Najsłynniejsza, nagrodzona Pulitzerem powieść Elizabeth Strout , na podstawie której powstał znakomity serial HBO
Już nigdy nie zapomnicie Olive Kitteridge - jej gorzkiej ironii i szczerej empatii. Ta powieść to wielka rzecz.
,,USA Today"
Nigdy nie przeprasza. Silna, arogancka i bezkompromisowa.Taka z pozoru jest Olive Kitteridge, surowa nauczycielka matematyki, oschła żona i wymagająca matka. Z okruchów zdarzeń codziennego życia wyłania się jednak portret niejednoznacznej, fascynującej osoby. Poprzez losy Olive i innych mieszkanców nadmorskiego miasteczka Crosby poznajemy świat ludzi, którzy są spragnieni uwagi, czułych gestów i zrozumienia. Tymczasem prowadzą międzypokoleniowe wojny, zamykają się we własnych światach, wspominają przegrane marzenia i niespełnione miłości.
Takie tajemnice kryją się pod warstwą sielankowego uroku małego miasteczka, które wydaje się beztroskim i szcześliwym miejscem na ziemi.
Książka nagrodzona Pulitzerem w 2009 roku. W 2014 roku powstał na jej podstawie miniserial wyprodukowany przez HBO z Frances McDormand i Richardem Jenkinsem w rolach głównych. Obraz zachwycił krytyków na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.
Nigdy nie przeprasza. Arogancka, silna i bezceremonialna. Taka z pozoru jest Olive Kitteridge, surowa nauczycielka matematyki, oschła żona, despotyczna matka. Z okruchów codziennych wydarzeń można jednak stworzyć portret niejednoznacznej, fascynującej osoby. Poprzez losy Olive i innych mieszkańców niewielkiego miasteczka na Wschodnim Wybrzeżu autorka buduje mikroświat ludzkich lęków i pragnień. Prawda psychologiczna, mistrzowski warsztat i misternie skonstruowana narracja zjednały Elizabeth Strout uznanie zarówno krytyków, jak i czytelników.
Książka ukazała się w Polsce po raz pierwszy w 2010 roku pod tytułem ,,Okruchy codzienności".
Wydawnictwo: Wielka Litera
Data wydania: 2018-01-17
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 384
Język oryginału: angielski
Nie polubiłam Olive. Jest dla mnie doskonale opisanym przykładem osoby, która nie przeżywszy życia tak jak chciała, stała się zgorzkniałą kobietą dostrzegającą prawie wyłącznie wady u innych. Arogancka, złośliwa, zgryźliwa, skoncentrowana na sobie. Przypomina mi wiele starszych pań, które spotykam od czasu do czasu i które swoją złość na świat i innych mają wypisaną na twarzy. Pewnie można znaleźć przyczyny dlaczego jest taka, a nie inna. W książce możemy domyślić się tego ze skrawków jej wspomnień (chociaż jest ich niewiele). Takie osoby jak Olive nie potrafią skonfrontować się z prawdą o sobie, nie słyszą, co mówią inni (doskonała rozmowa z synem), wolą uciec, niż przyznać, że to oni przynajmniej w jakiejś części przyczynili się do tego, jak teraz wygląda ich życie. I chyba mi ich nie żal.
Ale to książka, która ma wielu bohaterów a Olive czasami pojawia się tylko na chwile. Doceniam, jak naturalistycznie Elizabeth Strout opisała to miasteczko i jej mieszkańców.
Pomimo niewielkiej sympatii do Olive sięgnę po kontynuację. Może skontaktuje się z lepszą stroną swojej osobowości, bo gdzieś głęboko zakopaną, ale pewnie ją ma.
Obraz życia w niewielkim, amerykańskim miasteczku przez pryzmat starej nauczycielki matematyki - Olive. Prawda psychologiczna, mistrzowski warsztat i misternie skonstruowana narracja - piszą na stronie wydawnictwa, zgadzam się z tym w stu procentach.
Obserwacja ich życia sprowadza do wielu ważnych i potrzebnych autorefleksji.
Tytuł poprzedniego wydania tej książki brzmiał "Okruchy codzienności", co według mnie bardzo dobrze oddaje jej treść. Obecny tytuł nawiązuje do miniserialu na podstawie książki, promuje ją przez to, więc zmiana jest zrozumiała.
Czytamy szereg krótkich opowiadań - epizodów z życia członków pewnej amerykańskiej społecznosci symbolicznie tylko połącznych osobą Olive - byłej nauczycielki matematyki w miejscowym liceum, osoby o trudnym charakterze, żony aptekarza Henry'ego i matki jedynaka Christophera. Niektóre epizody są z życia Olive i wtedy poznajemy jej myśli i jak jej życie potoczyło się z biegeim lat, inne zaś to maja innych bohaterów, którzy spotykają Olive, albo tylko wspominają ją, coś co powiedziała.
To bardzo dobra i mądra lektura. Zadziwia ile można przekazać przez krótki epizod, scenkę na tyle tematów: młodości i dojrzewania, utraty niewinności, doceniania chwil dobrych w życiu, rozczarowań, smutku i rozgoryczenia przebiegiem życia, stosunku starszych rodziców do dzieci i ich wyborów życiowych, myśli u kresu życia. Pisane pięknym, oszczędnym jężykiem. Książka godna polecenia (i już ją polecałam).
Kontynuacja kultowej książki Olive Kitteridge Olive Kitteridge, która stała się ikoniczną postacią dla milionów czytelników i widzów serialu HBO na...
Książka nagrodzona Pulitzerem w 2009 roku. Autorka dołączyła do takich twórców jak Philip Roth, John Updike i Annie Proulx. Nigdy nie przeprasza. Arogancka...
Przeczytane:2018-07-12, Ocena: 5, Przeczytałem, 52 książki 2018, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu, Książki XXI wieku,
Crosby w Nowej Anglii to miasteczko jak każde inne. Zbudowane z plotek, niechcianych i oczekiwanych romansów, westchnień zmęczonych matek i żon, ciężkich dłoni mężczyzn, względnej i szczerej radości oraz tęsknoty. Tutaj mieszkają zwykli ludzie, jakich wielu. I tutaj mieszka Olive Kitteridge.
Olive Kitteridge to osoba niezwykła o bardzo skomplikowanym charakterze. Surowa, bezkompromisowa, czasem łagodna, innym razem pyskata. Kobieta z krwi i kości.
Autorka w swoich opowiadaniach opisuje społeczność miasteczka w wyjątkowy sposób. Subtelnie porusza tematy, które zmuszają czytelnika do refleksji i wpędzają w melancholię. Olive Kitteridge, mimo że pojawia się w opowiadaniach i jako bohater pierwszoplanowy i jako postać drugorzędna, nie zawsze odgrywa główną rolę. I właśnie to podziwiam w tej powieści najbardziej. Czasami pojawia się tam ona tylko wspomniana, innym razem poświęcony jest jej jeden akapit. A mimo wszystko, każde opowiadanie dokłada nam coś do jej charakterystyki.
Oprócz tego klimat w tej powieści to absolutne mistrzostwo. Małomiasteczkowy, przepełniony smutkiem, rozczarowaniem i tęsknotą. Bo każdy człowiek tam cierpi i przeżywa osobiste tragedie, które dla niego oznaczają często koniec świata.
Bohaterowie są genialnie wykreowani. Każda postać potraktowana z pewną drobiazgowością jest żywa i realna. Tych bohaterów nie trudno jest sobie wyobrazić, czytając, ma się wrażenie, że zna się ich od dłuższego czasu.
Ta powieść to cudowna historia utkana z ludzkich żyć i pragnień. Warto po nią sięgnąć.