Następne pokolenie
Aleksander Makowski

Trzeci tom, Następne pokolenie, choć równie wciągający jak poprzednie części, nie przypadł mi równie mocno do gustu jak Bez sumienia, choć muszę przyznać, że ta część najbardziej trzyma w napięciu. Znika moja ulubienica (Jekatierina Iwanowa), Van Vertowie zaczynają zdawać sobie sprawę z zagrożenia, do akcji wkracza tytułowe następne pokolenie, które owocuje kolejnym mścicielem. Dodatkowo pojawia się motyw zakazanej miłości, co bez wątpienia zainteresuje bardziej żeńskie grono odbiorców. Mnie, choć jestem kobietą, wciąż jednak najbardziej fascynowała problematyka zemsty. Tak jak i w poprzednich tomach, autor wciąż zasypuje czytelnika ciekawostkami z pracy wywiadu, polityki, świata. Nowe postacie nie są płaskie, Aleksander Makowski jest wręcz mistrzem kreowania sensacyjnych bohaterów, ale jednak czegoś mi w Następnym pokoleniu zabrakło. Może spodziewałam się po nim nieco więcej akcji? Nie wiem, ale mimo lekkiego niedosytu, przy zakończeniu cyklu SZPIEDZY świetnie spędziłam czas.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książki sensacyjne rzadko trafiają w moje ręce, zazwyczaj omijam je z daleka, żyjąc w przekonaniu że historie w nich zawarte z pewnością mnie nie zainteresują. Tym razem jednak postanowiłam zaryzykować i zdecydowanie chwalę sobie ten krok. Historia, którą Aleksander Makowski przedstawił na kartach trylogii Szpiedzy jest niesamowicie wciągająca, a sytuacja polityczna na świecie zmienia się jak w kalejdoskopie. Pierwszy tom trylogii pokazuje wydarzenia, będące zaczątkiem przyszłego poszukiwania winnych i krwawej zemsty, którą obiecał Dominik. Pojawia się tu wiele postaci, liczna sieć powiązań, układów, które ich krępują, grania na dwa fronty. Żeby zrozumieć dalszy rozwój wypadków warto zwrócić baczną uwagę na ten intensywny początek, aby nie przegapić istotnych informacji. Zaskoczyło mnie to, że mimo bardzo dużej ilości danych, które musiałam przyswoić nie zgubiłam się, a wręcz pochłaniają przekazywaną wiedzę, niesamowicie ciekawa jak akcja potoczy się dalej i kto będzie ostatecznym zwycięzcą. Wraz z poznaniem większości bohaterów w kolejnych tomach akcja nabiera rozpędu, bohaterowie wykonują różnorakie misje, które wpływają na losy całego świata, a zemsta powoli się dokonuje. 
Wśród bohaterów, których kreuje pisarz nie ma dobrych i złych, poznajemy punkt widzenia wielu osób, stojących po różnych stronach barykady, a ostatecznie okazuje się, że każdy z nich ma swoje racje. Sposób działania wywiadu, mafii i innych organizacji, różnego rodzaju znajomości, pozostałości po wojnie, zobowiązania, albo zwykła wygoda sprawiają, że nigdy do końca nie wiadomo, jak dany bohater się zachowa i do kogo pójdzie z uzyskanymi danymi. 

Zakrojone na bardzo szeroką skalę akcje, które pozwalają wyeliminować przeciwników, zmusić ich do współpracy, wymusić zeznania, a wszystko to w taki sposób, żeby wina spadła na innych, czasem dla ich korzyści, a czasem wręcz przeciwnie. 
Pomiędzy fikcyjnymi bohaterami pojawi się gro ludzi, których znamy z kart historii, nazwiska takie jak: Kennedy, Nixon, Churchill, politycy na najwyższych szczeblach, ale również znane rody, które kierują wszystkimi ruchami osób na podsuniętych im stołkach. Wśród wielu bohaterów pojawia się Dominik, który jest osią wydarzeń, oraz osoby które są w bliskiej z nim współpracy, a którym zależy na odkryciu prawdy i zniszczeniu sprawców, z pobudek czysto osobistych. Zemsta najlepiej smakuje na zimno, nie jest więc natychmiastowa, przeciąga się na lata, w ciągu których dorasta kolejne pokolenie mścicieli, młodych mężczyzn pragnących pomścić swoich rodzicieli. 

Przekrój bohaterów jest naprawdę imponujący: Polacy, Niemcy, Anglicy, Amerykanie, Brazylijczycy, Kubańczycy, Wietnamczycy... szpiedzy, byli oficerowie SS, agenci Jej Królewskiej Mości, FBI, CIA, Wietkong, Mosad, komuniści, rody rządzące zza kulis, przestępcy, gangi, przemytnicy...
Ta seria niesamowicie mnie wciągnęła, spowodowała, że zaczęłam się zastanawiać nad powiązaniami na świecie, sposobami komunikacji i załatwiania spraw również w obecnych czasach. Autor, który pracował w polskich służbach wywiadowczych, na pewno wie o czym pisze i choć może trochę koloryzuje sposoby pracy wywiadu (oby tak było) to na pewno wiele swojej wiedzy zdobytej wniósł do trylogii. 
Oprócz historii oraz postaci bardzo istotny jest tutaj język, idealnie dopasowany do wydarzeń, lekki i przyjemny, to on wszystko spaja i pozwala szybko i bezproblemowo podążać za bohaterami. 

Gdybym trafiała na tego typu historie częściej myślę, że sensacja stała by mi się bardzo bliskim gatunkiem. To trylogia z rodzaju tych, które otwierają oczy, przerażają, pokazując jak wygląda świat, do którego my, zwykli ludzie nie mamy dostępu, ale jednocześnie fascynują, pokazując to, czego nie widzimy. Z chęcią będę śledzić karierę pisarską autora i jestem pewna, że z zainteresowaniem sięgnę po kolejne tytuły, które zdecyduje się wydać. To świetny kawałek literatury. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Od zawsze światem rządzą pieniądze, a ściślej mówiąc, ludzie, którzy je mają. Nie dysponują, ale mają". Do tej pory wydawało mi się, że wiem całkiem sporo o tajnikach pracy obcych wywiadów - czy to z filmów szpiegowskich, czy to z książek, czy też z różnych reportaży ukazujących zawiłości tej profesji oraz tajemnice, jakich w tym zawodzie pełno. Cykl "Szpiedzy" uzmysłowił mi dobitnie, jaką kukiełką w rękach najpotężniejszych tego świata jest zwykły człowiek, oraz potwierdził kilka intrygujących mnie od wielu lat teorii spiskowych. To była niezapomniana lektura. O Aleksandrze Makowskim z pewnością słyszał każdy, kto choć trochę interesuje się działalnością wywiadu, to bowiem jego swoista legenda. Syn szpiega, stypendysta Harvardu, absolwent Szkoły Wywiadu w Kiejkutach. Napiętnowany przez Raport Macierewicza, został negatywnie zweryfikowany i zwolniony ze służby. Próbowało zwerbować go nawet FBI. Autor książek "Zawód: Szpieg" i "Tropiąc Bin Ladena". Inez i Ratz giną w płonącym samochodzie, staranowanym przez śmieciarkę. Ich śmierć staje się preludium do rozgrywki pomiędzy największymi agencjami wywiadowczymi świata, kręgami rządzących, tajną grupą, której członkiem był Ratz, a także rodzinami, które nadały sobie misję chronienia świata. Zemsta, wielkie interesy, globalna polityka oraz praca wywiadowcza w okresie zimnej wojny - od tego zależą losy milionów ludzi. Aż strach się bać - tak mogłabym podsumować lekturę całego cyklu Aleksandra Makowskiego, bowiem to, co autor zaprezentował w swoich książkach, może wywołać w czytelnikach wiele grozy. I nie byłoby to wszystko tak szokujące, gdyby fabułę tę stworzył zwykły pisarz, zafascynowany różnorodnymi teoriami spiskowymi. W tym przypadku tak jednak nie jest, gdyż stworzył ją były agent wywiadu, który o tej pracy i wszelkich jej niuansach po prostu wie wszystko. Z tego też względu, podczas lektury często moje zdumienie sięgało zenitu, czytając do jakich tematów nawiązuje autor. A jest ich mnóstwo, nawet nie sposób wyliczyć tych najważniejszych. Najbardziej szokujące dla mnie okazały się szeroko wyeksponowane wątki zabójstwa dwóch braci Kennedych, co do których powstało już mnóstwo spiskowych teorii, prawdziwość bitwy o Midway, współpraca byłych esesmanów w amerykańskich służbach, czy też istnienie powiązanych ze sobą najbogatszych rodów świata, które rządzą całą międzynarodową społecznością. Aleksander Makowski z pewnością celowo i również po to, aby uatrakcyjnić fabułę, dotyka tych właśnie płaszczyzn, jednak gdy pomyślę, iż nawet mała cząstka z tego, co przedstawił może być prawdą - włos jeży się na mojej głowie. Z pewnością więc liczni miłośnicy różnorakich teorii spiskowych będą zachwyceni tym cyklem, podobnie jak jestem zachwycona również ja. "Bez przebaczenia", "Bez sumienia" i "Następne pokolenie" to bardzo obszerna trylogia szpiegowska, bowiem łącznie liczy sobie ponad tysiąc czterysta stron. Wspomnę od razu, iż polecam czytać ten cykl od samego początku, by nie stracić niczego z tak rozbudowanej fabuły, gdyż wydarzenia dziejące się w każdym tomie, wynikają bezpośrednio z tych, jakie miały miejsce w poprzednich. Nie da się ukryć, iż autor wprowadza do opowiadanej przez siebie historii dużą ilość bohaterów, przy której można się początkowo nieco pogubić. Jednak w miarę zagłębiania się w losy tych postaci, uczucie zdezorientowania znika na rzecz śledzenia wartkiej akcji, której w tej trylogii nie brakuje. Podczas lektury zdarzały się jej chwilowe zawieszenia, ale tylko na chwilę, by zaraz znowu wciągnąć czytelnika w misterną grę różnych wywiadów i ludzi mających wpływ na losy świata. W zasadzie trudno byłoby mi wybrać tom, który zrobił na mnie największe wrażenie, a gdyby powstało wydanie łączące w sobie trzy części, pewnie nikt nawet nie zorientowałby się, że istniał jakiś ich podział. "Ścieżki równoległego świata wywiadu przecinają się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach". Aleksander Makowski wykorzystał dość skuteczną kompozycję, bowiem skonstruował fabułę w oparciu o bardzo krótkie rozdziały, często urywając akcję w newralgicznym momencie. Poza tym bogate tło historyczne czasów powojennych wykreowane przez autora aż prosi się o nowe napisanie historii w podręcznikach do tego przedmiotu. Cykl ten można nazwać thrillerem politycznym, powieścią political fiction, czy też książkami szpiegowskimi - każda z tych definicji będzie trafnie określała całość fabularną - bogatą w szpiegów, w politykę, w fikcję literacką, ale także pewną prawdę, którą były agent z pewnością przemyca. Nie przesadzę, jeśli powiem, że cykl ten stał się dla mnie swoistą czerwoną tabletką, taką jak dla bohatera filmu "Matrix", po której zobaczył on świat takim, jakim naprawdę jest. Wszystkie trzy tomy przeczytałam jednym tchem, pomimo faktu, iż nie jestem zagorzałą miłośniczką takich klimatów. Teraz pozostaje mi tylko zastanawiać się, ile prawdy jest w przedstawionej przez autora wizji ludzkiego mrowiska i człowieka z kijem, oraz jakie to ma znaczenie dla nas dzisiaj? "Za następne pokolenie".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)