Milczenie nocy
Ragnar Jónasson

To moje drugie spotkanie z Ragnarem i jego piórem. Musze przyznać, że to pierwsze szału nie zrobiło, ale jako, że był to debiut to nie skreśliłam autora tak od razu. Po prostu rzadko mam taki zwyczaj. Nie jest to stricte książka skandynawska, a nordycka co nie zmienia faktu, że nadal są to tereny, które uwielbiam jako miejsce dla zbrodni. Specyfika ich klimatu i odosobnienia sprzyja tworzeniu niesamowitej atmosfery. Po raz drugi przenosimy się do Siglufjördur - małego miasteczka na północy Islandii. Od czasu ostatniego spotkania trochę się tu zmieniło. Zbudowano tunel zapewniający lepszą łączność z innymi miejscowościami. Jednak to, że przez większość czasu jest tu zimno i ciemno pozostaje niezmienne. Mieszkańcy mimo pewnych zdarzeń z przeszłości wierzą, że nadal mieszkają w jednym z najbezpieczniejszych miejsc na ziemi, ale szybko okazuje się, że to ułuda i mrzonki, a niebezpieczeństwo grozi nawet im. Pewnej nocy dochodzi do postrzelenia policjanta. Jak się okazuje miało ono skutek śmiertelny. Zaczyna się śledztwo i szukanie winnego. Ari Thór całe zajście przeżywa o tyle mocno, że tak na prawdę to miał być jego dyżur - zamienił się z kolegą z powodu grypy. Dochodzi do wniosku, że tylko zbieg okoliczności uchronił go przed śmiercią. Jednak śledztwo posuwa się do przodu i coraz więcej okoliczności wskazuje na to, że śmierć Herjólfura nie była przypadkiem, a zaplanowanym czynem i to z premedytacją wymierzonym w niego. Na domiar złego w niedługim odstępie czasu dochodzi do następnego morderstwa. Pojawiają się pytania czy ma ono coś wspólnego ze śmiercią policjanta. Życie prywatne Ariego Thóra znów zaczyna się psuć, ale on się nad tym zbytnio nie zastanawia tylko brnie w poszukiwaniu prawdy by wyjaśnić zbrodnie. Nie przejmuje się faktem, że dostał ostrzeżenie od mieszkańca Siglufjördur by nie grzebał i nie dręczył mieszkańców, bo jest tu obcy i nie ma do tego prawa. Nigdy nie zostanie mu zapomniane to, że nie urodził się tam gdzie oni. Książka na prawdę fajnie skonstruowana. Przeplatanie wątków teraźniejszych z pamiętnikiem sprzed lat pewnego pacjenta szpitala psychiatrycznego świetnie się tu komponują. A mieszanie toku śledztwa z prywatnym życiem policjanta Ariego Thóra powoduje, że książka jest bardziej realistyczna i wymiarowa. Osobiście tą pozycję czytało mi się znacznie lepiej, szybciej i przyjemniej niż pierwszą i nie zniszczył tego nawet fakt, że dość szybko ją rozgryzłam. Już nie mogę się doczekać trzeciego tomu, a przede wszystkim jestem zadowolona, że nie skreśliłam autora po pierwszej książce. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chiałbym ja przeczytać!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Milczenie nocy" to moje drugie spotkanie z twórczością Ragnara Jónassona. Pierwszą jego książką byłam zachwycona. Ta była dla mnie przewidywalna. Akcja toczyła się powoli, ale mimo wszystko nie można się było nudzić.

Tym razem główny bohater ma do rozwikłania sprawę śmiertelnego postrzelenia policjanta. Herjólfur, jego przełożony, pełnił feralnej nocy służbę za Ariego, który walczył w domu z grypą. Inspektor policji w Siglurfiordur został wezwany do przestępstwa popełnionego w opuszczonym domu. Tam pada śmiertelny strzał. Ari Thór traktuje tą sprawę bardzo osobiście, gdyż ta kula mogła być przeznaczona dla niego. Ale czy na pewno? W rozwiązaniu zagadki zabójstwa policjanta, które wstrząsa całą Islandią, pomaga pamiętnik pisany przez młodego mężczyznę, który po nieudanej próbie samobójczej, znajduje się na leczeniu psychiatrycznym.

Ragnar poruszył w książce trudny temat przemocy w rodzinie. Jak zgubny wpływ na dzieci może mieć zachowanie ojca katującego na ich oczach matkę. I do czego zdolna jest ofiara przemocy, by w końcu przestać się bać swojego oprawcy… Pokazał, że przemoc nie jest domeną rodzin powszechnie uważanych za patologiczne, lecz ma miejsce także wśród szanowanych i pozornie spokojnych ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)