Namiestniczka. Księga III
Wiera Szkolnikowa

Beznadziejne zakończenie świetnie zapowiadającej się trylogii. Pięć stron zniszczyło cały trzeci tom i pozostawiło po sobie ogromny niesmak i zdegustowanie...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę zawiedziona zakończeniem ostatniego tomu-nie pasowało mi klimatem nijak do całości. Ale to co było wcześniej jak najbardziej na tak :) co prawda momentami musiałam się zastanowić o kim właściwie teraz czytam-postaci dużo, imiona czasami podobne, więc zdarzało mi się pogubic.Niemniej jednak cała fabuła bardzo mi się podobała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakończenie trylogii, przeczytałam ją głównie dlatego że nie cierpię zostawiać nieprzeczytanej historii nawet jeśli jest ona nudna i mocno się wlecze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nareszcie znalazłam czas, aby przeczytać III księgę "Namiestniczki" pt. "Spadająca Strzała" Wiery Szkolnikowej, którą kupiłam już jakiś czas temu. Czy autorka sprostała trudnemu zadaniu, a zakończenie Trylogii Suremu jest równie dobre jak poprzednie części? Oczywiście, że tak. Proroctwo wypełniło się - powrócił król Elian, a jego małżonka Salome właśnie urodziła mu następcę. Jednak, czy powrót legendarnego władcy oznacza pokój i szczęście? Niekoniecznie... Elian zaczyna wprowadzać wiele zmian, które nie podobają się większości poddanych. Oznacza to początek problemów gospodarczych, społecznych i politycznych. Zaczynają wybuchać bunty oraz poważne zamieszki. Tymczasem w małżeństwie Eliana i Salome nie układa się zbyt pomyślnie. Czyżby wyobrażenia namiestniczki o wspaniałym królu rzeczywiście były tylko snem? Muszę przyznać, że bardzo podoba mi się styl Szkolnikowej. Autorka pisze w ciekawy sposób, wie jak zainteresować czytelników. Opisy są barwne, odpowiedniej długości, często wzruszające. Uwielbiam ten klimat i niesamowitą zamkową atmosferę. Podobają mi się również dialogi, odpowiednie dla danych bohaterów i sytuacji. Co do bohaterów - są bardzo interesujący, każdy z nich jest inny i większości nie można jednoznacznie ocenić, jako złych lub dobrych. Jest ich jednak dużo i czasem można nie pamiętać, kto jest kim i co się z nim działo w poprzednich częściach. Szkoda, że na końcu książki nie ma żadnego słowniczka postaci, wtedy byłoby o wiele lepiej. Książka świetnie pokazuje życie pewnej społeczności. To wielowątkowa opowieść o ludziach, którzy kochają i chcą być kochani, marzą, nienawidzą, zdradzają, spiskują, walczą o władzę. Losy wielu z nich są bardzo dramatyczne. Niektórzy zmieniają się, a także przemiany są niezwykle interesujące. W książce znajdziecie także sporo wątków związanych z polityką. Ukazany jest związek przyczynowo-skutkowy, wszystko z czegoś wynika, a każda decyzja ma swoje konsekwencje. Wątków ta powieść zawiera dużo, ale wszystkie łączą się ze sobą i mają jakiś sens. Osobiście polubiłam wielu bohaterów, niektórzy jednak mnie zdenerwowali.... Szczególnie kibicowałam Tairin i Corvinowi oraz Iriji i Aivorowi. Niepokoiłam się o ich losy. "Namiestniczka. Księga III" o historia, która udowadnia nam, że nie wszystko jest takie, jakie się wydaje. Uświadamia, że zawsze warto naprawić swoje błędy/ Pokazuje jak boli nielojalność i zdrada oraz jak trudno odbudować czyjeś zaufanie. Warto także zwrócić na ciekawą mitologię oraz inne elementy fantastyczne. Uważam, że to świetnie zakończenie całej trylogii, wyjaśnienie wszystkich tajemnic oraz interesujące zakończenie, które nie wszystkim się spodobało, ale mi tak. "Morze jedynie pozostało niezmienione. Ludzie, nawet najbliżsi, mogą zdradzić, uciec, okłamać, tylko fale będą wiecznie bić o skały. Morze jest godne zaufania. I ono było bodaj jedynym, co jeszcze łączyło ją z Corvinem. Morze i umierająca nadzieja" - s. 91.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)