Nie prosiliśmy o skrzydła
Vanessa Diffenbaugh

,,Nie prosiliśmy o skrzydła" Vanessy Diffenbaugh to powieść, która wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca. Główną bohaterkę, Letty, poznajemy w krytycznym dla niej momencie, gdy musi sama poradzić sobie nie tylko z pracą, ale i z opieką nad synem i córką. Wcześniej dziećmi zajmowali się jej rodzice, jednak kiedy zdecydowali się na stałe wrócić z San Francisco do Meksyku, młoda kobieta postawiona została przed faktem dokonanym. Letty nagle musi sprostać zadaniom, które wcześniej dla niej nie istniały. Z dnia na dzień codzienne obowiązki domowe i rodzinne urastają w oczach kobiety do rangi niewyobrażalnych wyzwań. Jak bowiem pogodzić wyczerpującą pracę w lotniskowej restauracji z opieką nad wrażliwym nastolatkiem i jego małą, potrzebującą ciepła siostrzyczką, którzy tęsknią za czułymi dziadkami? Jak związać koniec z końcem, jeśli w dodatku marzy się o lepszej szkole dla syna? Jak wyrwać się z biednej dzielnicy, by dać życiową szansę sobie i swoim pociechom? Te pytania spędzają sen z powiek zapracowanej Letty. Jakby tego było mało, w jej życiu nagle pojawiają się dwaj mężczyźni, którzy wprowadzają dodatkowy chaos i niepokój. Gdy wydaje się, że młoda kobieta znalazła wyjście z trudnej sytuacji, nagle wszystko zaczyna się jeszcze bardziej komplikować... Śledzenie codziennych perypetii młodej matki jest interesujące i pełne emocji. Nie mniej wrażeń dostarczają czytelnikowi fragmenty skupiające się na przeżyciach dwójki dzieci - wyjątkowo uzdolnionego Alexa i jego niesfornej siostrzyczki, Luny. Autorce udało się w przekonujący sposób ukazać współczesne realia życia meksykańskich emigrantów, którzy marzą o lepszym jutrze dla siebie i swoich bliskich, jednak - nawet w przypadku legalnego pobytu w Stanach Zjednoczonych - wciąż narażeni są na dyskryminację, lekceważenie i wykorzystywanie w pracy. Walka o prawo do godnego życia jest jednym z naczelnych tematów najnowszej powieści Vanessy Diffenbaugh. ,,Nie prosiliśmy o skrzydła" to również powieść o miłości, przyjaźni i rodzinnych więzach, które mogą dać człowiekowi szczęście, ale nie przychodzą same, wymagają poświęceń i wyrzeczeń, stawiają wymagania i nieraz przynoszą rozczarowania. To także wzruszająca historia dojrzewania do odpowiedzialnego macierzyństwa, na co nigdy nie jest za późno. Całość napisana jest lekko, nie znaczy to jednak, że treść i problematyka są błahe. Wręcz przeciwnie - autorce udało się w naturalny sposób połączyć finezyjny styl z powagą i dramatyzmem opisywanych zdarzeń oraz przeżyć wewnętrznych bohaterów. To na pewno jeden z największych atutów powieści, którą polecam z czystym sumieniem. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra, poruszająca zagadnienie macierzyństwa rozpoczynającego się nie w momencie uderzenia, się dużo później

(Kliknij aby rozwinąć opinię)