Czasy, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Dworki Podlasia i Mazowsza. Helena obserwuje świat, zmienia się, spełnia marzenia... Jak kochać i być kochaną? Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały.
Początek wieku XX, Podlasie, dwór szlachecki w Sabniach. Młoda wdowa wraca z córeczkami do domu rodziców. Ma jedno marzenie: zostać pisarką! Halszka, jak ją nazywa rodzina, to artystyczna dusza: pięknie gra na pianinie, maluje, ale nade wszystko uwielbia literaturę. Czy mogłaby napisać prawdziwą powieść o miłości? Otoczenie nie zachwyca się jej planami: powinna wyjść za mąż po raz drugi, zająć się dziećmi i domem. Ale pozornie delikatna i rozmarzona Halszka jest uparta. Pisze po nocach powieść o nauczycielce, którą pokochał arystokrata. Ojciec zdziwiony determinacją córki, zasięga rady zaprzyjaźnionego pisarza Bolesława Prusa. Halszka dostaje błogosławieństwo mistrza, tata finansuje wydanie pierwszej powieści. ,,Oby sprzedało się chociaż sto książek tej mojej ,,Trędowatej", modli się Halszka. Sprzedaż idzie w setki tysięcy...
To nie koniec, lecz dopiero początek opowieści o tym jak Helena Mniszkówna została królową romansu z wyższych sfer. Zdobyła wielką popularność, ale zapłaciła wysoką cenę za sukces. Perypetie życia Halszki mogłyby być fabułą jej książki.
Naprawdę nazywała się Rawicz - Radomyska, a po pierwszym mężu Chyżyńska. Była panią dworów w Rogalach i w Kucharach - ziemianką zwykłą i niezwykłą, bo prowadziła dwór i pisała z potrzeby serca, nie dla zysku i nie dla sławy. Nie była autorką jednej książki. Napisała ich 30. Na ile opowiadała w nich o sobie? I jaka była naprawdę?
Dziś coraz mniej osób pamięta nazwisko: Mniszkówna. Bardziej znany jest tytuł pierwszej powieści ,,Trędowata". Książkę wznawiano przed wojną 16 razy, trzykrotnie filmowano. Krytycy surowo ją osądzali jako ,, romansidło", mimo to sprzedawała się na pniu. Po wojnie, gdy zakazano druku wszystkich książek Mniszkówny, czytelniczki przepisywały ręcznie całe rozdziały i użyczały sobie rękopisy. Opinie krytyków nie miały dla nich znaczenia, emocje, które budziła tak. Jak więc mierzyć wartość literatury?
Powieść biograficzna o Helenie Mniszkównie, pisarce, która poruszyła miliony serc jest próbą odpowiedzi na te pytania. Ale też zaproszeniem do dworków Podlasia i Mazowsza, do czasów, kiedy kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, po Warszawie jeździły dorożki, a miłość ludzi z różnych sfer nie była sprawą łatwą. Sposobność by wraz z Heleną obserwować świat, zmieniać się, spełniać marzenia. Kochać i być kochaną. Tego świata już nie ma, ale wzruszenia zostały.
Katarzyna Droga
Pisarka, dziennikarka, redaktorka. Od lat tworzy literackie portrety nietuzinkowych kobiet, jest autorką powieści biograficznych m.in. o Joannie Chmielewskiej. Zajmują ją dzieje rodzin i dziedzictwa pokoleń. W ,,Sekretach przodków" przygląda się rodzinnym przekazom transgeneracyjnym. W latach 2008 - 2017 była redaktorką naczelną magazynu ,,Sens". Po latach pracy w Warszawie wróciła do rodzinnego domu nad Narwią, by pisać książki bliskie współczesnym kobietom. Nakładem Wydawnictwa Zwierciadło ukazało się pięć powieści wserii uczuć oraz sagadrozdowska, naktórą składają się dwie powieści,,Dama do towarzystwa" oraz ,,Dziedziczka łez" inspirowane prawdziwą historią rodziny Lutosławskich.
Wydawnictwo: Zwierciadło
Data wydania: 2024-02-15
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 304
Helena Mniszkówna dla bliskich Halszka to kobieta o bardzo wrażliwej duszy, która wszystko przeżywa dość mocno. Umysł i serce kobiety przesiąknięte jest emocjami na wskroś. Autorka pisała swoje powieści z sowiego życia.
~
Wraz z bohaterką oglądamy znany jakie zachodzą na przestrzeni lat w otaczającym ją świecie. Możemy poznać też troszkę z życia Halszki. Jej trudny codzienności, trudny macierzyństwa ale przede wszystkim proces twórczy wybitnej pisarki.
~
Podczas lektury możemy poznać nie tylko siostrę bohaterki Ziute ale cała jej rodzinę. Zresztą bardzo polubiłam własne Ziute za ten jej wspaniały charakter i podejście do życia. Kobieta mimo problemów z mężczyznami nie poddała się i w końcu doczekała się swojego własnego szczęścia.
~
Autorka książki świetnie ukazuje trudny tamtych czasów. Z wielką przyjemnością czytałam ciekawości z życia Mniszkówny. Fajnie też było poznać blaski i cienie życia pisarki od poszewki. Podziwiam jeszcze bardziej Was pisarzy za trud i poświęcenie oraz ciężką pracę jaką wkładacie w tworzenie tak pięknych dzieł sztuki jakim są Wasze książki.
~
Powieść biograficzna o Helenie Mniszkównie, która chociaż trochę ale za to w piękny sposób przybliża nam obraz kobiety, żony, matki a przede wszystkim słynnej pisarki. A chyba każdy z nas kojarzy "Trędowata" powieść lub chociaż ekranizacje. A trzeba zaznaczyć, że rękopis tego działa bardzo przypadł do gustu i został pochwalony przez samego Bolesława Prusa. A kolejna ciekawostka to taka, że pierwsze wydanie książki sfinansował ojciec Heleny.
~
Książka napisana przyjemnym językiem, lekko się czyta, dość szybko i przyjemnie. Nie jest to typowa biografia więc przez kartki książki się po prostu płynie. Książka o kobiecie ale nie tylko dla kobiet. A Halszke podziwiam jeszcze bardziej gdyż osiągnęła sukces mimo, iż nie było to łatwe zadanie. Cóż mogę więcej dodać, jeśli chcielibyśmy bardziej pisać naszą bohaterkę to koniecznie sięgnijcie po tę książkę.
„Mniszkówna. Historia pisarki, która wzruszyła miliony serc” Katarzyny Drogi, to biografia kobiety, która zachwyciła świat, przede wszystkim swoją pierwszą powieścią „Trędowata”. Jest to zdecydowanie tytuł, który osiągnął sukces i dał autorce sławę, niemniej jednak poza tym tytułem autorka napisała trzydzieści książek.
Katarzyna Droga przedstawia biografię autorki w niezwykle przyjemny sposób. Jest to swego rodzaju, napisana powieść, która przedstawia niezwykle intrygującą historię młodej kobiety, która wraz z dwiema córeczkami wróciła w rodzinne strony, po tym owdowiała po ukochanym mężu. To wspaniała, pełna energii kobieta, ciepła i oddana. Marzyła o wydaniu książki, dlatego uzyskując aprobatę Bolesława Prusa, ojciec dziewczyny zdecydował się na sfinansowanie jej wydania. Wtedy właśnie wszyscy usłyszeli o Helenie Chyżyńskiej, która zyskała sławę, a echa jej powieści nie cichną po dziś dzień.
Jest to biografia, która przypadnie do gustu nie tylko osobom, które lubią po nie sięgać, ale także wszystkim, którzy uwielbiają wspaniałe, ciepłe historie, które idealnie oddają klimat dawnych czasów. Katarzyna Droga przenosi nas do dawnych czasów i przedstawia życie kobiety, która do dziś pozostała w naszych sercach! Bo przecież chyba nie ma osoby, która nie czytała, bądź przynajmniej nie oglądała ekranizacji Trędowatej!
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu.
Kojarzycie taką książkę jak „Trędowata”? Myślę, że nawet jeśli jej nie czytaliście, to jestem pewna, że nie raz obił Wam się o uszy ten tytuł. Znałam wcześniej film, który powstał na podstawie tej książki, jednak nigdy nie interesowałam się życiem autorki tego popularnego dzieła, aż do momentu kiedy w moje ręce wpadła powieść biograficzna „Mniszkówna” autorki Katarzyny Drogi, której twórczość zdążyłam już poznać i polubić, dlatego też postanowiłam przeczytać tę biografię. Tak więc nie przedłużając, zapraszam na recenzję!
Halszka, czyli młoda wdowa Helena Chyżyńska (z domu Mniszkówna), po śmierci męża postanawia wrócić do swojego rodzinnego domu. Marzy ona o tym, aby zostać pisarką, choć z początku nie jest to łatwe, jednak dzięki swojej upartości nie traci nadziei. Pisze po nocach historię miłosną o nauczycielce zakochanej z wzajemnością w pewnym arystokracie. Jej ojciec, widząc zdeterminowanie córki, postanawia zasięgnąć rady zaprzyjaźnionego pisarza, czyli samego Bolesława Prusa. Halszka dostaje jego błogosławieństwo, a jej ojciec finansuje wydanie pierwszej powieści, jaką jest „Trędowata”. Jak dalej potoczą się losy Halszki?
W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Rozdziały są dość długie i treściwe, tak więc wiele dowiedziałam się z nich o życiu osobistym Halszki oraz o czasach panujący wtedy, kiedy żyła, czyli w latach 1878-1943. Jak widać, żyła ona w ciężkich czasach, kiedy to miała miejsce Pierwsza, a później Druga Wojna Światowa. Autorka bardzo dokładnie i obrazowo opisała tamte czasy. Z książki tej dowiedziałam się też tego, jak zmieniała się moda na przestrzeni tych lat. Samo życie Heleny Mniszkówny było bardzo barwne i ciekawie, dlatego podczas czytania czułam się tak, jakbym czytała ciekawą powieść obyczajową, która nie ma nic wspólnego z postaciami, które żyły naprawdę. Mniszkówna miała kochającą rodzinę i przeżyła nie jedną miłość. Była ona bardzo wrażliwą osobą z artystyczną duszą, którą bardziej ciągnęło do pisania i malowania niż do zarządzania gospodarstwem domowym. Pisanie było całym jej życiem, tworzyła swoje dzieła głównie dla przyjemności, a sława nie miała dla niej dużego znaczenia. Zachwycano się jej książkami, jednak tak jak każdy pisarz, spotykała się też z krytyką i negatywnymi recenzjami, którymi się przejmowała, jednak na szczęście nie zniechęciły one Mniszkówny na tyle, aby przestała pisać. Dzięki temu, z czasem powstało więcej świetnych powieści napisanych przez tę autorkę.
„Mniszkówna” jest bardzo ciekawą powieścią biograficzną, z której dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy o życiu tej tytułowej pisarki oraz o czasach, w których żyła. Podczas czytania czułam się tak, jakbym czytała ciekawą powieść obyczajową. Cieszę się, że dzięki tej książce poznałam życie Mniszkówny i teraz za każdym razem, kiedy w telewizji zobaczę ekranizację „Trędowatej”, będzie mi się ona kojarzyła z tą bardzo utalentowaną autorką, która dzięki tej książce zyskała moją sympatię. Tak więc, bardzo polecam Wam tę świetną powieść biograficzną, naprawdę warto ją przeczytać!
Autorka przedstawiła nam historię Heleny. Jej życie zarówno prywatne, jak i zawodowe pełne wybojów, przewrotności losu, stanowi gotowy scenariusz na film. Sama jej droga do wymarzonego celu, jakim było pisarstwo, była dosyć kręta. Nie pomagały w tym czasy, w jakich żyła. Ojciec, początkowo przeciwny pomysłom córki, w końcu zgadza się i finansuje wydanie pierwszej książki. Jej wytrwałość, siła i determinacja w końcu przyniosły efekty. Helena Mniszkówna jest autorką wielu powieści z gatunku literatury pięknej, obyczajowej, romansowej i dramatycznej. Jednak to debiut stanowi najważniejszą pozycję w jej dorobku. Powieść biograficzna o Mniszkównie to nie tylko historia jej losów. To swoiste zaproszenie na spacer po dworku na Podlasiu i Mazowszu, gdzie żyła. Uroku tych miejsc dodają czasy, w jakich pisarka żyła. Dystyngowane damy, z parasolkami, rękawiczkami, jeżdżące dorożkami po ulicach miast i do tego szarmanccy, dostojni panowie... Piękne to były czasy i jakże odmienne od naszych. Z tego względu, książka ta stanowi piękne odzwierciedlenie i świadectwo minionych lat.
Co mi się ogromnie podobało w tej książce, to osadzenie jej w ramy fabularne. Oprócz faktów z życia pisarki odnajdziemy tu zatem szereg barwnych opisów, bohaterów, akcje toczącą się w cieniu wojny... Wszystko się tu że sobą zgadza, sprawiając że książkę, pomimo że biograficzną, czyta się tak, jakbyśmy mieli do czynienia z fikcją. I to działało na plus, co również było skutkiem umiejętnie poprowadzonej narracji. Książka wywołuje pewną melancholię w sercu. Razem z Halszką przeżywamy i obserwujemy zmieniający się świat, jej dążenia do bycia kochaną i możnością kochania. Pani Kasia wykonała naprawdę świetną pracę nad tą książką, sprawiając że czytelnik czyta ją z niemałym zaciekawieniem.
"Jeśli coś zostanie z tych słodkich czasów młodości, falban, muzyki fortepianu, bicia serca, to tylko książki Halszki Mniszkówny..."
Któż z nas nie słyszał o guwernantki Stefci Rudeckiej i ordynata Michorowskiego z "Trędowatej". Wielu czytelników rozczytywało się w tej powieści, ale również obejrzało zekranizowaną wersję. Ja jestem osobą, która nie przeczytała ani nie obejrzała "Trędowatej". W mojej biblioteczce posiadam za to "Dziedzictwo" i "Panicz" , więc nie jest mi obca jej twórczość.
Katarzyna Droga przedstawia nam Helenę Chyżyńską, młodą wdowę z dwójką dzieci. W kobiecie drzemie delikatna dusza, która pragnie pisać powieści, ale w czasach gdy żyje miejsce kobiety jest w domu przy boku męża. Kobiecą upartością i determinacją walczy o swoje marzenie. "Trędowata" jej pierwsza powieść podbija serca czytelników. Tak naprawdę nazywała się Helena Rawicz - Radomyska, ale dla większości ludzi znana jest jako Helena Mniszkówna pisarka romansów dla wyższych sfer.
Muszę przyznać sie, że książka została świetnie napisana, nie odczuwałam, że to powieść biograficzna o pisarce, która zapisała się na kartach polskiej literatury. To historia matki, żony, pani na dworze, społecznicy, której pragnieniem było tworzenie historii miłosnych. Ta historia urozmaicona jest dialogami i życiem codziennym Heleny, przez co jest przeze mnie odbierana jako powieść obyczajowa. Nieważne czy ją odbieram jako biograficzną czy obyczajową, dla mnie ważne jest to że z każdą stroną byłam ciekawa życia Heleny, tej niezwykłej kobiety. Otrzymałam tutaj historię opartą na faktach, ale przedstawioną w przystępny sposób dla czytelnika.
Helena Mniszkówna - pisarka, której twórczość poruszyła miliony serc i pozostawiła niezatarte piętno w historii literatury polskiej. W książce "Mniszkówna Powieść Biograficzna", Katarzyna Droga wyrusza w podróż przez życie tej niezwykłej kobiety, oferując fascynujący portret epoki i głębokie spojrzenie na trudności i sukcesy pisarki.
Droga nie tylko snuje barwną opowieść o życiu Mniszkówny, ale również rzuca światło na realia społeczne, polityczne i obyczajowe minionych czasów. Przeniosła mnie do dworów Podlasia i Mazowsza, gdzie kobiety nosiły kapelusze i rękawiczki, a miłość nie zawsze była łatwa, szczególnie dla osób z różnych sfer społecznych.
Pisarka kładzie nacisk nie tylko na literacki dorobek Mniszkówny, ale także na jej osobiste zmagania i tragedie. Choć sławę przyniosła jej powieść "Trędowata", Droga ukazuje, że życie pisarki nie było bajką. Z wielkim wyczuciem przedstawia walkę Mniszkówny o swoje miejsce w świecie, jej rozterki i ambicje, które prowadziły ją ku szczytom literackiego sukcesu.
Jednym z największych atutów książki jest wiarygodność przedstawienia epoki oraz głębia psychologiczna postaci. Droga oddaje ducha tamtych czasów, snując opowieść o życiu Halszki - jak była znana w rodzinie - w sposób, który porusza i inspiruje.
Choć postać Mniszkówny może dziś wydawać się nieco nierealna, Droga zręcznie balansuje między faktami historycznymi a literacką fikcją, tworząc portret kobiety, która z oddaniem poświęcała się sztuce pisania i poszukiwaniu szczęścia, niezależnie od życiowych trudności.
"Mniszkówna Powieść Biograficzna" to nie tylko fascynująca podróż w głąb literackiej historii Polski, ale także poruszająca opowieść o sile ambicji, wytrwałości i miłości. Polecam tę książkę wszystkim, którzy pragną zanurzyć się w świat fascynującej postaci pisarki, której twórczość na zawsze zmieniła oblicze polskiej literatury.
Dzięki wnikliwej analizie i praktycznym narzędziom zawartym w książce, czytając można otworzyć się na proces uzdrawiania i odkrycia pełni swojego potencjału.
Silne, odważne, z niezwykłymi historiami medycznymi i doświadczeniami wojennymi. Życiorysy lekarek stanowią niezwykłą inspirację dla współczesnego czytelnika...
,,Pisany ci blondyn i mnóstwo pomyłek. Wszystko będzie nie tak. Będziesz mieć zawód inny niż ze szkoły, ale da ci sławę. Żyć będziesz krótko, ale przygód...
Przeczytane:2024-03-26, Ocena: 5, Przeczytałam,
Ach, co to była za przygoda...
Powieść biograficzna o Helenie Mniszek to barwna i ciekawa historia o nietuzinkowej, silnej kobiecie, która nie bała się spełniać swoich marzeń.
Młoda pisarka, wdowa z 2 dzieci, miała w zasadzie jedno wielkie marzenie. Chciała zostać pisarką. Ale czy to wypada? W jej wieku i z jej statusem? Zasięgnęła więc opinii Bolesława Prusa i zyskała aprobatę pisarza i jego żony.
Historia jest pełna wzlotów i upadków. Poznajemy czasy dobrobytu, pełne szczęścia i radości, a także czasy pełne smutku, bólu, cierpienia i śmierci.
Wojenne zawieruchy, nieme kino, piękne suknie, dorożki na ulicach, rozmowy listowne, a pośrodku Halszka.
Wrażliwa, radosna, empatyczna, uparta i zdeterminowana.
Kochała podróże i ciepło rodzinnego domu. Chciała być podziwiana przez ludzi. Spełniała się jako żona, matka, pomoc charytatywna. Ale najbardziej na świecie kochała pisanie.
Halszka była artystką. Grała na pianinie, malowała, uwielbiała literaturę. Bez pisania usychała i była nieszczęśliwa.
Niezwykle ciepła powieść, oddająca klimat początku XX wieku. Poznajemy Helenę jako kobietę, matkę, pisarkę i pomocną osobę.
To nie jest zwyczajna biografia. Autorka namalowała słowami perypetie bohaterki wraz z dobrodziejstwem inwentarza. Postaci są wyraziste, a tło historyczne oddaje klimat tamtych czasów. Dodatkowo wzmianki o innych sławnych osobach Prus czy Makuszyński sprawiają, że chce się poznać więcej i więcej ❤️🔥