Locke & Key. Łamigłówki
Joe Hill Joe Hill, Gabriel Rodriguez

Intensywne, zaskakujące i mocno szalone wydarzenia przedstawione w tomie pierwszym były jedynie preludium większej i bardziej skomplikowanej historii. W Locke & Key #2 Joe Hill ma bowiem okazję w pełni zaprezentować czytelnikowi swoją niezwykłą pomysłowość. Autor płynnie i co najważniejsze urzekająco kreśli tutaj dalsze losy tytułowej rodziny, które mocno angażują odbiorcę i zapewniają mu masę niezapomnianych wrażeń. Scenarzysta w odpowiednim rytmie prowadzi fabułę, tak aby należycie wybrzmiały w niej zarówno elementy fantastyczne, jak i dawka mocniejszego horroru.

Brutalna napaść i śmierć ojca/męża staje się dla Locke’ów jedynie początkiem większej rozwijającej się traumy. Każdy z nich ukrywa buzujące w nim emocje i stara się radzić sobie z nimi na własny sposób. Jest to tylko jeden z dostępnych tutaj wątków, które kontynuują napoczętą fabułę i zagłębiają się w jej nowe obszary, tak aby jeszcze bardziej urozmaicić i rozwinąć historię. Ważną rolę odgrywa tutaj między innymi mały Bode, który odnajduje pewien klucz o niezwykłych możliwościach. Przedmiot ten może posłużyć zarówno do pozyskiwania nowych umiejętności, jak i przezwyciężenia drzemiącego w ludziach strachu. Jego moc może mieć jednak również bardzo destrukcyjne właściwości, szczególnie jeśli wpadnie on w niepowołane ręce.

Swoje miejsce w historii ma również Zack Wells. Nowa postać, która dzięki swojej charyzmie szybko nawiązuje bliskie relacje z Tylerem Locke’m. Nie jest to jednak zwykły nastolatek a ktoś, kto skrywa wiele mrocznych i przerażających tajemnic. Z biegiem fabuły jego okrutna natura i snute przez niego plany, zaczynają wychodzić na światło dzienne, serwując odbiorcy komiksu kolejną porcję niezwykłych doznań. Obok niego w tomie drugim pojawia się również szereg innych nowych postaci, które odgrywają w historii różnorakie role (często drugoplanowe). Wiąże się z tym niestety mała wada dzieła. W kilku momentach drugorzędne i nie zawsze dobrze wyeksponowane postacie troszkę za bardzo i niepotrzebnie gmatwają historię.

Mocniejsze skupienie się na pojawiających się na łamach komiksu postaciach oraz towarzyszących im różnorakich emocjach, odbija się również trochę na głównej osi historii. Tajemnica kluczy, domu oraz rodu Locke’ów w kilku fragmentach zostaje zepchnięta na dalszy plan. Jest to celowy zabieg twórcy, który wykorzystuje takie momenty do budowania punktów zwrotnych, które mają zaskoczyć czytelnika. Nie zawsze udaje się to perfekcyjnie, ale nie można też temu pomysłowi niczego poważniejszego zarzucić.

   Po niezwykle ciepło przyjętej premierze komiksu "Locke & Key. Witamy w Lovecraft", przyszła pora na poznanie kontynuacji opowieści o losach rodziny Locke, która zamieszkała w pewnym niezwykłym, tajemniczym i magicznym domu... Druga część tej serii nosi tytuł "Łamigłówki" i ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Taurus Media. Poznajmy zatem tę historię i dowiedzmy się tego, co tym razem przygotował dla nas jej znany autor - Joe Hill...

  Główni bohaterowie próbują wciąż dojść do siebie po mrocznych wydarzeniach z pierwszego tomu, starając się osiągnąć spokój i szczęście w ścianach rezydencji Keyhouse. Nie okaże się to jednak łatwym z uwagi na kolejne niezwykłe klucze do magicznych drzwi domostwa, które mogą odmienić życie mieszkańców na lepsze, ale też i sprowadzić na nich największy koszmar. Kolejny z nich trafia do rąk Bode, który szybko przekonuje się o jego magicznych właściwościach, które pozwalają zmieniać pamięć i wspomnienia człowieka. Trójka rodzeństwa korzysta z tej szansy, ale jednocześnie zdradza sekret klucza osobie, która ma względem niego bardzo niecne zamiary...

  Druga odsłona tej mrocznej, przygodowej opowieści spod znaku komiksu, kontynuuje sobą barwną relację o starym domu i jego tajemnicach, zamieszkujących go bohaterach oraz demonach, które zrobią wszystko by uzyskać dostęp do magicznych artefaktów. I muszę przyznać, że czyni to w jeszcze lepszym i bardziej efektownym stylu, gdyż tym razem fabuła opowieści ukierunkowuje się już tylko i wyłącznie na samą akcję i przygodę, nie poświęcając miejsca na wprowadzenie nas w realia tej sagi, które poznaliśmy za sprawą lektury pierwszego tomu. Tym samym dzieje się tu więcej i szybciej, a i też wydaje się, że czarny humor wypełnia strony tej pozycji w co najmniej znaczniejszym wymiarze.

  Joe Hill stworzył tu bardzo interesujący i emocjonujący scenariusz zdarzeń, który wiąże się oczywiście z odnalezionym przez Bode'a kluczem i wypróbowywaniem jego właściwości na trojgu bohaterach. Jednocześnie mamy tu także i kilka pobocznych, równie ciekawych wątków, które wiążą się m.in. z zamieszkującym pobliską studnię demonem, pewną nową postacią - Zackiem Wellsem, który pragnie zdobyć magiczne klucze, czy też nieznaną dotąd przeszłością nieżyjącego ojca rodzeństwa Locke'ów. To akcja, liczne zaskoczenia, bardzo sugestywne dialogi i umiejętnie budowane napięcie, które uzyskuje kulminacyjny punkt w finałowych scenach. I trzeba obiektywnie przyznać, że autor ten jest naprawdę świetnym twórcą na polu klimatycznej grozy...

  Świetnym twórcą, tyle że na gruncie ilustracji, jest również Gabriel Rodriguez! Kolejny raz zaoferował nam on tutaj niezwykle malownicze, pociągnięte surową kreską, ale też i imponujące pod kątem swojej szczegółowości, rysunki. To, co uderza nas w nich z największą mocą, to właśnie zestawienie ich malowniczości z grozą i mrokiem tej historii. Pełni efektu dodają tej szacie znakomicie dobrane, w głównej mierze ciemne, ale kilkukrotnie zaskakujące swoją jaskrawością, kolory. To również świetne kadrowanie i szczypta karykatury, która zresztą wydaje się cechować warsztat tego twórcy.

  Komiks ten stanowi opowieść o złu, mroku i tajemnicach starego domu, które łączą się z losami rodziny Locke... To pierwsze z obliczy tego tytułu, gdyż na drugie - równie intrygujące, składa się relacja o traumie utraty bliskiej osoby, różnych próbach radzenia sobie z tym bólem, jak i wreszcie dorastaniu w bardzo niesprzyjających okolicznościach. Ta, nazwijmy ją psychologiczno-obyczajowa część tego komiksu, wydaje się stanowić idealne dopełnienie mrocznej relacji, która nigdy nie byłaby tak ciekawą i mocną, gdyby właśnie nie rodzinny kontekst tej historii. I jest to fascynujące oraz ambitne spojrzenie na literaturę grozy, które w mej ocenie koniecznie trzeba tu docenić.

  "Łamigłówki", to intrygująca, świetnie wykonana i niezwykle klimatyczna, komiksowa opowieść grozy, która ma wszelkie atuty ku temu, by oczarować zarówno młodego, jak i starszego miłośnika tego nurtu. Mówiąc kolokwialnie, "zagrały" tu wszystkie najważniejsze elementy tej relacji - począwszy od pomysłu na fabułę, poprzez kreację bohaterów i miejsca akcji, a kończąc na emocjach i ilustracyjnej jakości tego dzieła. Tym samym też polecam i zachęcam was gorąco do sięgnięcia po ten tytuł, zaś sama wyczekuję z wielką niecierpliwością trzeciej odsłony tej serii.