Ludzie którzy nie toną
Jolanta Sak

„Ludzie, którzy nie toną” to debiut prozatorski Jolanty Sak. Autorka dała się wcześniej poznać jako poetka i to zamiłowanie do piękna języka można wyczuć i tutaj, co czyni tę powieść wyjątkową. Tworząc mariaż gatunkowy zgrabnie łączy elementy literatury pięknej, obyczajowej, a nawet kryminału.

Obraz rodziny, który wyłania się z kart powieści budzi ciarki. Na pierwszy rzut oka bohaterowie powieści żyją zwykłym, choć niepozbawionym problemów życiem. Tworząc fasadę normalności, wzbudzają zaufanie i szacunek w lokalnej społeczności. Pod powierzchnią jednak kipi od skrywanych sekretów, hipokryzji, zdrad i manipulacji, a nawet przestępczej działalności perfidnie wykorzystującej zdesperowane kobiety w dramatycznej sytuacji życiowej.

I właśnie to zwykłe życie, które toczy się obok prawdziwego bestialstwa uderza najmocniej. Przeraża, jak łatwo banalna rzeczywistość może stać się przykrywką dla brutalnych zbr0dni. Zagłębiając się w ciemne zakamarki ludzkich relacji pełne skrywanych sekretów i moralnych kompromisów jesteśmy świadkami, jak wyrzuty sumienia tworzą rysy na murze milczenia.

Atmosfera dusznego lata, klaustrofobiczne relacje rodzinne i zagadkowe wydarzenia tworzą intensywny klimat, który wciąga w świat pełen niepokoju i tajemnic. Stopniowe odsłanianie kolejnych warstw intrygi przypomina rozwijanie pajęczej sieci, w której każdy bohater jest uwięziony. Tu nie ma miejsca na współczucie, każdy czyn usprawiedliwia konieczność, a granice ludzkiej podłości są płynnie przekraczane.

Ta powieść obnaża brutalną prawdę o ludzkiej naturze pozostawiając po sobie ślad, bo nie sposób pozostać obojętnym na obraz rodziny przeżartej złem od środka. Która jest przeciwieństwem rodziny, o jakiej marzymy - pełnej miłości, życzliwości i zapewniającej poczucie bezpieczeństwa. Ta opowieść skłania do refleksji nad moralnością i granicami zła i z pewnością zachwyci czytelników, którzy cenią sobie mroczne historie oparte na ludzkich dramatach i niejednoznacznych postaciach.

Ja już się cieszę na lekturę drugiego tomu „Rozgrzeszyć nawróconych”.

Magda wraz mężem Andrzejem oraz ich dwoma dorosłymi synami, Piotrem i Tomkiem, tworzą nietypową rodzinę, która wzbogaca się na działalności przestępczej. Pewnej nocy Ewa, żona Tomka, obserwuje przez okno dziwną sytuację. Od tego momentu zaczyna mieć pewne podejrzenia. Jednocześnie Piotr, zakochany w Ewie układa plan pozbycia się swojej żony. Niestety dla mężczyzny i całej rodziny, interes przestępczy zaczyna się sypać za sprawą dwóch osób, z najbliższego otoczenia... Prawda krok po kroku o rodzinie Brzezińskich i ich tajemnicach wychodzi na jaw...

"Ludzie, którzy nie toną" Jolanty Sak, to rewelacyjna opowieść o rodzinnych relacjach, w których dominuje kłamstwo, budowanie fałszywego wizerunku, skrywana głęboko samotność, a to wszystko utkane na kanwie przestępczego procederu, jakim jest handel żywym towarem. Książka od samego początku wciągnęła mnie z jednej strony lekkością i umiejętnie przemycanym humorem, a z drugiej strony zainteresowała wątkiem kryminalnym i chęcią jak najszybszego poznania efektu końcowego tej całej sprawy. Wspaniale wykreowane postacie, które wzbudzają w czytelniku sympatię, złość, niechęć, czyli nie pozostają obojętne i każda z nich wnosi wiele do tej historii. Szczególnie przypadła mi do gustu dwójka nietypowych pracowników Magdy, takich od brudnej roboty. Ich dialogi i sposób funkcjonowania niejednokrotnie powodował uśmiech na mojej twarzy. Ale niech pozorna lekkość nikogo nie zmyli, bo ta historia ma swoją głębię, demaskuje fałsz i obłudę, pogoń za łatwym pieniądzem i pogubienie z którego ciężko się wyplątać.
Autorka bardzo umiejętnie przedstawiła w niej do czego prowadzi życie w zakłamaniu, które na dłuższą metę zniszczy każdą relację, szczególnie rodzinną. Jak fałsz, który prędzej czy później zawsze wypłynie na powierzchnię, zniszczy przede wszystkim tego, kto chciał na nim budować.

Książka na jeden wieczór, bo ciężko się od niej oderwać. Bardzo wam polecam!!

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, czy istnieją jakieś granice, które byli byście w stanie przekroczyć na drodze do własnego szczęścia?

Przychodzę dziś do was z recenzją debiutu i to nie byle jakiego debiutu. Autorka dotychczas zajmowała się poezją. Za swoje osiągnięcia w tej dziedzinie zdobyła wiele wyróżnień. Aż tu nagle BUM! I na horyzoncie pojawiła się zupełnie nowa forma - proza. Czy Pani Jolanta przeszła pomyślnie tę próbę? Zdecydowanie był to udany eksperyment. I powiem wam więcej: mam nadzieję że będzie mi dane przeczytać jeszcze nie jedną jej książkę. "Ludzie którzy nie toną" to powieść, która wciągneła mnie od samego początku. Gatunkowo jest to powieść obyczajowa, jednak czyta się ją momentami jak całkiem dobry kryminał czy thriller, momentami może nawet dramat. Dodatkowo pojawiają się tutaj też wątki humorystyczne (według mnie świetne). To wszystko sprawia, że ta powieść wymyka się z ogólnych ram. Nie da się ukryć że jest niestandardowa - dla mnie to plus. Pani Sak udowodniła, że potrafi być wyjątkowo kreatywna w tym co robi i to bardzo cieszy i daje miłą perspektywę na przyszłość że może jeszcze pojawią się kolejne interesujáce książki w księgarniach.

A o czym jest ta powieść?

Cóż, na pierwszy rzut oka jest to piękna historia jak z obrazka. Czytelnik poznaje na pozór zwyczajną, spokojną rodzinę jakich wiele: matkę, ojca i dwóch żonatych synów. Na zewnątrz sielanka, jednak za zamkniętymi drzwiami jest już zgoła inaczej...W tym domu nie dzieje się dobrze. Powiem więcej: dzieją się tam rzeczy straszne i nie do pomyślenia. Z każdą kolejną stroną czytelnik odkrywa coraz to nowe sekrety, kłamstwa, tajemnice, krzywdy, dziwne, momentami wręcz chore relacje. Im dalej brniemy w tą historię tym ona jest bardziej zaskakująca i niepokojąca.
Autorka wykreowała całą plejadę bardzo charakterystycznych bohaterów.
Brzezińscy to rodzinka z piekła rodem - z całą pewnością!
Magda - dominująca matka, twarda babka, która z werwą kręci rodzinnym interesem, to nic że nie do końca legalnym, ważne, że przynosi spore dochody.
Andrzej - kochający mąż i ojciec jednak trochę wycofany. Jemu nie do końca odpowiada ten szemrany biznes, w który wplątana jest cała rodzina. Czy to on będzie słabym ogniwem w tej układance? Czy będzie w stanie działać przeciwko swoim najbliższym. Czy sumienie pozwoli mu dochować szokującej tajemnicy?
Piotr - pod płaszczykiem przystojnego i szanowanego lekarza ginekologa, skrywa się przebiegły i bezwzględny oszust, który wabi kobiety z kłopotami , wykorzystując ich bezradność. Idealny wspólnik swojej matki.
Tomasz - życiowy niedorajda, który ukrywa prawdę o swojej tożsamosci seksualnej. I choć wie jakie "brzydkie rzeczy"dzieją się w jego środowisku rodzinnym woli czerpać z tego korzyści, zamiast przeciwstawić się temu procederowi.
Gdzieś pomiędzy głównymi wątkami autorka wpłata jeszcze historie małżeńskie obu braci. Oj i tutaj to się dzieje! Ja nie mogę! Zdrady, kłamstwa, manilulacje, podejrzenia.Te związki niestety również odbiegają mocno od idealnych i właściwie istnieją tylko na papierze. Te relacje były takie...sama nie wiem "szorstkie jak papier ścierny" - to chyba odpowiednie określenie. Wzbudziły we mnie totalnie skrajne emocje.
Oprócz głównych bohaterów pojawiają się w tej opowieści postacie poboczne jak choćby policjant, który zaczyna prowadzić śledztwo w sprawie naszej rodzinki, młoda dziewczyna uprowadzona przez Piotra no i nie zapominajmy o duecie dwóch niezaradnych życiowo i delikatnie ujmując " mniej sprawnych umysłowo" mężczyzn - Cichy & Benio. Mam wrażenie, że ci panowie mieli to wyjątkowe nieszczęście i znależli się w nieodpowiednim czasie i w nieodpowiednim miejscu. Chłopaki bowiem zatrudniają się do pracy u naszej podejrzanej rodzinki, kompletnie nie zdając sobie sprawy w jakie bagno się ładują. Cichy i Benio to moim zdaniem bohaterowie bez których ta opowieść nie miałaby prawa bytu. Oni są tu taką wisienką na torcie. I choć to postacie drugoplanowe to błyszczą wyjątkowo mocno. Wydarzenia z ich udziałem, rozmowy i wyjątkowe pomysły szczerze mnie rozbawiły. Ubawiłam się do łez. Sadzę, że z ich orginalnych przygód mogłaby powstać odrębna książka i to by była rewelacyjna komedia.
Tyle o bohaterach. A teraz kilka słów odnośnie fabuły i narracji. Tu będzie krótko i zwięźle: wartką akcja, realizm wydarzeń i przystępny język. Ta lektura dostarczy wam wyjątkowo emocjonujących wrażeń. Zabierze was w podróż w mroczne zakamarki ludzkiej osobowości, poruszy i wciągnie aż trudno będzie wam się od niej oderwać. W czasie lektury zahaczycie o szczególnie trudną tematykę: handel ludźmi, homoseksualizm, aborcja, i sprawy dotyczące ludzkiego sumienia.
Ja jestem pod wrażeniem jak udało się pisarce zmieścić to wszystko w tak krótką formę. Książka nie jest obszerna. Czyta się ją szybko.
Kochani dobrneliśmy do finału - ten jest nieoczywisty i nieprzeciętny. Totalnie namieszał mi w głowie.
Jedyne do czego mogę się przyczepić to:
- książka zbyt szybko się skończyła. Czemu???
- w moim odczuciu za słabo rozwinięte, ubogie opisy świata przedstawionego ( dużo było dialogów a wprowadzenia w klimacik odrobinę za mało) i tematyki przestępczej (to mogłoby być mega ciekawe).
Podsumowując: "Ludzie którzy nie toną" to opowieść szczególnie interesująca i nietypowa. Zachęcam was do lektury. Pewna jestem, że nie pożałujecie.
Pisząc recenzję czeka już na mnie kolejna powieść od Pani Jolanty Sak i coś mi się wydaje że jeszcze wiele emocjonujących przeżyć przede mną.