Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu
Mariusz Sepioło;

W chwili, gdy do mediów dostała się informacja, że z Tomkiem Mackiewiczem dzieje się coś złego u szczytu Nangi Parbat, wydarzeniem tym przez kilka dni, żyła cała Polska. Smutne jest to, że dopiero po tragedii ludzie zaczęli doceniać Mackiewicza, a co niektórzy wówczas dowiedzieli się o jego istnieniu. Niektórzy do dziś oceniają zachowanie himalaisty, a inni dopiero po jego śmierci zrozumieli, że góry były dla niego prawdziwą pasją, za którą zapłacił, niestety, najwyższą cenę. Zapewne wielu z Was zadawało sobie pytanie: Dlaczego zginął tak młody człowiek? Dlaczego nie odpuścił i kolejny raz podjął próbę zdobycia szczytu ośmiotysięcznika? Dlaczego akcja ratunkowa się nie powiodła? O tym dowiecie się, czytając Nanga dream.

 
Nie wiem dlaczego, ale podczas lektury czułam jakąś więź z ludźmi, którzy wypowiadali się o Mackiewiczu. I przyznaję, że jego historia bardzo mną poruszyła. Być może wpływ na to ma niejako pochodzenie Mackiewicza, gdyż dorastał on w „moich” rejonach. I choć nie było mi dane nigdy go spotkać, to odczuwałam, jakbym czytała książkę o moim sąsiedzie.

 
Nanga dream to nie tylko relacje z ostatnich chwilach w życiu Mackiewicza, a zapis rozmów z ludźmi, którzy choć przez chwilę się w nim znaleźli – a Tomek i pamięć o nim nadal żyją w ich sercach. To książka, w której można znaleźć najistotniejsze informacje o Mackiewiczu, poznać miejsca, w których się wychowywał i mieszkał, jak również te, które odwiedził, choć na chwilę. Dowiadujemy się o jego problemach i troskach, jakie doświadczył w życiu. Choć miał ich niemało, to nigdy nie zrezygnował ze swojej pasji i dążył do wyznaczonego celu, a był nim zdobycie szczytu Nangi Parbat zimą. Ostatecznie udało mu się go osiągnąć, niestety na zawsze został już w górach razem ze swoim synkiem.

 
„Góry mnie wciągnęły na tyle, że mogę sobie tam siedzieć i siedzieć i jest po prostu dobrze”.

 
Sięgając po biografie, autobiografie wiem, że każda będzie wyjątkowa i różna od tych, które już przeczytałam. Zwykle spodziewam się w nich znaleźć odpowiedzi na pytanie „dlaczego?”. Łatwo jest mi się też utożsamić z bohaterem, jego przeżyciami, emocjami i myślę, że właśnie dlatego tego typu książki zostają w mej pamięci na długo po ich zakończeniu i odłożeniu na półkę. Uważam, że warto poznać bliżej historię o Tomku Mackiewiczu, bo była to bardzo ciekawa postać, dźwigająca na swych barkach bagaż trudnych doświadczeń. Polecam.

Tomek Mackiewicz był osobą pozytywną i nie mieszcząca się chyba w żadnych schematach. Był outsiderem. Chodził własnymi drogami, a w swoim życiu szukał wolności. Znalazł ją na wsi, ale po przeprowadzce do większego miasta czuł się zagubiony i nie na swoim miejscu. Wpadł w nieodpowiednie towarzystwo, uzależnił się od twardych narkotyków i spadł na samo dno. Na szczęście przy swoim boku miał zawsze kochającą rodzinę i dobrych przyjaciół, którzy pomogli mu trafić na odwyk i wyjść z nałogu, choć nie było to łatwe.

W podróżowaniu, pomaganiu innym i obcowaniu z naturą, znalazł spokój i zagubioną cząstką samego siebie. Góry dały mu wolność i siłę. Były jego marzeniem. Choć podpadł wielu osobom ze środowiska wysokogórskiego, był nieugięty w swoich przekonaniach i postanowieniach. W końcu udało mu się spełnić swoje największe marzenie – zdobył szczyt Nangi Parbat.

Ta książka to obraz człowieka szczerego, dobrego i twardego. Dzięki niej poznamy całą drogę Mackiewicza do spełnienia marzeń: dzieciństwo, młodość, dorosłe życie, wzloty, upadki, dobre i złe momenty. Książka jest zapisem rozmów autora z osobami z bliższych i dalszych kręgów Czapkinsa. Każda osoba bardzo dobrze pamięta Tomka, który z sercem opowiadał o górach. Cała książka jest napisana w sposób przystępny, szczery, obiektywny i autentyczny. Czyta się ją lekko, z każdą stroną poznając coraz lepiej świetnego człowieka, człowieka z wielką pasją, jakim był Tomek Mackiewicz.

Mówili o nim: punk, hipis, outsider. Chodził własnymi ścieżkami. Na wsi, gdzie się wychował,nauczył się,czym jest wolność. Potem odnalazł ją w Indiach, w podróżach i adrenalinie. Dom miał tam,gdzie właśnie był: w Polsce,w Irlandii,W Pakistanie,w busie, w namiocie na stokach ośmiotysięcznika. W realizacji himalajskich celów nie wspierali go wielcy sponsorzy ani środowisko wysokogórskie. Mimo to walczył o swoje marzenia,a pomagali mu zwykli ludzie z całego kraju. 

Czapa,Czapkins, Weget - był człowiekiem wymykającym się schematom. Książka o nim to nie tylko relacja z podróży po miejscach,do których trafiał. To także zapis rozmów z tymi,którzy pojawiali się w jego życiu  - na chwilę albo na dłużej,z rodziną i przyjaciółmi. Oni również,tak jak Tomek,są wyjątkowi. Jako pierwsi otrzymywali sygnały,że dzieje się z nim coś złego. Akcję ratunkową,w której brali udział wspinacze spod K2,śledziła cała Polska. Czterech ratowników:Adam Bielecki,Denis Urubko,Jarosław Bator,Piotr Tomala ruszają rano na Nengę Parbat by ratować Tomka i jego partnerkę Elisabeth Revol.W rekordowym tempie pokonują trasę w dodatku nocą...Książka po raz pierwszy odsłania jej kulisy z perspektywy bliskich Mackiewiczowi osób. 

Opowieść o Tomku Mackiewiczu outsidera - człowieku, który dla ukochanej góry Nanga Parbat, poświęcił wszystko - życie. Marzył o niej, mierzył się z nią wielokrotnie, ostatnie wejście i zdobycie jej wraz z francuską Elisabeth Revol, przekreśliło wszystko. Autor opisuje Tomka jakim był naprawdę, skrytym i skromnym, z problemami, bagażem ciężkich doświadczeń, które pokonał dzięki górom, lubił żyć na uboczu w cieniu. Odnalazł siebie na nowo w podróżach, pomaganiu potrzebującym, w kontakcie z naturą. Człowiek uparty i niezłamany, bez wsparcia i sponsorów wyruszał w góry, krytycznie i lekceważąco oceniany przez środowisko himalaistyczne za brak profesjonalnego przygotowania.

„Jego urok polegał na tym, że nie był „równy”. Jeśli szczęśliwy, to na całego. Jeśli smutny – to też na maksa.”

Takie książki uwielbiam! Literatura faktu to coś zdecydowanie dla mnie. Tym razem spotkałam się z Tomkiem Mackiewiczem i jego życiem. Książka wydaje mi się bardzo obiektywna. Nie brakuje w niej pięknych momentów jak i tych, o których wielu członków rodziny by nie chciało mówić. Dla mnie fantastyczny człowiek, niepowtarzalny i mający swój świat, w którym czuł się doskonale. Pasja, duch to góry. Wiele cech podoba mi się w Tomku, bo są tak podobne do moich. Zostawiam ją w swojej biblioteczce, a Tobie zdecydowanie polecam. Teraz jeszcze przede mną „Czapkins” i będę już spełniona

Książka jest biografią Tomka Mackiewicza, o którym tak na prawdę zrobiło się głośno dopiero podczas akcji ratunkowej na Nanga Parbat. A szkoda bo był człowiekiem ciekawym, wartym poznania. Autor opisał jego życie, które nie należało do najlatwiejszych, pozbawionych problemów, a także o rodzącej się z czasem miłości do gór a przede wszsytkim jednej - Nagiej Góry.