Mistrz Eckhart - wybór pism
Wiesław Szymona

Począwszy od II połowy XIII wieku w dolinie Renu w Niemczech, głównie w środowisku dominikańskim narodził się szczególny rodzaj mistyki tzw. „mistyka nadreńska”. Z biegiem czasu wywarł on znaczący wpływ na duchowość europejską. Inspirowali się nim tacy mistycy jak Tomasz A’ Kempis, bł. Henryk Suzo, Jan Tauler, a także późniejsi święci – Teresa z Avila i Jan od Krzyża. Jednym z przedstawicieli tego ruchu był także Eckhart von Hochheim zwany Mistrzem Eckhartem. Niewiele wiadomo o latach jego dzieciństwa i młodości; nie wiadomo też, kiedy wstąpił do zakonu dominikanów. Zapisał się w historii jako znakomity kaznodzieja i wykładowca. Wygłaszał swe kazania w języku łacińskim i niemieckim. Sprawując urząd dominikańskiego prowincjała Saksonii, wizytował klasztory braci i mniszek. W swych kazaniach, które miały charakter konferencji duchowych akcentował konieczność kształtowania w sobie człowieka wewnętrznego, który szuka pełnienia woli Bożej, odwracając się od świata stworzeń. Według Eckharta człowiek jest powołany do zjednoczenia z Bogiem w głębi swego istnienia. Akcentował nicość stworzenia, oraz działanie łaski, poprzez którą dokonuje się narodzenie Boga w duszy.Głównymi jego pismami są Kazania i Traktaty. Wydane przez Wydawnictwo M stanowią piękną pozycję książkową pośród dzieł innych mistyków. Cytaty: „Bóg niczego nie udziela tak chętnie, jak wielkich darów. Powiedziałem kiedyś z tego miejsca, że nawet grzechy odpuszcza On chętniej wielkie niż małe. Im są większe, tym chętniej i szybciej je przebacza.” (str30) „Trzeba przyjąć na siebie cierpienie i iść za Barankiem w doli i niedoli. Apostołowie w ten sam sposób przyjmowali zło i dobro, dlatego wszystkie cierpienia wydawały się im słodkie, a śmierć była im równie miła jak życie. (str 41) Szaleństwem jest prosić Boga o coś innego poza Nim samym. Uwłacza to Jego godności, gdyż On najchętniej daje siebie samego. (str 68) http://www.mwydawnictwo.pl/p/1143/wybór-pism

(Kliknij aby rozwinąć opinię)