Nothing less
Anna Todd

Logan i Nora kontynuują swoją znajomość, lecz żadne z nich nie wie w którą stronę ona zmierza. Czy pisane jest im szczęście? A może powrót Dakoty wszystko zmieni?

Jak pierwsza część zawodziła tak tą część znacznie się polepszyła. Książka ta wnosi wiele dramatyzmu, który wciąga czytelników w euforię tajemniczych uczuć. Głównie przerzucany jest tu aspekt skrywanej przeszłości, który trochę drażni, ale z drugiej strony daje mroczny pogląd. Niestety dalszym minusem tej historii jest kolejne lamentowanie bohatera, co bardzo wyprowadza z równowagi. 

Podsumowując seria przygód Landona jest ciekawa, lecz nie porywa czytelnika za serce tak bardzo jak seria "After". Książki oczywiście nie mogę polecić, gdyż nie zawładnęła moimi emocjami.

Moja ocena: 7/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna Renee Todd, dwudziestoośmioletnia amerykańska powieściopisarka (no bez przesady), autorka serii After. Todd pierwszy tom After opublikowała w 2013 roku za pośrednictwem platformy internetowej Wattpad, gdzie cieszył się dużą popularnością. W maju 2014 podpisała umowę z  grupą wydawniczą Gallery Books oraz kontrakt filmowy z Paramount Pictures. Todd mieszka w Austin w Teksasie.

 

Między nami mówiąc to przyznaję, że jestem chyba literacką masochistką. Dlaczego? Przeczytałam wszystkie wcześniejsze opasłe powieści Anny Todd z seriiAfter i do dzisiaj nie wiem z jakiego powodu, ponieważ książki tej amerykańskiej pisarki (?) uważam za całkowite gnioty. I oto co robię. Gdy pojawiają się kolejne w jej dorobku „dzieła”, włącza się mój masochizm i czytam… Ale do rzeczy.

 

Dzisiaj postanowiłam napisać o najnowszym cyklu Todd Landon Gibson łącznie, czyli będzie jedna opinia o dwóch tomach z jakże ambitnymi tytułami: Nothing more i Nothing less.

 

Landon przeprowadza się do Nowego Jorku podążając za swoją dziewczyną Dakotą, z którą są razem od kilku lat. Niestety na miejscu okazuje się, że Dakota widzi swoje życie, ale bez uwieszonego na niej Landona.  Chłopak dzieli czas między studia i pracę, wieczory spędzając z Tessą, która właśnie zakończyła związek z Hardinem. I kiedy już Landon przyzwyczaja się do tego, że jest singlem, a w oko wpada mu przyjaciółki Tessy, Nora, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki znów pojawia się Dakota, sądząc że chyba popełniła błąd rezygnując z niego. Szykuje się, jak widzicie, miłosny trójkącik i chyba nie ma z niego dobrego wyjścia. I to by było na tyle.

 

Zastanawiam się, czy żeby opisać ten „problem” trzeba było aż dwóch tomów. Moim zdaniem w jednej niegrubej książce zamknęłaby się ta historia. Ale przecież nie piszę książek, więc co ja tam wiem.

 

W pierwszym tomie nie dzieje się absolutnie nic. Książkę czyta się co prawda szybko, bo i temat i styl Todd to ułatwiają. Jednak nie pamiętam, żebym czytała ostatnio tak nudną książkę. Obsadzenie Landona w roli narratora nie jest chwytliwym posunięciem, gdyż chłopak, tak jak fabuła, jest straszliwie drętwy i nijaki. Prawdę mówiąc o Landonie, jak i pozostałych postaciach tego „dramatu” nie da się napisać nic ciekawego. Ma się wrażenie, że po prostu nie istnieją. I po co czytałam tę książkę? Chyba tylko po to, żeby wam napisać, że kompletnie szkoda na nią czasu.

 

Jednak mimo tego mój masochizm nakazał mi zgłębienie drugiego tomu cyklu. I po kompletnym rozczarowaniu Nothing more w końcu zapaliło się maleńkie i bardzo nikłe światełko w tunelu. Nothing less moi mili jest lepsze od swojej poprzedniczki. Coś tam zaczyna się dziać, za sprawą Nory i tajemnic, które otaczają dziewczynę niczym woal. Tym razem narracja została podzielona i poznajemy wydarzenia z perspektywy Landona i Nory. Postaci też jakby odrobinę ożyły i już nie są takie skostniałe i bez wyrazu. Dla tych z was, którzy w pierwszej książce bezowocnie poszukiwali Tessy mam dobrą wiadomość, bo i Tessa i Hardin pojawiają się na kartach Nothing less.

 

Nie wiem jak oceniać te powieści, czy razem, czy oddzielnie. Nothing more to kolejny gniot w wydaniu Anny Todd. Z Nothing less jest trochę lepiej, ale do arcydzieła bardzo dużo jej brakuje. Jestem ciekawa w jakim tempie będzie się uczyć dobrze pisać Todd. Być może kiedyś to nastąpi, pod warunkiem, że w końcu kolejne książki wydostające się spod jej pióra przestaną być ogłaszane bestsellerami. Mam nadzieję, że w przyszłości przeczytam powieść Anny Todd, która mnie zadowoli choć w niedużym stopniu. Tymczasem jeśli jesteście ciekawi, co słychać u bohaterów znanych z serii After radziłabym od razu przejść do tomu numer dwa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przyznać, że choć książkę czyta się w miarę szybko, to jednak niczym szczególnym mnie nie porwała. Nie była to jedna z tych historii, które śledzi się z zapartym tchem, od których wprost nie można się oderwać. Mnóstwo w niej schematyczności, brak wprowadzenia jakiejś nutki świeżości. London to chłopak, który z każdym dniem coraz bardziej dojrzewa. Autorka stawia go w trudnej sytuacji, gdyż musi wybrać: albo dawna miłość, albo ta obecna. Tylko jak wybrać pomiędzy dwoma kobietami, dwiema tak różnymi, a jednocześnie tak samo pociągającymi? Plusem książki niewątpliwie jest narracja z dwóch punktów widzenia: Londona oraz Nory, pozwala nam to na głębsze wniknięcie w psychikę każdego z nich. Choć Nora od początku jest postacią skrywającą tajemnice. Tajemnice, które w gruncie rzeczy nie zrobiły większego wrażenia na Londonie, gdy je odkrył. Dla mnie, jeśli pojawia się już jakaś skrywana rzecz, powinna mnie zaszokować, wbić dosłownie w fotel w którym akurat siedzę, tutaj tak się nie dzieje. Fabuła książki wciąż toczy się wokół rozterek miłosnych naszych bohaterów. W pewnym momencie zaczęło mnie to już nużyć i nudzić. Bohater, który nie może dokonać wyboru, nie wiedząc czy pomóc ma dziewczynie, którą dręczą demony, czy może ponownie zejść się ze swoją byłą. Również między dwójką tych dziewczyn pojawia się rywalizacja o tego przystojniaka. Polubiłam postać Londona, który wydaje się rozsądnie podejmować każdą swoją decyzję. Podobała mi się jego troska o inne osoby, to jak ważni są dla niego przyjaciele. Styl autorki jest lekki, książkę spod jej pióra czyta się szybko, jednak brak im czegoś mocnego, może jakiegoś akcentu, który zaskoczy czytelnika. Schematyczność pojawiająca się w powieści nie jest aż tak rażąca, niemiej nie powoduje usypiania podczas czytania. Nothing less to lektura dla mniej wymagających osób, idealna na odreagowanie po ciężkim dniu czy też spędzenie przyjemnego popołudnia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)