Listy do młodego konserwatysty
Dinesh D'Souza

Ocena: 0 (0 głosów)

Ponieważ konserwatyści i liberałowie mają odmienne koncepcje dobrego społeczeństwa, stawiają sobie różne priorytety, co rodzi różnice w programach politycznych. Konserwatyści podkreślają znaczenie wzrostu gospodarczego, a liberałowie za ważniejszą uważają redystrybucję. Konserwatyści lubią głosić umiłowanie ojczyzny, a liberałowie chętniej wyznają miłość całej ludzkości. Konserwatyści twierdzą, że do utrzymania na świecie porządku niekiedy konieczne jest użycie siły, natomiast liberałowie wolą dążyć do pokoju drogą negocjacji i dialogu. Konserwatystom zależy na zachowaniu norm moralnych, a liberałowie cenią sobie autonomię jednostki. (…) Jestem konserwatystą ponieważ uważam, że konserwatyści mają właściwy ogląd ludzkiej natury, a liberałowie nie. A skoro liberałowie błędnie postrzegają człowieka, ich pomysły polityczne raczej nie przyniosą dobrych owoców. De facto liberalne programy często idą wbrew liberalnym celom. Richard Nixon określił kiedyś Demokratów jako partię "amfetaminy, amnestii i aborcji". Wbrew podniosłym proklamacjom dzisiejszy liberalizm charakteryzuje się przede wszystkim patologiczną wrogością wobec Ameryki, kapitalizmu i tradycyjnych wartości moralnych. Krótko mówiąc, liberalizm stał się stronnictwem antyamerykanizmu, gospodarczego złodziejstwa i niemoralności. Z kolei program konserwatywny nie tylko daje większą szansę na realizację ideału dobrego społeczeństwa, ale również jest najlepszym środkiem do osiągnięcia takich liberalnych celów jak pokój, tolerancja i sprawiedliwość społeczna.

Dinesh D'Souza

DLACZEGO PAŃSTWO JEST PROBLEMEM
KIEDY BOGACI STAJĄ SIĘ JESZCZE BOGATSI
JAK POGNĘBIĆ LIBERAŁA
DLACZEGO KONSERWATYŚCI POWINNI BYĆ RADOŚNI

Opierając się na swoich barwnych doświadczeniach, zarówno w konserwatywnym świecie, jak i podczas potyczek z lewicą, Dinesh D'Souza pragnie oświecić i zainspirować młodych konserwatystów, jak również uzbroić ich w narzędzia do polemik, które będą toczyli w szkole, na studiach i w codziennym życiu. Listy do młodego konserwatysty naświetlają również wątki, które dla D'Souzy stanowią fundament światopoglądu konserwatywnego: nie "wartości rodzinne" czy patriotyzm, lecz filozofia oparta na prawie natury i wierze w uniwersalne prawdy moralne. Swoim lekkim piórem Dinesh D'Souza pokazuje, że konserwatyzm nie musi być zaśniedziały i zamykać się w okopach, nawet jeżeli opiera się na zachowaniu status quo. Wręcz przeciwnie, stojąc przed zadaniem obnażenia miałkości podstawowych liberalnych założeń, konserwatysta musi być pełnym wyobraźni, radosnym, patrzącym w przyszłość partyzantem - filozoficznie konserwatywnym, ale z temperamentu radykałem.

"Dinesh D'Souza z maestrią obnaża iluzje i kłamstwa liberalizmu, formułując przy tym podstawy nowoczesnej myśli konserwatywnej".

Sean Hannity, Fox News

"Polityczna i kulturowa mapa Ameryki z początków XXI wieku dla czytelników w każdej grupie wiekowej i stadium życiowym. Konserwatyści - tej grupie książka najbardziej się spodoba - mogą ją uznać za filozoficzny podręcznik użytkownika".

"Commentary"

Dinesh D'Souza pracuje obecnie w Hoover Institution na Uniwersytecie Stanforda. "New York Times Magazine" uznał go za jednego z najbardziej wpływowych amerykańskich myślicieli konserwatywnych, a World Affairs Council wymienia go pośród 500 czołowych autorytetów amerykańskich od spraw międzynarodowych. W 1983 roku D'Souza z dyplomem Phi Beta Kappa ukończył Dartmouth College, od 1985 do 1987 roku był sekretarzem redakcji "Policy Review", natomiast w latach 1987-88 pracował w Białym Domu jako doradca Ronalda Reagana. W 1991 wydał Illiberal Education, pierwszą książkę poświęconą zjawisku politycznej poprawności. Publikacja ta spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem i przez 15 tygodni zajmowała pierwsze miejsce na liście bestsellerów "New York Timesa". Praktycznie każda z kolejnych książek również okazywała się bestsellerem, by wymienić What's So Great About America, The End of Racism, czy Ronald Reagan: How an Ordinary Man Became an Extraordinary Leader. Wydane w 2002 roku Listy do młodego konserwatysty natychmiast zostały uznane za wykładnię nowego amerykańskiego konserwatyzmu.