Mity osobne
Jarosław Mikołajewski

Mitologia jest w moim życiu nieustannie obecna - w pracy wracam do niej niemal bez przerwy, podziwiam ją na obrazach, w rzeźbach, oglądam w filmach i znajduję w książkach. Mimo tego zamiast mi się nudzić, tym bardziej mnie fascynuje, ze wszystkimi swoimi przetworzeniami i reinterpretacjami. Tym bardziej ucieszyłem się na widok książki Jarosława Mikołajewskiego, w której poeta przepuszcza przez siebie historie bogów i herosów, we wstępie nawiązuje do nadzwyczajnej Antologii Spoon River Edgara Lee Mastersa jako swoistej inspiracji. Wydały mi się Mity osobne ciekawym konceptem literackim.

I nie wiem, czy to kwestia tego, że, jak sam autor pisze, dzieło jest "szczątkowe, poszczerbione jak starożytna mozaika", czy też nierównego poziomu tekstów, ale książka nie wywołała u mnie zbyt wielu emocji. Przedstawienie mitologii z punktu widzenia postaci w formie krótkich monologów w wielu przypadkach spłyca wymowę opowieści, upraszczając zbyt mocno losy bohaterów. Znajdują się w tym zbiorze także teksty, które przykuły moją uwagę, jak wypowiedzi driad, muz, Echo czy Iris, w których kryła się nieoczywistość pobudzająca czytelniczą ciekawość. Pomysł Mikołajewskiego wydaje mi się ciągle cudownie intrygujący, lecz język i sposób prowadzenia opowieści zgrzyta mi za mocno w uchu, nie słyszę melodii. Niemniej czuję, że mogę tę książkę wykorzystać jako kontekst podczas lekcji, jako inne spojrzenie na mit.