W okresie międzywojnia podjęto próbę budowy modernistycznej Europy Środkowo-Wschodniej złożonej z niepodległych państw, starając się znaleźć dla nich miejsce w cywilizacyjnym centrum. Mimo iż dwudziestolecie międzywojenne pozostało projektem niedokończonym, stworzyło podstawy nowej tożsamości regionu, kwestionując tezę o jego marginalnym znaczeniu dla epoki „ponowoczesnej”. Polityczna mapa Europy ukształtowana po 1918 roku nie miała historycznych precedensów. Między morzami Bałtyckim i Adriatyckim po raz pierwszy w dziejach kontynentu powstały Czechosłowacja, Jugosławia, Łotwa i Estonia, a nowe granice określały terytoria Polski, Litwy i Węgier. W każdym z tych krajów podjęto realizacje odrębnych programów modernizacyjnych związanych z tworzeniem fundamentów ich niepodległości i przemianami w dziedzinie kultury. Region o charakterze peryferyjnym okazywał się podmiotem modernizacji, a jej efekty były zarówno najbardziej oczekiwane jak i wzbudzały najwięcej kontrowersji. Dążąc do szybkiego znalezienia się w centrum nowoczesności, poszukiwano oryginalnych i nieznanych nigdzie indziej rozwiązań. Przyszłość stawała się już nie odległą perspektywą, ale codziennym doświadczeniem, a w modernizacyjnych ośrodkach obowiązywał „czas przyszły dokonany”.
Informacje dodatkowe o Modernizacje. Sztuka i architektura w nowych państwach Europy Środkowo-Wschodniej 1918-1939.:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2010-09-01
Kategoria: Popularnonaukowe
ISBN:
978-83-87937-76-8
Liczba stron: 507
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Chcę przeczytać,