Nowy święty Graal
Zibi Szelest

Sięgając po „Nowy Święty Graal”, liczyłem na przygodę w stylu Dana Browna czyli trochę akcji, sporo zagadek jednak ta powieść to coś zupełnie innego…
Książce bliżej do przygód Indiany Jonesa niż Roberta Langdona chociaż w sumie też nie do końca.

Sama historia jest nawet ciekawa pod względem akcji sporo się dzieje, przyznaje że zabrakło mi zagadek z zakresu kultury, sztuki jakichś zagadnień archeologicznych (w sumie jakichkolwiek zagadek mi zabrakło) to by uatrakcyjniło powieść, a otrzymaliśmy czystą sensację. W pewnym momencie zaczęła mi trochę doskwierać schematyczność, bo mówiąc wprost akcja mniej więcej wyglądała tak - wykonywane są jakieś zadania, pościg itp. po wszystkim zjazd do bazy (hotelu) walenie alkoholu, rano większość wstaje na kacu, część wali klina część nie i ruszamy na nową misję. No patrząc na to w szerszej perspektywie, to tak mogłyby wyglądać przygody rezydentów spod Żabki, a to chyba nie o to do końca chodziło, żeby było jasne ja nie mam problemu z alkoholem bardziej mnie ta schematyczność nużyła i generalnie fakt, że dorosłe chłopy jarają się piciem jakby zaliczali pierwszą imprezę w życiu. Ja wiem, że my faceci do pewnego wieku dojrzewamy, a później już tylko rośniemy, ale bez przesady.

„Nowy Święty Graal” to przeciętna książka, ale przedstawiona historia nawet może ciekawić czytelnika więc jeśli ktoś nie jest wrażliwy na mankamenty, które wymieniłem to może po nią sięgać moi mili albo kupić dziadkowi jak lubi Familiadę.