Inne wydania:
Milenka jest bardzo miła, ładna i ma troszkę ponad 30 lat, ale tylko troszkę! No i troszkę za dużo... kilogramów. Ale o tym tytułowy Milaczek, który nieustająco poszukuje miłości swojego życia, pomyśli jutro. Dziś musi się zająć Bachorem, nieznośnym, choć uroczym dzieciakiem z sąsiedztwa, oraz swoją nieco, hm, ekscentryczną ciotką, Zofią Kruk, troszkę, ale tylko troszkę, po pięćdziesiątce. Pod nogami natomiast pęta im się Parys Antonio, pies arystokrata...
Informacje dodatkowe o Milaczek:
Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2018-09-19
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 300
Język oryginału: Polski
POLECANA RECENZJA
MILACZEK
"Milaczek" to literacki debiut Magdaleny Witkiewicz. Bohaterkami powieści są trzy kobiety. Każda z nich należy do innego przedziału wiekowego. Tytułowy Milaczek to 30-letnia kobieta z kompleksami. Uważa, że jest za gruba i ciągle stosuje jakąś dietę. Szuka też miłości, ale takiej na całe życie, a nie na chwilę. Druga bohaterka to Zofia Kruk, seksowna i ekscentryczna 65-latka. Kto stwierdziłby, że to już staruszka, bardzo mocno by się pomylił, bowiem kobieta ta dopiero niedawno zaczęła naprawdę żyć. Ostatnia bohaterka to Bachor czyli ośmioletnia Zuza, rezolutna dziewczynka, ciekawa świata, kt&...
więcej
Kup książkę Milaczek
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Milaczek - opinie o książce
Perypetie trzech kobiet, każda z innego pokolenia...Zofia pani po sześćdziesiątce- korzystająca z życia na maksa, Milena -ciągle poszukująca miłości ale niestety z beznadziejnym skutkiem i Zuzanna-siedmiolatka wychowywana tylko przez ojca i szukająca dla niego partnerki a dla siebie matki. Przezabawnie opisana historia :)))) Polecam!!!
Książka pełna humoru i ciepła.Opowiada o trzech kobietach z bardzo różnych pokoleń,które przeżywają swe codzienne rozterki i problemy.Łączy je dobre serce i chęć bycia kochaną.Wszystko jest tak przezabawnie opisane że chwilami można śmiać się w głos.Opowieść idealna na odstresowanie.
Milaczek to 26-letnia Milena pracująca w korporacji, słusznych rozmiarów - 178 cm i 85 kg. Wiecznie się odchudza i co dzień waży, wspierając się na szafie. Dla miłości zrobi wszystko. Mężczyzna jej życia może być gruby, może być łysy, lecz Milena ma jeden warunek - byle był wyższy! Jak ja doskonale rozumiem tę kobietę! ;)
W każdym razie jej próby są nieudolne, bardzo oryginalne i mają krótkotrwały efekt. Pewnego dnia z pomocą przyszła ciotka Zosia i umówiła siostrzenicę na randkę z 45-letnim dentystą Mariuszem Rubikiem. Znajomość szybko zamienia się w związek. Związek na poważnie. Wkrótce zaczynają się przygotowania do ślubu..., choć przeszkadza troszkę mała sąsiadka, planująca zeswatać Milenę ze swoim ojcem informatykiem. Ale w życiu Milaczka nic nie jest pewne.
Wokół bohaterki dużo się dzieje. Czasami odnosiłam wrażenie, że kobieta przyciąga do siebie kłopoty, wpada w różne perypetie przez swoje roztrzepanie i skłonność do wpadania w małe histerie z płaczem w roli głównej. O ile w pracy jest świetnym specjalistą od analiz, to w życiu znacznie słabiej sobie radzi, zwłaszcza z płcią przeciwną. Cierpi, by być piękną - sznurki w tyłku, ekstremalnie wysokie obcasy, kolejne diety.
Czytelnik poznaje również jej sąsiadów, rodzinę i współpracowników. To prawdziwa galeria postaci, bardzo indywidualnych, charakternych. Nawet postaci epizodyczne nakreślone w kilku słowach stają przed oczami czytelnika jak żywe, choćby taki Grek Kirusek Mikrusek czy pijaczek.
O rodzicach wiemy niewiele, ale pierwsze skrzypce w rodzinie Milaczka gra ciotka Zosia Kruk, bogata wdowa wyzwolona seksualnie. Kobieta tryska humorem i ma gdzieś ,,co ludzie powiedzą", nie narzeka na nic, nie marudzi. Zawsze elegancka i zadbana. Ta starsza pani cieszy się życiem, korzysta z niego garściami i z różnych ofert mężczyzn, także seksualnych. Jej ekscentryczność momentami szokuje nawet Milaczka. Starsze osoby mogłyby się wzorować na tej bohaterce i jej podejściu do życia.
Jest też Bachor, czyli 7-letnia sąsiadka Zuza ze złotymi loczkami, chodząca w moro. Ta mała ma charakterek i diabła za skórą, ale też złote serce. To ona wciela w życie ,,program wspierania biednej emerytki Zofii". Dziewczynka jest niezwykle inteligentna jak na swój wiek, rozsądna i zaradna. Z sukcesami pozbywa się kolejnych miłości swego ojca, o którego się martwi. Stale też dokarmia psa arystokratę Parysa Antonia, który zeżre wszystko. Ale jak przeskrobie, to ma swoje sposoby, by wyjść cało z opresji.
Święty Judo, ja cię proszę, pogadajcie z Antonim i z panem Bogiem, bym nie znalazła się tam po tej prawej stronie na Memlingu! (s. 229)
O każdym bohaterze można by długo pisać, bo naprawdę jest o czym. Indywidualiści splatają się w różnych konfiguracjach w zależności od sytuacji. To często wywołuje uśmiech na twarzy lub salwy śmiechu. Nawet tytuły rozdziałów grzeszą humorem! Autorka nie pozwala się nudzić czytelnikowi. Zabawne i czasami dziwne zwroty akcji mają miejsce co i rusz. Dużo się dzieje, więc na nudę narzekać nie można. Swobodny styl, lekkość i prostota w każdym zdaniu, śmieszne dialogi czy stwierdzenia nie wymagają od czytelnika myślenia.
Pomysły nietuzinkowych bohaterów są oryginalne, niebanalne i zabawne, choć dla nich nie zawsze kończą się szczęśliwie. Przygody, szaleństwo i miłość, ale także małe smutki i nieszczęścia tworzą niesamowity splot wydarzeń, gwarantujący dobrą, czytelniczą rozrywkę. A przy tym ukazują piękno przyjaźni niezależnie od wieku osób, silne więzy rodzinne i różne oblicza miłości.
Milaczek to ciepła, przyjemna, prosta i łatwa opowieść naładowana pozytywną energią, poprawiająca humor, odrywająca od szarej rzeczywistości i uświadamiająca, co jest ważne na co dzień w życiu i jak należy się nim cieszyć. Relaks i poprawa humoru gwarantowane.
Z serii lekkich, łatwych i przyjemnych. Szybko się ją czyta, idealna na podróż lub na samotny, jesienny wieczór :)
Czy wiecie jak stracić samochód w jednej chwili, nawet się do niego nie zbliżając? Podpowiem wam, że w żadnym wypadku nie chodzi tutaj o złodzieja! Dlaczego więc przemiła, z troszkę większą niż drobną nadwagą dziewczyna została pozbawiona swojej czerwonej biedronki? Chcecie poznać odpowiedź tej zagadki? W takim razie koniecznie sięgnijcie po książkę Magdaleny Witkiewicz pod wdzięcznym tytułem „Milaczek”.
Milena nieustannie szuka idealnej diety i... życiowego partnera. Z marnym skutkiem. Na dodatek podwójnym. Kilogramy rosną w górę zamiast w dół, a rycerz na białym rumaku zawsze okazuje się zwykłą świnią – bez urazy dla tych zwierząt! Jak więc szukać motywacji do dalszego starania się o własny wygląd czy do kolejnych poszukiwań tego jedynego, wymarzonego? W takich sytuacjach Milaczek może polegać na Bachorze, czyli ośmioletniej sąsiadce. Bachor, czyli inaczej Zuzanna rozbraja na każdym kroku swoimi niesamowitymi pomysłami takimi jak pomoc finansowa dla emerytki, którą okazuje się być bardzo bogatą, a do tego niezwykle ekscentryczną babcią Mileny. Sześćdziesięciopięcioletnia Zosieńka korzysta z życia nie bacząc na swój wiek czy zdanie innych. A przy okazji szuka odpowiedniego kandydata na męża na Milaczka. Przy tak charyzmatycznych osobach nie sposób, aby Milena się załamała. Nie będzie miała nawet na to czasu! Bohaterowie wykreowani przez Magdalenę Witkiewicz są oryginalni, wyraziści. Każdy wyróżnia się czymś innym i nie sposób zapomnieć choćby jednego z nich. Postacie nie zlewają się w jedno, nie mylą się czytelnikowi czego doświadczałam już w wielu innych pozycjach. Co więcej – nawet psa arystokratę Parysa Antonia jeszcze będziecie długo pamiętać! Uwielbiam humor Magdaleny Witkiewicz! Przy jej dziełach ból brzucha, czy łzy spowodowane śmiechem to norma! Chociażby Bachor ze swoim zeszytem z trupią czaszką na okładce, w którym ma tabletkę składającą się z dwóch kolumn „babo halo” i „baba nie halo” sprawi, że uśmiech nie zniknie wam przez całą lekturę „Milaczka”. Co więcej, długo po jej zakończeniu będziecie wspominać co lepsze pod tym względem momenty! Choć może wydawać się wam to dziwne, ale ta książka również potrafi wzruszyć i pozwala zrozumieć, że w życiu nie należy się starać na siłę. Nic na przymus. I nie warto pewnych spraw poganiać, niepotrzebnie przyśpieszać. Powinniśmy pozwolić toczyć się życiu własnym tempem. Inaczej wszystko możemy zniszczyć na własne życzenie. Myślę, że gdyby Milena nie popełniała tego błędu jej życie mogłoby wyglądać inaczej. Zarówno jeśli chodzi o wygląd zewnętrzne jak i spełnienie w miłości. Jeśli macie ochotę na przyjemną, świetnie napisaną, zabawną historię, która w mgnieniu oka poprawi wam humor i odgoni wszelkie smutki i chandry koniecznie sięgnijcie po „Milaczka” Magdaleny Witkiewicz. Ale ostrzegam! Pochłania w mgnieniu oka! Zarwana nocka murowana! ;)
Milena nieustannie szuka idealnej diety i... życiowego partnera. Z marnym skutkiem. Na dodatek podwójnym. Kilogramy rosną w górę zamiast w dół, a rycerz na białym rumaku zawsze okazuje się zwykłą świnią – bez urazy dla tych zwierząt! Jak więc szukać motywacji do dalszego starania się o własny wygląd czy do kolejnych poszukiwań tego jedynego, wymarzonego? W takich sytuacjach Milaczek może polegać na Bachorze, czyli ośmioletniej sąsiadce. Bachor, czyli inaczej Zuzanna rozbraja na każdym kroku swoimi niesamowitymi pomysłami takimi jak pomoc finansowa dla emerytki, którą okazuje się być bardzo bogatą, a do tego niezwykle ekscentryczną babcią Mileny. Sześćdziesięciopięcioletnia Zosieńka korzysta z życia nie bacząc na swój wiek czy zdanie innych. A przy okazji szuka odpowiedniego kandydata na męża na Milaczka. Przy tak charyzmatycznych osobach nie sposób, aby Milena się załamała. Nie będzie miała nawet na to czasu! Bohaterowie wykreowani przez Magdalenę Witkiewicz są oryginalni, wyraziści. Każdy wyróżnia się czymś innym i nie sposób zapomnieć choćby jednego z nich. Postacie nie zlewają się w jedno, nie mylą się czytelnikowi czego doświadczałam już w wielu innych pozycjach. Co więcej – nawet psa arystokratę Parysa Antonia jeszcze będziecie długo pamiętać! Uwielbiam humor Magdaleny Witkiewicz! Przy jej dziełach ból brzucha, czy łzy spowodowane śmiechem to norma! Chociażby Bachor ze swoim zeszytem z trupią czaszką na okładce, w którym ma tabletkę składającą się z dwóch kolumn „babo halo” i „baba nie halo” sprawi, że uśmiech nie zniknie wam przez całą lekturę „Milaczka”. Co więcej, długo po jej zakończeniu będziecie wspominać co lepsze pod tym względem momenty! Choć może wydawać się wam to dziwne, ale ta książka również potrafi wzruszyć i pozwala zrozumieć, że w życiu nie należy się starać na siłę. Nic na przymus. I nie warto pewnych spraw poganiać, niepotrzebnie przyśpieszać. Powinniśmy pozwolić toczyć się życiu własnym tempem. Inaczej wszystko możemy zniszczyć na własne życzenie. Myślę, że gdyby Milena nie popełniała tego błędu jej życie mogłoby wyglądać inaczej. Zarówno jeśli chodzi o wygląd zewnętrzne jak i spełnienie w miłości. Jeśli macie ochotę na przyjemną, świetnie napisaną, zabawną historię, która w mgnieniu oka poprawi wam humor i odgoni wszelkie smutki i chandry koniecznie sięgnijcie po „Milaczka” Magdaleny Witkiewicz. Ale ostrzegam! Pochłania w mgnieniu oka! Zarwana nocka murowana! ;)
Zabawna, lekka książka w sam raz dla kobiet na jesienny wieczór. Milena (Milaczek) jest młodą kobietą której daleko do ideału kobiety ze snu. Milena ma lekką nadwagę co przyprawia ją o nie małe kompleksy, ma również zwariowaną starszą ciotkę-Zofie. Mąż Zosi zmarł podczas nocy poślubnej (straszy był od Zosieńki o jakieś 30 lat), pozostawiając jej nie mały majątek. Zofia żyje pełnią życia korzystając z możliwości jakie daje internet (seksrandki, zakupy na allegro) oraz swata swoją siostrzenicę. Uroków książce dodaje siedmioletnia dziewczynka-Zuza która wychowywana jest przez ojca-informatyka ciągle poszukującego żony i nowej matki dla córki.
Książka jak najbardziej godna polecenia dla osób szukających lekkiego czytadła.
Sympatyczna pozycja, nie roszcząca sobie pretensji do bycia niczym więcej, niż lekkim czytadłem na dwa wieczory. Świetnie nakreślona galeria naprawdę oryginalnych postaci, będących siłą książki. Inteligentny humor pozwala zapomnieć o mało wyrafinowanej fabule i nieco irytującej głównej bohaterce.
Zabawna opowieść. Czysta przyjemność czytania
Bardzo fajna ksiazka.....z duza dawka humoru....polecam!
,,Milaczek"- Magdalena Witkiewicz
Jest to powieść lekka, z humorem..
Mileczek czyli Milena -30 letnia dziewczyna która stara sie walczyć z dodatkowymi kilogramami.. i szuka prawdziwej miłości.
Ciocia Zosia - osoba mila, ma pełno pomysłów, nie można sie z nią nudzić..
Bachor- czyli 7letnia Zuza.. - urocza dziewczynka o blond loczkach i spodniach moro...ogrywa wszystkich w pokera...
czyli 3 kobiety w różnym wieku i pies arystokrata Parys Antonio - który je wszystko co napotka...
relaks zapewniony...
ide czytać część 2.
"I znowu zapragnęła mieć chłopa".
Nie sposób nie polubić Milaczka. Zwariowanej, swojskiej dziewczyny, która swoją nieprzeciętną osobowością, wywołuje uśmiech na twarzach czytelniczek. Nie sposób również nie zachwycić się fenomenalnie skrojoną kreację Zofii Kruk, która mówiąc kolokwialnie "wymiata". Chyba każdy pisarz marzy o takim dobrym debiucie.
Magdalena Witkiewicz, rocznik 1976 to Matka Polka Pisarka, autorka ponad dwudziestu powieści. Na rynku wydawniczym obecna już dziesięć lat. Pisze książki dla dzieci i dorosłych, także w duecie. Jest specjalistką od szczęśliwych zakończeń. Wraz z mężem, dwójką dzieci i kotem Puszysławem mieszka w Gdańsku.
Milenka to młoda kobieta, która stara się zrzucić nadprogramowe kilogramy. Bohaterka pragnie również w końcu się ustatkować i założyć rodzinę. Jej ekscentryczna ciotka Zofia to milionerka, która sama będąc wyzwoloną seksualnie, pragnie znaleźć Milence męża. Jest jeszcze Bachor, czyli siedmioletnia Zuza nie znosząca dziewczyn swojego taty oraz Parys Antonio, czyli pies arystokrata.
"Milaczek" to idealna książka na poprawę humoru. Wywołująca wiele uśmiechu na twarzy i dająca garść optymizmu, tak bardzo niezbędnego w codziennym pędzie życia. Perypetie trzech muz autorki, czyli Milenki, Zofii i Zuzy to opisane z lekkością barwne wydarzenia, których humorystyczny wydźwięk jest niezwykle odczuwalny. W zasadzie można tę powieść przeczytać w ciągu jednego, dłuższego wieczoru.
Jest wesoło w życiu Milenki, która poznając za sprawą ciotki czterdziestoletniego dentystę zaczyna odczuwać, że w końcu ma szansę się ustatkować. Jest wesoło u Bachora, który eliminuje po kolei kobiety, jakie pojawiają się w życiu jej taty Jacka. Ale chyba najbardziej wyrazistą i niezaprzeczalnie zapadającą w pamięć postacią jest Zofia Kruk i towarzyszący jej partner życiowy Staszek. To, co wyprawia ta niezwykle żywotna kobieta to coś nieprawdopodobnego. Życzę każdemu, by w jesieni swojego życia miał tyle energii i pomysłów co ta bohaterka.
Któż by pomyślał, że podchodząca pod sześćdziesiątkę ekscentryczka zaprzyjaźni się z siedmioletnią dziewczynką oraz dorosłą, acz mało dojrzałą, kobietą. Takie połączenie musiało spowodować wybuchowy efekt pod postacią mnóstwa zabawnych scen, nieco przerysowanych kreacji bohaterów i zwariowanych pomysłów. Do tego wszystkiego wisienką na torcie jest pojawiający się od czasu do czasu zwierzak, czyli Parys Antonio, który zupełnie skradł moje serce.
https://www.subiektywnieoksiazkach.pl
Jeśli lubicie Bridget Jones z jej niesforną naturą i tendencją do popełnienia zabawnych gaf ,to pokochacie Milaczka!
Milenka po powrocie z pracy włożyła różowy dresik ze Snoopym,zjadła resztę świątecznego makowca i zasiadła do komputera:www.randka.pl/login:Milaczek/hasło:starapanna (...)
Tytułowy Milaczek to młoda kobieta,która nieustająco poszukuje miłości swojego życia. Tak jak to bywa w komediach romantycznych...
Robi to w nieco oryginalny sposób. Na szczęście pomagają jej w tym ekscentryczna ciotka Zofia Kruk ,oraz Bachor czyli urocza i rezolutna ośmioletnia sąsiadka(Zuza Wolicka).A pod nogami plącze im się Parys Antonio,pies arystokrata.
Inne książki autora
Połączone
0
Silan prezentuje poruszające losy czterech Polek, których życie odmieniły Paryż, wielka miłość i niezwykłe sploty wydarzeń. To historie połączone uczuciem...
Uwierz w Mikołaja
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Każdy z nas ma marzenia. Agnieszka pragnie spędzić Wigilię z babcią, ale ta ma zupełnie inne plany. Nie godząc się z tym, Agnieszka jedzie do domu babci...
