Morderstwo w klasztorze
Donna Fletcher Crow

Tajemnicze morderstwo zakonnika, mroczna zagadka, niecodzienne śledztwo oraz ciekawe wykłady z historii z Kościoła - tego można spodziewać się po powieści "Morderstwo w klasztorze" Donny Fletcher Crow.

W Kolegium Przemienienia w Kirktrope, małej miejscowości w Anglii, zostaje zamordowany ojciec Dominic. Jego zmasakrowane ciało znajduje Felicity Howard, młoda Amerykanka, która przygotowuje się tam do pełnienia kapłaństwa. Widok jest przerażający: całe pomieszczenie było zabryzgane krwią. Jasnoczerwone plamy były wszędzie: na nieskazitelnie białych ścianach i pościeli, na otwartych stronicach modlitewnika, na posągu Chrystusa - tworzyły upiorne, krwawe stygmaty na Jego miłosiernie wyciągniętych dłoniach... Pośrodku pokoju w kałuży krwi leżał jej ukochany ojciec Dominic z głową zmasakrowaną. Był nie do poznania. W dodatku w pomieszczeniu znajduje się brat Antony, który jest cały we krwi.

Mnisi nie wierzą jednak w winę Antony'ego. Dlatego proszą go, by wraz z Felicity zbadali tę sprawę. Bohaterowie będą musieli wyruszyć w niebezpieczną podróż śladami ojca Dominica, zgłębić prastarą wiedzę, by zrozumieć współczesne wydarzenia i odkryć prawdę. Co więcej, Felicity będzie miała chwile zwątpienia, czy postąpili słusznie, opuszczając klasztor. W dodatku ktoś będzie podążał ich śladem i chciał ich zastraszyć, a może nawet zabić. W toku śledztwa zrozumieją, że nikomu nie mogą ufać, bo nie wiadomo tak naprawdę, kto jest ich przyjacielem, a kto wrogiem. Czy uda im rozwiązać zagadkę i ujść z życiem... oraz się w sobie nie zakochać?

Na początku warto wspomnieć, że motyw duchownych, którzy bawią się w detektywów nie jest zbyt oryginalny. W pierwszym odruchu przychodzą do głowy 3 seriale - amerykański "Detektyw w sutannie", włoski "Don Matteo" oraz polski "Ojciec Mateusz" oraz powieść "Imię róży" Umberta Eco. Jednak w tym przypadku schemat jest trochę inny. Wprawdzie zakonnicy próbują na własną rękę dowiedzieć się prawdy, ale nie pomagają policji. Wprost przeciwnie, utrudniają im pracę. W dodatku śledczy obecni są jedynie w rozmowach duchownych, którzy relacjonują ich poczynania. Moim zdaniem to ciekawy zabieg, z którym nie spotkałam się dotąd w żadnej powieści.

Książka stanowi ciekawe połączenie wątku kryminalnego z religijno-historycznym. Wydarzenia dziejące się współcześnie przeplatają się opowieściami o żywocie Kutberta z Lindisfarne, świętego kościoła katolickiego i patrona Anglii. Muszę przyznać, że jeszcze nigdy nie dowiedziałam się tyle o żadnym świętym. Myli się jednak ten, kto myśli, że jest to nudny wykład. To barwna opowieść, która jest istotna dla fabuły powieści. Wprawdzie spowalnia ona nieco akcję, ale jest to zamierzone, by potrzymać czytelnika w niepewności i wybić go z rytmu.

Kolejnym plusem powieści są barwne opisy angielskich i szkockich krajobrazów oraz miejscowej fauny (m.in. różnych gatunków ptactwa). Czytelnik ma wrażenie, jakby podróżował wraz z bohaterami po Wielkiej Brytanii i poznawał tamtejsze zwyczaje i legendy. Trzeba przyznać, że Donna Fletcher Crow potrafi trzymać w napięciu czytelnika poprzez umiejętne dozowanie informacji, wplatanie opisów przyrody, informacji z historii Kościoła oraz wprowadzanie mrocznej atmosfery.

Powieść bardzo przypadła mi do gustu, gdyż lubię nietuzinkowe historie kryminalne. Grubość książki może w pierwszej chwili przerazić (ma bowiem ponad 500 stron!). Jednak prawie się tego nie odczuwa, gdyż napisana jest lekkim językiem. Co więcej, opisana intryga wciąga czytelnika od pierwszych stron i tak pozostaje już do końca. Dużym walorem jest krwawy opisy z miejsca zbrodni, wprawdzie tylko jeden, ale za to działający na wyobraźnię. Nie brakuje także skrupulatnego śledztwa, nagłych zwrotów akcji i zaskakującego zakończenia, czyli wyznaczników dobrego kryminału. Dlatego polecam tę książkę miłośnikom powieści kryminalnych z wątkami historycznymi i religijnymi.

Ciekawie skomponowana fabuła. Dwutorowa narracja. Zmienność akcji, choć w pewnym momencie - jakby na przekór detektywom- zaczyna się obstawiać "kto jest kim". Można tak jak oni - wątpić, zmieniać zdanie bądź ugruntować się w przeświadczeniu, że winien jest../winni są...

Trzeba jednak przyznać, że chwilami lektura nieco przytłacza nadmiarem opisów i szczegółowych informacji.