Odessa i tajemnica Skrybopolis
Peter van Olmen

Miasto pisarzy

Kaliope to największa z Dziewięciu Muz. Jest muzą poezji epickiej, filozofii i retoryki, jej piękne lico oraz łzy stanowią inspiracje dla największych umysłów tego świata. To za jej sprawą zwyczajny tekst zamienia się w wiekopomne dzieło, słowa i historie ożywają, wywołują szereg emocji. Czym byłby świat bez muz? Czy wówczas pisarze byliby tylko skrybami? A może świat pozbawiony natchnienia, piękna, stałby się bezbarwny, pełen okrucieństwa i brzydoty?

Wiele lat temu ludzie próbowali pozbyć się książek, chcieli odebrać sens życia zarówno pisarzom, jak i ich muzom. Przekonani, że książki są dziełem Szatana, pragnęli spalić je wszystkie na piekielnym stosie, najlepiej razem z ich autorami. Ci, chcąc zachować życie, byli zmuszeni uciekać, zaszywając się w górach i tam zakładając kolonię. Nazwali ją Skrybopolis, Miasto Pisarzy. Kaliope, była pierwszą muzą, która się tam osiedliła, rozkoszując się podniosłą atmosferą, spokojem i obecnością wielu światłych umysłów, dla których stanowiła natchnienie.

W Skrybopolis schronienie znalazł Szekspir, jego najlepszy przyjaciel sir Edward de Mabarak, a także Dostojewski, Dante, Hemingway i wielu innych pisarzy, których nazwiska są do dziś otaczane czcią. Ale i ta enklawa pisarzy została zatruta jadem właściwym ludziom – zazdrością, zawiścią, manią wielkości. Mabarak, zazdrosny o sukcesy przyjaciela, postanowił poświęcić swoje życie na stworzenie najlepszej ze wszystkich książek, jakie kiedykolwiek powstały. Postanowił zostać autorem Księgi Ksiąg, Księgusa, którego zawartość tworzyłaby świat. Pragnął panować nad wydarzeniami, nad ludźmi i przedmiotami, a wszystko, co zostałoby zapisane na kartach księgi, miałoby moc sprawczą. Tyle tylko, że „książki służą do tego, by tchnąć życie w opowieści (…). A nie do tego, by w opowieściach zamknąć życie!”. Mabarak stworzył zatem potężną księgę, która w jego rękach była bezużyteczna – nie mógł w niej pisać. Przepowiednia mówi, że tylko chłopiec zwany Nikim Innym, będzie w stanie kreować świat, dokonując zapisów w Księgusie…

Co wspólnego z tym baśniowym niemal światem ma Odessa, trzynastolatka z głową pełną poezji? Dlaczego nie wolno jej wychodzić z domu? Dlaczego, dopiero kiedy matka zamknie się w swojej bibliotece, ona może wymknąć się ukradkiem i podziwiać miasto z dachów okolicznych domów? Tego wszystkiego możemy dowiedzieć się z pasjonującej lektury dla młodzieży (i nie tylko), autorstwa Petera Van Olmena.

„Odessa i tajemnica Skrybopolis” to dokonała powieść, opublikowana nakładem wydawnictwa Egmont, która zarazi namiętnością do książek nawet największego ich wroga. Czym bowiem można oprzeć się historii nastolatki, której matka zostaje porwana przez tajemnicze stwory wydzielające świński odór? Czy można oprzeć się odkryciu tajemnicy biblioteki, w której matka Odessy spędzała całe noce? Czy można odmówić przejścia do innego świata, do Skrybopolis za pośrednictwem tajnych drzwi zwanych bombą (czyli „Błyśnij Roztropną Odpowiedzią – Możesz Bieżyć, Adieu”)? Od razu odpowiadam – nie można i dlatego zostajemy wchłonięci przez opowieść pełną nagłych zwrotów akcji, niesamowitych postaci z mitologii i największych arcydzieł światowej literatury. Opowieść pełną niebezpieczeństw, bowiem zbliża się kres Skrybopolis – okrutny Mabarak planuje zemstę za wygnanie go z krainy pisarzy. Zdołał ukraść już Tytanowy Moździerz do wyrobu proszku z łez muz, zaś bez tego specyfiku książki postaną zaledwie poprawnymi historiami.

Rada rządząca miastem chce wysłać najlepszych uczniów Skrybopolis, by przedostali się do zamku Mabaraka i odzyskali cenny przedmiot, bez którego niemożliwe będzie ożywianie zawartości ksiąg. Aby wyłonić dzielnych śmiałków, zorganizowano wielostopniowe eliminacje, w których udział, ku niezadowoleniu przedstawicieli Rady (w tym Dostojewskiego) udział ma wziąć również Odessa. Czy dziewczynce, która przecież nigdy z magią nie miała do czynienia, uda się pokonać rywali? Czy zdoła obrazić konkurentów i wypełnić pierwsze zadanie, ożywić postać z książki w drugiej próbie i – wygrać walkę z cyklopem nie utknąwszy przy tym na zawsze w książce? Czy odnajdzie ojca, za którym tak tęskni? Czy poznamy tożsamość Nikogo Innego?

Powieść „Odessa i tajemnica Skrybopolis” przynosząca odpowiedź na te pytania, to brawurowe i ryzykowne dzieło. Mimo dużej ilości wątków i postaci, autorowi udało się jednak stworzyć spójną historię od której wprost nie można się oderwać. Świat książek i ich autorów pochłania nas bez reszty i nawet pył z łez muz jest nam niepotrzebny, by w naszym umyśle ożyły wszystkie stwory obecne na kartach opowieści i bohaterowie, znani dotąd wyłącznie z lektur szkolnych czy bibliotecznych półek. „Odessa…” zawiera w sobie całą magię wszystkich książek świata i obietnicę, jaką w sobie kryją. Jest bramą do innego świata, jest prawdziwą literacką przygodą, którą można przeżywać wraz z Odessą. Szkoda tylko, że mimo poszukiwań nie udało mi się odnaleźć bromby i dołączyć do Szekspira i jego przyjaciół w rzeczywistym wymiarze…