Major
Marcin Ciszewski

Kwiecień 1943 roku. Żołnierze Pierwszego Samodzielnego Batalionu Rozpoznawczego przeniesionego z 2007 roku, którzy postanowili zostać na terenach polskich okupowanych, starają się chronić swój przez sprzęt sowieckimi agentami i w miarę sił walczyć z okupantem niemieckim.
Generał Rowecki wspierany przez porucznika Wojtyńskiego rozpoczyna ze Stanami Zjednoczonymi rozmowy, w których negocjuje zwrot zaawansowanej technicznie technologii mogącej odwrócić losy wojny. Niestety nie wszystko idzie po myślach porucznika. Tymczasem naziści rozpoczynają likwidacje getta w Warszawie.
Druga część cyklu www dostarczyła mi wiele emocji. Z radością witałam każdy, nawet najmniejszy sukces w nierównej walce z wrogiem. Ze smutkiem obserwowałam porażki głównych bohaterów, a tych ze względu na ich niefrasobliwość w niektórych momentach niestety nie brakowało. Czasami kompletnie zapominali, w jakich czasach przyszło im żyć i jak niewiele było potrzeba by wróg dobrałby się im do skóry. Czasami ze złości na ich głupotę miałam ochotę rzucić książką o ścianę. Każdy z przybyłych z XXI wieku znał mniej więcej historię drugiej wojny światowej a gdy przyszło, co, do czego niektórzy z nich zapomnieli, czego się nauczyli w szkole. Mocno trzymałam kciuki by się opamiętali, bo stawką były losy świata. Kto wie, co by się stało, gdyby przez ich nierozsądek naziści lub komuniści przejęli technologię pochodzącą z XXI wieku...
W moim przekonaniu Major to niezwykle udana kontynuacja cyklu www. Znalazło się w niej dużo różnorakich emocji i niezliczona dawna zwrotów akcji, które były niczym jazda na rollercoasterze. Zdecydowanie na nudę nie można było narzekać. Co więcej podobnie jak we wcześniejszej części cyklu w Majorze mogliśmy spotkać szereg postaci historycznych dobrze znanych nam z kart historii. Dobrze, że na półce czeka na mnie już kolejna część, bo kończąc Majora czułam niedosyt.