Molekuły emocji
Janusz Leon Wiśniewski

myślę, że to tom niedoceniony, nie jest to najmocniejsza szóstka z możliwych ale, jednak 6. to moja opinia napisana na profilu lubimy czytać (występuje pod tym samym nickiem co tu, choć mam inny avatar. Przyklejam ją bo myślę że wyjątkowo zgrabnie udało mi się ująć myśli: (..)"Bałem się, że inni, także ją widzą. I że na dodatek kupią i przeczytają. Ja nigdy się nie odważyłem. Zbyt wiele chciałbym zmienić, poprawić, usunąć ocenzurować, a zaraz potem musiałbym tłumaczyć i przepraszać najbliższych. Na podstawie własnej biografii można przecież stworzyć nieskończoną liczbę historii. Nieskończenie prawdziwych..." ~ Opowieść dworcowa. I teraz zastanawiam się czy naprawdę da się pisać tak, jakby się było inną osobą? Może dlatego, że te felietony były pisane dziesięć lat temu - przypadły mi bardzo gustu. Ocena za całokształt rewelacja, każdy z nich jest emocjonalny, choć jedne mniej inne bardziej na mnie podziałały. Wielki plus za to, że na kilku niewielkich kartkach każdego "rozdziału" jest zawarta cała esencja, nie mam poczucia że czegoś brakuje, bądź jest wybitnie drażniąco rozwleczone i za to zawsze lubiłam Wiśniewskiego. Porusza bardzo ważne tematy od homoseksualizmu i eutanazji, po samotność i feminizm Brawo. Choć czasem zastanawiam się czy tak rzeczywiście jest, i czy się z tym zgadzam......... To są tylko wybrane zagadnienia, zawarte w tomie. link do opinii: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/34819/molekuly-emocji/opinia/25091311#opinia25091311

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Molekuły emocji" to zbiór felietonów drukowanych wcześniej w miesięczniku "Pani". Dla mnie to duże rozczarowanie. Janusz L. Wiśniewski stworzony jest do dłuższych form, jego książki czytałam z zapartym tchem, a felietony trochę z przymusu, bo raczej nie zdarza mi się nie kończyć rozpoczętej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do tej pory z twórczością Janusza L. Wiśniewskiego było mi jakoś nie po drodze. Owszem próbowałam no ale nie kończyłam lub jak w przypadku ,,Samotności w sieci" przemęczyłam - no bo była na topie. I gdyby nie plany mojego dkk na ten rok pewnie nie sięgnęłabym więcej po książki tego autora. Na swoją kolej od jakiegoś czasu czekały ,,Molekuły emocji". Książka zawiera siedemnaście tekstów drukowanych na łamach miesięcznika PANI w latach 2005-06. Te opowieści bardzo przypadły mi do serca. Od książki nie mogłam się oderwać. Przeczytałam za jednym podejściem. Szczególnie przypadło mi do serca opowiadanie ,,Funkcja istnienia" - nawet pojawiła mi się łezka w oku. Może to dlatego, iż nie tak dawno straciłam kogoś bliskiego a tu tak piękna miłość syna do matki. Autor z dużym znawstwem opisuje zachowania kobiet, potrafi postawić się w sytuacji swoich bohaterów ale także ukazuje inne reali w innych miejscach na świecie. Nie ukrywa swoich poglądów na niektóre tematy i za to duży plus. Polecam ten zbiorek wszystkim tym, którzy nie mieli jeszcze do czynienia z twórczością Janusza L. Wiśniewskiego. Może warto zacząć od niego przygodę z twórczością tego naukowca i pisarza. A na koniec cytat z ,,Opowieści dworcowej" ,,Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbiór opowiadań o ludzkim życiu i ym co nim kieruje. Ile osób na świecie tyle historii, raz wesołych, raz smutnych, a JLW opowiada wybrane.

 

Większość opowiadań, choć nie wszystkie, urzekła mnie, mimo, że niejednokrotnie wpędziła w melancholię. Ale z JLW lubię się melancholii oddawać. Opowiadania przykuwały mnie do książki. Jak zwykle nie obyło się bez wartswy naukiwych ciekawostek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)