Nawiedzony
Shirley Jackson

Mówi się, że są miejsca na świecie, w których mieszka zło ... Dom na Wzgórzu jest starą rezydencją cieszącą się ponurą sławą wśród mieszkańców Hilsdale. Dwór wybudowany przed osiemdziesięcioma laty nigdy nie przyniósł szczęścia swoim właścicielom. Chociaż nie mówi się o tym głośno, mieszkańcy miasteczka są przekonani, że w tym domu straszy. Jednak do ponurego domu, którego sam wygląd napawa obrzydzeniem przybywa doktor John Montague - badacz zjawisk nadprzyrodzonych. Wraz z nim do rezydencji przybywa siostrzeniec właścicielki Luke Sanderson - bawidamek i utracjusz( jego przyjazd wiązał się z możliwością wynajmu domu), piękna Theodora oraz wrażliwa Eleonor Vance, która po śmierci matki, pragnie rozpocząć nowe życie. Dwie kobiety przyjechały tutaj na specjalne zaproszenie doktora Montague, który jest przeświadczony o ich paranormalnych zdolnościach. Cała czwórka ma spędzić w domu pewien czas i czynić dokładne notatki ze swoich odczuć i przeżyć. Witają ich osobliwi pracownicy rezydencji państwo Dudley ( postacie wpisujące się w konwencje horrorów), którzy swoim zachowaniem dają odczuć, że uważają grupę doktora Montague za bandę głupców i szaleńców - wszak nikt przy zdrowych zmysłach nie spędziłby nocy w tym domu. Sam dwór zaś swoją konstrukcją przypomina urzeczywistniony sen szalonego architekta. Nie dość, że dom jest zwyczajnie brzydki, ba- nawet odnosi się wrażenie, że uczyniono wszystko, by budynek jak najbardziej oszpecić. Jego wnętrze, chociaż elegancko wyposażone może przyprawić jego mieszkańca o dość osobliwe odczucia - krzywe ściany, ślepe pokoje, korytarze i schody prowadzące donikąd, wieczny półmrok i ciągle zamykające się drzwi. ,,Był to dom pozbawiony wszelkiej życzliwości, nigdy nie nadający się do zamieszkania. Nie było tu miejsca dla ludzi, dla miłości ani dla nadziei". Atmosfera wśród mieszkańców początkowo radosna i pełna podekscytowania staje się coraz bardziej gęsta i ponura. Co na nią wpływa? Rzeczywiście miejsce, w którym grupa doktora Montague przebywa, a może siła sugestii, że w domu tym dochodzi do niewytłumaczalnych zjawisk? Na pierwszy plan powieści wysuwa się postać Eleonor Vance. Najbardziej wrażliwa z całej grupy jest jednocześnie najbardziej podatna na wpływ Domu na Wzgórzu. Młoda kobieta czuje, że w tym miejscu wszystko się może zdarzyć i już przekraczając próg tego budynku miała wrażenie, że źle czyni, bo powinna zawrócić. Jednak Eleonor upatruje w tym miejscu szansy na zmianę swojego samotnego życia, wierzy, że teraz wszystko się zmieni na lepsze. Zaprzyjaźnia się z Theodorą, jednak ich wzajemna sympatia szybko przeminie, a życzliwe słowa zamienią się w złośliwości. Czy to wpływ Domu na Wzgórzu a może rywalizacja o względy Luka Sandersona? Zaczyna również dochodzić do dziwnych wydarzeń m.in. Eleonor i Theodora wpadają w tzw. pętlę czasu, kiedy to obserwują piknik rodziny, która kiedyś zamieszkiwała dwór. Nikt nie dostrzega - nawet wszechwiedzący doktor Monatgue, że atmosfera tego miejsca wpływa ujemnie na całe towarzystwo, a kiedy już staje się jasne, że Dom na Wzgórzu nawiązał z kontakt z jedną z osób, będzie już dla niej za późno na ratunek. Mówi się, że są miejsca na świecie, w których mieszka zło. Mówi się również, że takie miejsce potrzebuje ofiary... Shirley Jackson w swojej książce ,,Nawiedzony" hołduje zasadzie, że ,,ten, kto nie wie, czego się boi, boi się podwójnie". Autorka konsekwentnie trzyma się tego założenia, niestety, według mnie, ze szkodą dla czytelnika. Sądziłam, że przynajmniej w zakończeniu dowiem się, co było przyczyną paranormalnych zdarzeń i wpływało na zachowania bohaterów. Niestety, ale tego nie odnalazłam. Poznajemy co prawda historię rezydencji, jej spadkobierczyń, niewyjaśnionych zgonów, przeglądamy nawet wraz z bohaterami ponura książkę - katechizm, którą wykonał dla swej córki pierwszy właściciel dworu Hugh Crain, ale nie otrzymujemy wyjaśnienia przyczyny dziwnych zjawisk. Pewne dość niejasne wytłumaczenie, właściwie insynuację, że niewyjaśnione zjawiska mogły mieć związek z dziećmi, odnajdziemy we fragmencie badania pokoju dziecinnego, ( w którym to gwałtownie spadała temperatura) oraz po przeczytaniu zapisów rozmów z zaświatami odbytych za pomocą tzw. planszy ( był to pogardzany przez doktora sposób nawiązywania kontaktu, za to uwielbiany przez jego żonę -postać ta wniosła sporo komizmu do powieści) - dom żąda matki. Jednak dokładnego powodu, dla którego dochodzi do tych zjawisk, czytelnik niestety nie poznaje. Niestety, ale brak tej wiedzy odbija się na całej powieści. To, co było niewyjaśnione, nadal takie pozostaje, a rozwiązanie zagadki otrzymamy dopiero po obejrzeniu filmu( chociażby w tym z roku 1999 w reżyserii Jana de Bont), który zresztą też pod względem grozy i stopniowania napięcia przebija książkę. Oczywiście przeczytanie tej książki będzie dobrą rozrywką, przed obejrzeniem ekranizacji. Fabuła jest wstanie czytelnika zainteresować, powieść czyta się szybko, więc lektura nie zajmie dużo czasu. Książka w sam raz na piątkowy wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczerze powiedziawszy film na podstawie tejże książki wydaje mi się straszniejszy (poza tym występuje jeden z moich ulubionych aktorów Liam Neeson) Ale mogę powiedzieć też, że treść książki mnie rozczarowała. Jest to przyzwoita lektura na jeden-dwa wieczory.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)