Trudno Ci się skupić?
Masz problemy z zarządzaniem czasem?
Denerwuje Cię to, że zaczynasz kilka aktywności jednocześnie i żadnej nie kończysz?
Może właśnie zauważasz u siebie objawy ADHD albo otrzymałaś diagnozę. A może twoja siostra, córka, mama albo przyjaciółka uczy się, jak żyć w nowej rzeczywistości. Ta książka pozwoli ci poznać kobiety z ADHD. Kobiety, które nie chcą zadawać sobie pytania: ,,co jest ze mną nie tak?", tylko żyć na 100%. Bo każda jest tego warta.
Kilkanaście kobiet opowiedziało Oli o wyzwaniach, które wiążą się z otrzymaną diagnozą. To historie o tym, jak ADHD wpływa na hormony i odwrotnie, na podejmowane działania i role społeczne, na relacje i własny obraz. Każda z kobiet musiała poznać samą siebie na nowo, by pokochać i polubić taką, jaka jest.
Psycholożka, studentka, trenerka, prawniczka, przedsiębiorczyni, dietetyczka, mama.
Różne historie.
Ta sama diagnoza.
ADHD.
Po diagnozie czułam ogromną radość, bo dostałam potwierdzenie tego, że rzeczywiście jestem inna. Wcześniej moja inność sprawiała, że czułam się bardzo samotna, a kiedy w końcu zaakceptowałam siebie, mogłam zacząć się tą innością cieszyć. Kari Goldyn
Kochałam planować, uwielbiałam kupować planery i zakreślacze, tylko nigdy nie wychodziła mi realizacja tych zamierzeń, mimo że przeczytałam masę książek o produktywności i zarządzaniu sobą w czasie. Ciągle zastanawiałam się nad tym, dlaczego nie mogę być człowiekiem, który zdobędzie wiedzę i po prostu ją zastosuje. Czułam się jakaś zepsuta, nie taka jak trzeba. I tu właśnie bardzo pomogła mi diagnoza. Hania Es
Nikt nie brał pod uwagę tego, jak się czuję, ale też ci sami ludzie nie chcieli słuchać mojej mamy, która była zaangażowana w moje wychowanie i widziała, że z czymś się męczę. Bo przecież nie jest normalne, że dziecko siedzi kilka godzin nad pracą domową, nie mogąc napisać jednego zdania. Hela Dziekońska
Jestem w procesie psychoterapii od dziesięciu lat, a mimo to cały czas czegoś mi brakowało i nie potrafiłam dojść do tego, co jest ze mną nie tak. Nie dość, że miałam ciągły ścisk w brzuchu, mnóstwo somatycznych objawów, to jeszcze nie potrafiłam zrobić ze swoim życiem tego, co naprawdę chciałam. Kasia Biernat-Stanaszek
Ola Pflumio - certyfikowana coachka i autorka podcastu Atypowe, w którym rozmawia z osobami, które tak jak ona w dorosłości otrzymały diagnozę ADHD i/lub spektrum autyzmu. Odkąd sama wie, że jest adehadówką, pomaga innym dorosłym borykającym się z podobnymi trudnościami, wspierając ich w przekuwaniu trudności w zasoby w ramach coachingu ADHD. Prywatnie mieszkanka Londynu, miłośniczka dalekich podróży oraz zapalona biegaczka, zmieniająca hobby jak rękawiczki.
Informacje dodatkowe o My kobiety z ADHD. Atypowe. Neuroróżnorodne. Wspaniałe.:
Wydawnictwo: WAM
Data wydania: 2024-02-28
Kategoria: Psychologia
ISBN:
Liczba stron: 224
Kup książkę My kobiety z ADHD. Atypowe. Neuroróżnorodne. Wspaniałe.
Zobacz także
My kobiety z ADHD. Atypowe. Neuroróżnorodne. Wspaniałe. - opinie o książce
Przeczytane:2024-03-18, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2024, 52 książki 2024,
W ostatnim czasie temat ADHD jest coraz częściej poruszany w literaturze i mediach. I bardzo dobrze, że tak się dzieje! Do odejścia od stereotypowego myślenia zapewne jeszcze długa droga, ale "My kobiety z ADHD. Atypowe Neuroróżnorodne Wspaniałe" Oli Pflumio to ważny etap tej niełatwej drogi.
"(...) to, czy coś będzie dla nas trudnością, czy stanie się naszą mocną stroną, zależy od nas samych i od tego, co z tym zrobimy."
Publikacja przedstawia temat ADHD z perspektywy już zdiagnozowanych kobiet. Nie jest to literatura fachowa, w której znajdziemy odwołania do konkretnych artykułów czy badań naukowych. Treść stanowią wywiady autorki z jej rozmówczyniami. Olga Pflumio pokazuje nam, że z neuroróżnorodnością możemy się spotkać praktycznie wszędzie. Często ADHD nie występuje w pojedynkę. Bywa, że towarzyszą mu autyzm, depresja, zaburzenia odżywiania, stany lękowe, zaburzenia snu...
Poznajemy drogę bohaterek do diagnozy. Są wśród nich m.in.: studentka, psycholożka/psychoterapeutka, przedsiębiorczyni, dietetyczka/psychodietetyczka, dziennikarka/kosmetolożka. Jest o radości, poczuciu straty, a nawet żałobie... za własnym życiem.
Z kolejnych rozdziałów dowiadujemy się m.in. jak trudne bywa zaakceptowanie samej siebie oraz wybaczenie sobie wielu rzeczy. Dostajemy osobiste zwierzenia, trudne doświadczenia, a nawet sposób odbierania przez innych. Jest też o znaczeniu głośnego mówienia o ADHD podczas nawiązywania nowych znajomości. Kilka razy pojawiają się wzmianki na temat syndromu oszusta oraz tego stereotypowego małego chłopca.
Według mnie szczególnie ważne jest poruszenie praktycznego aspektu odnośnie ADHD - jak sobie z tym radzić, ale również jak pomóc takiej osobie lub może nawet raczej chodzi o to, czego nie robić, czego nie mówić.
Każdy z rozdziałów jest wciągający. Każdy krąży wokół głównego tematu, ale opowiada o zupełnie innych osobach, które na co dzień mierzą się z trudnościami fundowanymi przez własny organizm, ale i z otoczeniem, które niejednokrotnie dodatkowo utrudniają tę nierówną walkę. Warto zwrócić uwagę na konieczność edukacji społeczeństwa w kierunku neuroróżnorodności. Moim zdaniem "My kobiety z ADHD" to jeden z ważnych elementów tej edukacji.
Muszę przy okazji przyznać, że okładka książki to prawdziwe mistrzostwo. Przedstawia piękno, różnorodność, wyjątkowość. I choć na pierwszy rzut oka kojarzy nam się bardzo pozytywnie, to jednak te nożyce z boku nieco zaburzają pozytywny odbiór całości, a raczej uzmysławiają nam, jak łatwo zniszczyć to piękno, różnorodność i wyjątkowość...
Cieszę się, że Wydawnictwo Mando ma odwagę poruszać tak ważne, a jednocześnie trudne tematy.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.