Obraz pośmiertny
Aleksandra Marinina

Na szczęście w tym tomie Anastazja Kamieńska powróciła. I pojawił się Stasow, którego poznaliśmy w poprzedniej książce. Fabuła ( przyznam, że nie pamiętam nawet zbliżonej) mnie mocno wciągnęła, Anastazja znowu poturbowała swoim analitycznym umysłem a Marinina przekonała, że książka nie musi być grubaśnym tomiszczem, żeby uchwycić wątek i bez zbędnych opisów i rozważań doprowadzić go do rozwiązania. Kocham ten cykl i niedługo sięgnę po kolejną pozycję.

Niewielkich rozmiarów książka, którą szybko przeczytałam. Ciekawe było budowanie w niej napięcia, poprzez analizy psychologiczne profili głównych bohaterów. Szału nie było, ale można przeczytać, chociaż spodziewałam się czegoś więcej - po tej sławnej Marininnie. 

Bardzo dobry kryminał. Rozwiązanie nie nasuwa się już na samym początku jak w innych pozycjach tego gatunku. Do samego końca trzyma w niepewności.