Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną
Gottfried Wagner

Gottfried Wagner, prawnuk kompozytora. odkrywa tajemnice rodzinne, w świetle których Ryszard staje się zadufanym, egocentrycznym, dwulicowym z chorobliwą ambicją i antysemickimi poglądami osobnikiem robiącym karierę po "trupach" - innych muzyków, sponsorów, przyjaciół, rodziny. A żyje w ciekawych czasach - czasach Mendelssohna - Bartholdy'ego i Liszta, NIetzschego. Ludwika II (Szalonego) i wielu, wielu innych ciekawych postaci. Z samouka wyrasta nie wielkiego kompozytora, który stanie się ulubionym kompozytorem Adolfa Hitlera i aż po dni dzisiejsze narodowym kompozytorem z którego Niemcy byli i są dumni. Postawy Richarda kontynuowali jego najbliżsi. Postać obrzydliwa, muzyka piękna, stosunek prawnuka do kompozytora, mimo dobrze udokumentowanych wydarzeń, w moim odczuciu bardzo osobisty i zaciekły. Nie do końca rozumiem intencje autora, możliwe jednak, że wypływa to z tego, że nie dane mi było spotkać się z kultem jakim kompozytor został obdarzony

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gottfried Wagner urodził się w 1947 roku, mieszka we Włoszech i jest doktorem muzykologii, reżyserem oraz publicystą. Prawnuk kompozytora Ryszarda Wagnera, jeden z nielicznych członków rodziny, trzeźwo oceniający rolę dzieła i poglądów swojego przodka w kształtowaniu się nihilistycznej ideologii narodowego socjalizmu. Co jakiś czas dopomina się o krytyczną rozprawę z mrocznymi stronami historii rodziny, a zwłaszcza o otwarcie archiwów dotyczących rodziny i swojego pradziadka, oraz Festiwalu Wagnerowskiego w Bayreuth.

Wydawnictwo M rok 2014

stron 288

 Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną RYSZARD WAGNER – POLE MINOWE to typowy esej, który jest manifestem przeciwko uwielbieniu konkretnego człowieka i jego muzyki, te refleksje autora są niczym innym jak biograficznym rozrachunkiem prawnuka wielkiego kompozytora, mające na celu zniszczenie kultu Wagnera i uświadomienie fanom i miłośnikom tego wielkiego muzyka, jakim naprawdę był człowiekiem, z jak wielką pogardą odnosił się do życia, ludzi i jak fascynował się śmiercią.

Autor ukazuje czytelnikom nie tyle wielkiego kompozytora i twórcę takich dzieł jak: „Tristan i Izolda”, „Pierścień Nibelunga” „Śpiewacy norymberscy” czy „Walkiria”, ale przede wszystkim tonącego w samouwielbieniu oszusta i wyzyskiwacza wszystkich, których udało mu się omamić wizją swojego talentu. Faktem jest, że Ryszard Wagner stworzył kilkanaście wielkich dramatów muzycznych i dzięki temu jest uwielbiany przez rzesze melomanów i nie tylko, ale niestety jego postać ukazana w książce prawnuka, rzuca ogromny cień na talent muzyczny. Jako człowiek był osobą bardzo negatywną, jego specyficzny rasizm i antysemityzm prawie zrobiły z niego takiego samego „potwora” jakimi byli naziści, wśród których oczywiście dominował Adolf Hitler. W swojej twórczości kompozytor potrafił czerpać z dzieł innych, posuwając się nawet do plagiatu. Szydził z innych, a kobiety traktował przedmiotowo. Również jego wyobrażenia wobec kobiet cechował szowinizm i zacofanie, od obu swoich żon oczekiwał całkowitego podporządkowania. Nie myślał o przyszłości i żył ponad stan ciągle próbując wyłudzić pieniądze od każdego, a często tracąc je później na realizacjię swoich zachcianek, jakimi były hazard i seks. Był bardzo niefrasobliwy w wydawaniu pieniędzy.

Oprócz wnikliwej analizy osobowości Wagnera autor w swojej książce umieścił dość szczegółowe opisy niektórych oper kompozytora, zarówno ich treści jak i przekazów, a także szczegółowe opisy kolejności instrumentów, dzięki którym muzyka miała swój ciąg.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, może dlatego, że jest bardzo mroczna, ale dla melomanów i dla osób lubiących czytać zarówno literaturę biograficzną, jak i książki daleko odbiegające od beletrystyki z pewnością jest bardzo ciekawym „kąskiem”.

Autor musiał poświęcić na zebranie materiałów do niej bardzo dużo czasu i myślę, że dumny jest z tego, że udało mu się osiągnąć zamierzony cel.

Niestety trudne, nieużywane na co dzień słowa i zwroty takie na przykład jak: dziedzictwo mizoginiczne (oznaczające wyrażającą niechęć, wstręt do kobiet), apologeci (osoby broniące określonej idei, postawy itp.), procesy denazyfikacyjne (procesy podjęte po drugiej wojnie światowej w celu wykorzenienia zasad, ustaw oraz organizacji nazistowskich z życia polityczno-społecznego)… trochę utrudniały mi czytanie, ponieważ dość często musiałam szukać wytłumaczenia dla nich i myślę, że niejedną osobę mogłoby to zniechęcić do dalszego czytania.

Nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna, ale warta przeczytania. Polecam ją szczególnie osobom, których interesują biografie, muzyka klasyczna czy po prostu literatura poważna.

Czasami słyszymy jakiś utwór, a nic nie wiemy o jego autorze. Osobiście nie przepadam za muzyką Wagnera, ponieważ zawsze wydawała mi się na zbyt mroczna, smutna, tragiczna, ale przyznam, że słuchałam jej nie raz. Po przeczytaniu tej książki, z pewnością, za każdym razem, gdy usłyszę któryś z utworów tego kompozytora będę miała jeszcze bardziej mieszane uczucia.

Wielcy tego świata, nie zawsze byli tacy wielcy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ilekroć stoję w kościelnej ławie (na ślubie moich przyjaciół, czy członków rodziny) i słucham Marszu weselnego, tyle razy myślę o twórcy tego wybitnego dzieła muzycznego, Felixie Mendelssohnie. Wtedy to przez chwilę odtwarzam w głowie jego biografię i zastanawiam się nad tym, jak wielu ataków muzyk ten doświadczył przez swoje żydowskie pochodzenie. Do tej pory nie wiedziałam jednak, że człowiekiem, który wręcz szykanował swojego kolegę po fachu był sam Ryszard Wagner, jeden z czołowych niemieckich kompozytorów operowych. Dopiero dzięki książce jego prawnuka, Gottfrieda Wagnera poznałam prawdziwe oblicze twórcy "Walkirii". Każda rodzina ma swoją "czarną owcę", czyli człowieka, którego z chęcią wykluczyłaby ze swego grona. Ród Wagnerów z Bayreuth w taki właśnie sposób traktuje Gottfrieda, potomka słynnego kompozytora. Autor książki pt.: "Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną. Ryszard Wagner - Pole minowe" w przeciwieństwie do reszty rodzinnego klanu postanowił stanąć w opozycji względem historii życia swego przodka i odbrązowić wizerunek człowieka, na cześć którego co roku organizowany jest w Bawarii muzyczny festiwal. W tym celu Gottfried Wagner przemierzył tysiące kilometrów i zebrał całe mnóstwo informacji związanych z podłym charakterem, a także wygórowanymi ambicjami swojego pradziada. To właśnie te nowinki opatrzone zgrabnym tokiem narracji stały się podstawą książki, obok której żaden znawca biografii Wagnera nie może przejść obojętnie. Antysemita, kobieciarz, pseudorewolucjonista... Powyższe określenia znakomicie charakteryzują Ryszarda Wagnera, człowieka pozbawionego talentu, który wszystkie swoje sukcesy zawodowe zawdzięczał innym ludziom. Jego antysemityzm nie przeszkodził mu w czerpaniu pełnymi garściami z dorobku muzycznego żydowskich kolegów. Miłość Wagnera do pierwszej wybranki nie powstrzymała też starań muzyka o względy innych kobiet. Rewolucyjne poglądy kompozytora, którymi szczycił się w gronie znajomych, były de facto zbiorem cudzych ideologii utożsamianych z jego osobą. Co zatem sprawiło że zasłużył on sobie na zaszczytne miano jednego z najsłynniejszych niemieckich twórców? Uczynił to kult, jaki roztoczył wokół niego inny pseudorewolucjonista i antysemita - Adolf Hitler. Najciekawszą część książki Gottfrieda Wagnera stanowią rozdziały na temat relacji pomiędzy rodem Wagnerów a wodzem Trzeciej Rzeczy Niemieckiej. Miłość führera do kompozytora i bliska więź łącząca Austriaka z potomkami Wagnera uczyniły z tego miernego muzyka legendę, której echa po dziś dzień odnajdujemy w niemieckiej kulturze i tradycji. Pokrewieństwo dusz, jakie Hitler odczuwał w stosunku do zmarłego kompozytora i jego utworów, przestaje nas dziwić dopiero podczas lektury książki Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną. Do tej pory chyba niewiele biografów zdecydowało się obnażyć przed czytelnikiem wszystkie najpilniej strzeżone sekrety opisywanej persony. Gottfried Wagner wiele zaryzykował. W swojej książce wystąpił przeciw rodzinie i "białej" legendzie Ryszarda Wagnera, by pokazać prawdziwe oblicze kompozytora, który nie cofał się przed niczym, byle tylko uzyskać sławę i dostatek. Ta pozycja to prawdziwe novum pośród publikacji związanych z osobą twórcy Zmierzchu bogów. Znajdziecie w niej wiele faktów, których próżno szukać w innych biografiach tego muzyka. Wszystkich zainteresowanych gorąco zachęcam do tej nietuzinkowej lektury i wraz z jej autorem nawołuję do obalenia mitu "wielkiego Wagnera", który już dawno powinien odejść do przeszłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)