Monologi waginy
Eve Ensler

Książki dziwne, kontrowersyjne, wzbudzające zażenowanie, wypieki na twarzy oraz zdziwienie często bywają na mojej półce  Nie boję się sięgać po książki, które w zamyśle autora czy też w tytule mają medyczne, a i niewybredne określenia ludzkich stref intymnych.
NIe inaczej było z książką Eve Enster , pod tytułem "Monologi waginy" Eve Ensler jest amerykańską dramatopisarką oraz aktywistką ruchu feministycznego, autorką sztuki "Monologi waginy" i książki "Dobre ciało". Eve Ensler jest także poetką, scenarzystką filmową, autorką licznych sztuk teatralnych m.in. The Depot, Floating Rhoda and the Glue Man, Extraordinary Measures, Ladies, Lemonade, Necessary Targets. "Monologi waginy" przyniosły jej w 1997 roku prestiżową nagrodę OBIE, a sukces, który odniosły na scenach całego świata, stał się początkiem globalnego ruchu V-Day, skierowanego przeciwko przemocy wobec kobiet. Książka "Monologi waginy" powstały na podstawie  około dwustu wywiadów, które Eve Esler przeprowadziła z kobietami w rożnym wieku, wykształceniu, statusie społecznym . Przesłaniem książki jest zwrócenie uwagi na sposób traktowania waginy, tej części kobiecego ciała, która odpowiada w sporej mierze za nasze poczucie kobiecości. Cześć ciała, która dostarcza kobietom przyjemne, relaksujące doznania seksualne, ale także są przyczyną licznych dyskryminacji, poniżeń , przemocy domowej, głównie ze strony mężczyzn. Bohaterki tych wywiadów dzielą się z Eve Ensler swoimi traumatycznymi, często wstydliwymi przeżyciami, jak również opowiadają o bardzo konserwatywnym sposobie wychowania przez matki, o nauce przekonań, że powinniśmy kryć się z swoimi potrzebami seksualnymi oraz chęcią , by partner okazał nam ciepło, zrozumienie, a przy tym dawał rozkosz. Są to opowieści pełne bólu, upokorzeń, dantejskich scen, które zaważyły na przyszłości, na relacjach damsko-męskich( np. podczas pierwszych zbliżeń), które zahamowały rozwój seksualności i skazały bohaterki na wieczne poczucie wstydu oraz samotności. Wywiady stały się pretekstem do stworzenia spektaklu, który do tej pory bije rekordy popularności. Książka "Monologi waginy" są przełożeniem zgromadzonych historii, na karty lektury. Lektury, której dałam trójkę. Dlaczego? Ponieważ ma pewne wady, które mnie rozproszyły, ale głównie uznałam za monotonne i nudne. Po pierwsze przydługi wstęp i i bynajmniej nie autorki. Po drugie- tematyka dotycząca tylko negatywnych doświadczeń kobiet. Zabrakło mi pozytywnych stron z posiadania waginy. Po trzecie ostatni etap książki. Ponowne zachwyty nad stworzoną sztuką , jej popularnością. Były według mnie zachwytem nad osobą autorki. Mimo zastrzeżeń, tematyka niebanalna ,życiowa. Szkoda ,że tylko ukazana z jednej perspektywy. Wielka szkoda.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka zdecydowanie była potrzebna wszystkim kobietom. Abyśmy w końcu mogłby przestać się bać być w pełni sobą, Abyśmy mogły zaakceptować każdą część swojego ciała i zaczęły te części odkrywać i rozumieć. Dzięki sztuce Eve, powstał również dzień W, który zwraca uwagę na problem przemocy wobec kobiet. Ale mimo wszystko czegoś mi brakowało w tej książce, czuję niedosyt.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opisuje źródła ruchu V-Day, mającego na celu społeczne uświadomienie problemu przemocy wobec kobiet oraz pomoc kobietom , które przemocy doznały. Pierwsza część książki jest znacznie ciekawsza, gdyż jest zapisem rozmów Autorki z wieloma kobietami, których dzieje życiowe mogą czasami czytelnika zaszokować. Autorka zadaje swoim rozmówczyniom nietypowe pytania i skłania do otwarcia się na własną seksualność. Tę część czyta się szybko i bardzo zaciekawia. Druga część to mały reportaż o rozprzestrzenianiu się idei V-Day oraz sukcesu sztuki "Monologi Waginy" wystawianej przez profesjonalne aktorki oraz aktorki amatorki w całej Ameryce i poza jej granicami. Ta część jest znacznie nudniejsza i nie spełniła moich oczekiwań.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)