, spisują swoje tropy na tablicy, mało tego pomaga im nawet policja! ?

Widziałam, że ta seria ma sporo tomów, na pewno kiedyś sięgnę po inne, może jak już Antek będzie starszy. Szkoda tylko, że kolejnych tomów nie ma już u nas w bibliotece i będę musiała się wybrać do miejscowości obok ?

Jako pierwsza intryguje okładka, a potem mapa miasteczka Elvestad, w którym mieszka 937 mieszkańców. Dwójka z nich to przyjaciele, mali detektywi – pomysłowa, wysportowana znawczyni komputerów Tiril oraz bystry, zaradny Oliver ze smykałką do techniki. Towarzyszy im pies tropiący Otto, który naprawdę ma nosa do tajemnic. Ta trójka pracuje w Biurze Detektywistycznym nr 2, mieszczącym się w piwnicy.

Jeżeli zlecenia nie znajdują nas same, to my musimy je znaleźć. (s. 11)

Na wakacjach są bezrobotni, bo nic się nie dzieje, ale są na posterunku. W sąsiednim miasteczku ktoś ukradł furgonetkę Słodkiego Larsena. Po chwili Oliver się orientuje, że w powietrzu nie czuć jak zwykle zapachu świeżo pieczonych bułek. Pod piekarnią Mortena Monsena zauważyli radiowóz. Ktoś się włamał do magazynu i ukradł wszystkie drożdże. Otto wpada na trop.

Zaczyna to przypominać prawdziwą zagadkę kryminalną. (s. 47)

W miasteczku grasują tajemniczy złodzieje. Znikają beczki do budowy pomostu, krzaki jałowca z parku i jeszcze kilka innych rzeczy. Mali detektywi nie znają motywacji złodziei. W swoim biurze na tablicy wypisują znane im fakty, gromadzą dowody zbrodni. Działają jak prawdziwi detektywi, jednak nic im nie przychodzi do głowy. Z pomocą przychodzi Internet.

To będzie twoje zadanie. (s. 78)

Tiril i Oliver wraz z psem rozwiązują zagadkę kryminalną i bardzo dobrze sobie radzą bez pomocy dorosłych. Od szczegółu do ogółu, krok po kroku zbierają dane, analizują i wysuwają wnioski. Podejmują działania. Sprzyja im pogoda i łut szczęścia. Pomagają zdobycze techniki, których każdy używa na co dzień. Dzieci przeżywają przygody i rozwiązują zagadkę lepiej od policji. Na koniec całą dokumentację gromadzą w teczce i odpowiednio ją podpisują.

To nie koniec detektywistycznych atrakcji. Autor jest byłym detektywem policyjnym i przygotował wraz z ilustratorem dla małych czytelników kilka zagadek na spostrzegawczość, która jest tak ważna w zawodzie detektywa. Książka jest napisana bardzo przystępnym językiem zrozumiałym dla dziecka. Czytanie ułatwia duża czcionka i mnogość kolorowych ilustracji, które nie pozwalają się oku męczyć, a dodatkowo barwnie ilustrują śledztwo małych detektywów.