NIEznajomi
Poznanski Ursula , Strobel Arno

Ursula Poznanski, Arno Strobel "(Nie)znajomi"

Młoda fotografka Joanna w swoim mieszkaniu wpada na obcego mężczyznę. Jest przerażona, ponieważ nie wie, jakim cudem dostał się do jej domu. Nieznajomy podaje się za narzeczonego, który twierdzi, że od dawna mieszkają razem. Czy to możliwe? W pomieszczeniach nie ma żadnych rzeczy, by sugerowały, że przebywał w nich facet. Jak to wyjaśnić? Erik podtrzymuje swoją wersję. Kto kłamie? A kto mówi prawdę?
W pewnym momencie robi się niebezpiecznie...

Pomysł na fabułę poprowadzony z punktu widzenia dwóch osób: kobiety i mężczyzny, to daje na plus i jest to ciekawy zabieg. Intryga z kartki na kartkę coraz bardziej skomplikowana. Książka trzymająca w napięciu z zaskakującym zakończeniem. 👍

„Nieznajomi” to bardzo oryginalny thriller psychologiczny, który wciągnął mnie tak, że pochłonęłam go w jeden dzień. Na początku wydaje się, że tutaj więcej będzie się działo na płaszczyźnie psychologicznej, a niewiele będzie dynamiki. Nic bardziej mylnego! Im dalej wchodzimy w te historię, tym bardziej jesteśmy zaintrygowani. I tym bardziej… zdezorientowani. Autorzy po mistrzowsku wodzą nas na nos – przez cały czas moja sympatia przeskakiwała z jednej postaci na drugą, raz wierzyłam jej, raz jemu, raz – nikomu. I do samego końca nie rozgryzłam zagadki (chociaż akurat jej rozwiązanie nie było jakimś szalonym WOW)!

Świetnie się to czyta, chociaż wydawca opisem na okładce nieco wprowadza nas w błąd pisząc o „erotycznym napięciu”, bo akurat erotyki jest tu bardzo niewiele. Za to „szaleńcza gra” i „śmiertelna intryga” zgadzają się w stu procentach. Do treści bardzo dobrze pasuje też okładka – twarz, na którą składa się połowa twarzy mężczyzny i połowa twarzy kobiety.

Bardzo ciekawym zabiegiem jest dwutorowa narracja – raz prowadzi ją Joanna, która pewnego dnia zastaje w swoim domu obcego mężczyznę, który twierdzi, że jest jej narzeczonym, a raz Erik – właśnie ten rzekomy narzeczony, który podobno z nią mieszka. Kto ma rację? Kto się myli? Czy któreś z bohaterów ma chorobę psychiczną? Na początku wydaje się, że takie będzie wytłumaczenie, ale w miarę, jak akcja postępuje i dochodzi do coraz bardziej dramatycznych wydarzeń – zaczynamy się zastanawiać, o co tutaj tak naprawdę chodzi i czy ta sprawa dotyczy tylko Joanny i Erika. A może zostali uwikłani w coś, co przekracza możliwości zwyczajnych ludzi?

Bardzo podobało mi się to, że znamy myśli jednej i drugiej postaci – a mimo to nie wiemy, jakie rozwiązanie wymyślili dla nas autorzy. Nie ma tutaj zbędnych opisów, żadnych dłużyzn i sztucznego przedłużania akcji – wszystko dzieje się szybko i logicznie. I niby mamy wszystkie dane potrzebne, żeby wyciągnąć właściwe wnioski, a jednak nie mamy pojęcia, dokąd ta akcja i intryga nas zaprowadzi. Tajemnica goni tajemnicę, jedna odpowiedź rodzi kolejne pytania, niewiadome się mnożą.

Jeśli boicie się, że akcja tej powieści ogranicza się do rozmów i wątpliwości – nie martwcie się: naprawdę dużo się tutaj dzieje, są dramatyczne zwroty akcji, sporo trupów i krwi. I zagadka, która nie da Wam spokoju: o co w tym wszystkim chodzi?

Są oczywiście również minusy: dla mnie od połowy książki mniej wykorzystywany jest motyw tej niepewności i napięcia między bohaterami. Wiem, sytuacja jest wtedy już bardzo odmienna, ale mimo wszystko – trochę sztuczna wydaje mi się ich relacja od pewnego momentu. Zabrakło mi niedopowiedzeń i stopniowego pojawiania się zaufania. Zastanawiam się też nad tym, czy potrzebny był wątek sensacyjny, czy ta historia nie byłaby o wiele ciekawsza, gdyby oparła się tylko na zagadce pomiędzy tymi dwiema osobami, bez dodatkowych atrakcji. Ale autorzy mieli inny pomysł – który na pewno dodał dynamiki akcji, ale czy podniósł wartość powieści? Nie wiem.

Zakończenie mnie zaskoczyło – i trochę rozczarowało. Nie sądziłam, że pójdzie w tę stronę – ale jest spójne i sensowne, więc się nie czepiam, bo ogólne wrażenie po lekturze jest dobre i na pewno nie zapomnę szybko o tej książce, bo jest inna, oryginalna, oparta na ciekawym pomyśle, nie powiela schematów.

Powinna spodobać się fanom psychologicznych gierek między bohaterami i takich nieoczywistych kryminałów, gdzie nie od razu pojawia się trup, a rozwiązanie nie prowadzi tylko do odpowiedzi na pytanie: kto zabił.

Podsumowując: ciekawa, oryginalna książka, z trochę rozczarowującym finałem. Ale dobrze się czyta i wciąga.