Nikt o tym nie mówi
Patricia Lockwood

Chyba nie ma wśród nas nikogo, kto by nie korzystał z dobrodziejstw płynących z Internetu. Ten wynalazek człowieka znalazł swe zastosowanie praktycznie we wszystkich dziedzinach życia i stał się wręcz niezbędny jak tlen do oddychania. Jednak oprócz dużych korzyści jakie czerpiemy z sieci, Internet niesie również ogromne zagrożenie w postaci uzależnienia. Najczęściej popadają w nie dzieci, które są bardziej podatne, ale nie brakuje ich także i wśród dorosłych.

Muszę przyznać, że coś w tym jest. Sama jak tylko wstaję to sięgam po telefon i sprawdzam kolejne strony oraz informacje. Gdyby odcięto mnie od tego środka przekazu chyba bym się zdenerwowała i nie umiała znaleźć sobie miejsca. Najwyraźniej nie potrafiłabym już żyć normalnie bez Internetu.

Autorka w swej książce porusza właśnie te tematy, które zna z autopsji. Sama prężnie działała w sieci i zamieszczała wiele postów, przez co stała się dosyć sławna i rozpoznawalna. Jednak dopada ją prawdziwe życie i brutalna rzeczywistość, z którą jak się okazuje nie potrafi sobie poradzić.

Zasypuje nas tak ogromną ilością formułek i nazw, że ciężko było mi się przez nie przebić i zrozumieć sens jej przekazu. Niestety przez to często musiałam odkładać książkę, by moje szare komórki odpoczęły.

Ta pozycja podzielona jest na dwie części i ku memu zdziwieniu, to właśnie ta druga była dla mnie o wiele bardziej przystępna. Szczerze przyznaję, że momentami ściskało mi się serce, gdy czytałam o tym co spotkało jej siostrę i jej maleństwo. Nie płakałam, ale czasem strasznie dławiła mnie w gardle.

Szczerze wam powiem, że dziwna to była dla mnie lektura. W większości chaotyczna i nudna. Zdecydowanie szybko o niej zapomnę. Nie podszedł mi styl pani Lockwood i trochę dziwi mnie, że to dzieło zdobywa tyle nagród i takie ogromne uznanie na świecie. Być może nie znam się na dobrej literaturze i mam spaczony gust.

Nie odradzam wam sięgnięcia po książkę, gdyż może wy znajdziecie w niej coś co was zachwyci i zrozumiecie informacje jakie zawarła w treści pisarka. Przykro jest mi to pisać, ale chcę być z wami szczera. Jestem ciekawa waszej opinii i czy podzielacie moje zdanie.

Patricia Lockwood, finalistka Nagrody Bookera 2021 i Women's Prize for Fiction. Jej "Nikt o tym nie mówi" jest uznawana za jedną z najlepszych książek przez ponad 20 zagranicznych magazynów.

A ja zastanawiam się, czy ktoś mnie nie wkręca?
Dziwna to książka, bardzo dziwna, ale wciągasz się czytając te krótkie fragmentaryczne myśli, a mózg ci paruje próbując pojąć to, co autorka chciała przekazać.

To opowieść o współczesnej egzystencji podzielona na dwie części.
W pierwszej narratorka zabiera nas do świata internetu, który jest jej życiem, wodą i jedzeniem. I zastanawiasz się, czy ten nieograniczony dostęp do internetu nie robi nam gąbki z mózgu. To nasza rzeczywistości.
Autorka prowokuje, kpi. Jak wiele jest brzydoty i taniości w tym, czym zalewa nas internet. Śmieciowe media, absurdalne treści, miliardy różnorodnych wątków...
Wszyscy jesteśmy trochę przytruci internetem.

Wciąż jest prawdziwe życie do przeżycia, wciąż prawdziwe rzeczy do zrobienia...."

W drugiej części następuje zmiana. Narratorka wyrywa nas z internetu, przenosi w inną rzeczywistość.
Dowiaduje się, że jej siostra nosi dziecko z zespołem Proteusza, stanem który powoduje przyrost kości i skóry. To dziecko prawdopodobnie umrze wkrótce po narodzinach.
Te myśli i słowa  są inne. Ta część książki jest bardzo osobista, miażdży i przytłacza. Ale w finale masz poczucie, że jednak zadziało się coś dobrego.

Lektura zalewa obrazami, które są jak błyski, pojawiają się i znikają w szybkim tempie. Chaos i poczucie, że czasem tkwi się w innym wymiarze. Co jest w naszym życiu prawdziwe?
Jest w tej historii, coś, co dotyka, zmusza do refleksji i wysiłku myślowego. Poetycka proza, oryginalna narracja, dziwna, nietypowa i można śmiało powiedzieć, że kontrowersyjna.