Uzbrojeni po zęby żołnierze, strzeżone drogi i unoszące się w powietrzu napięcie - to Argentyna pod rządami wojskowej junty. Ojciec z synem zamierzają przeprawić się z Buenos Aires do północnej granicy kraju z Brazylią. Matka Gaspara, bo tak ma na imię chłopiec, zginęła w tajemniczych okolicznościach.
Ojciec jest zdeterminowany, by uratować chłopca przed jego przeznaczeniem. Gaspar ma bowiem zostać medium na usługach Zakonu - tajnego stowarzyszenia, które przy pomocy zakazanych i niebezpiecznych rytuałów kontaktuje się z Ciemnością. By zyskać nieśmiertelność, członkowie Zakonu, rządzonego przez krewnych matki Gaspara, nie cofną się przed niczym. Ich starania sięgają setki lat wstecz, odkąd wieść o Ciemności przewędrowała z Afryki, przez Anglię, do Argentyny.
Enriquez czerpie garściami z historii swojego kraju i dawno zapomnianych wierzeń, tworząc niepokojącą, lecz olśniewającą powieść. Nasza część nocy to kolejny dowód na to, że autorka jest jednym z najważniejszych głosów w literaturze latynoamerykańskiej.
Premio de la Crítica 2019 Zdobywczyni Premio Herralde 2019Utalentowana pisarka. W jej dziełach skażone rzeki, zepsute ulice, zgniłe mięso i zabite dzieci dogłębnie oddają horror znanych motywów. Swoje opowiadania osadza w atmosferze prawdy, nadając im mrocznego i poetycko opisowego tonu.
Patti Smith
Czytanie Enríquez to trudne, ekscytujące doświadczenie. Jej historie nie są kojące. Jest mistrzynią makabry, która nie odwołuje się do tanich emocji, ale każdy najmniejszy szczegół mroku ma swój powód, a każda jej opowieść zawiera ładunek polityczny.
Anne Meadows ,,Granta"
Horror, który rygorystycznie, wprost i z ogromnym entuzjazmem trzyma się zasad gatunku.
,,El Cutural"
Najambitniejsza powieść autorki łączy opowieść grozy, w której pojawia się okrutne bóstwo, z krytyką argentyńskiej dyktatury i jej miejsc kaźni. Na długo zostaje z czytelnikiem.
,,El Imparcial"
Ta powieść to saga, podróż przez krajobrazy z najgorszych koszmarach. Kontynuuje tradycję ,,wielkich latynoamerykańskich powieści" - utworów bardzo różnych, ale tak samo ambitnych i równie oszałamiających, jak Gra w klasy (...), Sto lat samotności czy 2666.
Juan Pablo Villalobos
Mariana Enriquez - argentyńska pisarka i dziennikarka. Urodzona w Buenos Aires w 1973 roku uznawana jest za jedną z najważniejszych latynoamerykańskich autorek. Debiutowała jako nastolatka w 1995 roku. Jej opowiadania ukazywały się w antologiach i czasopismach na całym świecie. Wydany w 2016 roku tom opowiadań To, co znaleźliśmy w ogniu wdarł się na listy bestsellerów w Argentynie i Hiszpanii. Od tamtej pory został przetłumaczony na trzydzieści języków. Nasza część nocy to najbardziej wyczekiwana powieść pisarki.
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2021-05-19
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 720
Tytuł oryginału: Nuestra parte de noche
Tłumaczenie: Katarzyna Okrasko, Marta Jordan
Oprócz zupełnie nowych opowiadań polskie wydanie zawiera również historie z tomu To, co utraciłyśmy w ogniu wydanego przez Wydawnictwo Czarna Owca w 2017...
Opowiadania ze zbioru To co utraciłyśmy w ogniu nie oszczędzają czytelnika - kobiety, które w proteście przeciwko przemocy domowej dobrowolnie wstępują...
Ocena: 4, Chcę przeczytać,
Lata junty wojskowej. Wszędzie wokół uzbrojeni żołnierze, kontrola i ogólne napięcie. Rosario ginie w tajemniczych okolicznościach pozostawiając męża i syna. Ojciec Juan postanawia zabrać syna Gaspara i przedostać się z Buenos Aires do północnej granicy kraju z Brazylią. Ojciec za wszelką cenę stara się uchronić chłopca przed jego przeznaczeniem jakim jest zostanie medium na usługach Zakonu…
Horror z politycznym tłem - tego zdecydowanie było mi potrzeba. Niezwykle dobrze napisany, introwertyczny, z akcją dziejącą się swoim tempem. W dodatku inspirowany historią kraju i zapomnianych wierzeń. Widać, że dla Enríquez’a jej kultura, historia kraju są bardzo ważne. W świetny sposób przekazuje nam z niej to co ważne, ale i zapomniane.
Sama fabuła ma sobie coś tajemniczego, elektryzującego i brutalnego. Kult Cienia, fanatycy, rytuały, ofiary, bóstwa, demony to coś co towarzyszy nam przez cały czas i można powiedzieć, że jest także czymś… normalnym. Jednak ta książka to nie tylko cierpienie, ale i miłość, oddanie, a także poświęcenie.
Nie powiem, że jest to łatwa w odbiorze książka, a ilość stron (ponad 700) może przerazić. Akcja toczy się dość powolnie, ale w tym przypadku zupełnie mi to nie przeszkadzało. Klimat jaki się utrzymuje przez cały czas wynagradza wszystko. Jednak muszę przyznać, że całość mogłaby się skończyć troszeczkę szybciej bez konieczności powtarzania historii z perspektywy innego bohatera.