Łempicka. Tryumf życia
Małgorzata Czyńska

Biografia Łempickiej zabiera nas do realiów XX wieku, do Rosji rządzonej przez cara gdzie wychowywała się bohaterka i do Francji, gdzie mieszkała później z mężem i córeczką. Tamara bez wątpienia byla inna od wszystkich innych. Życie rodzinne w ogóle jej nie interesowało. Wolała szlajać się po burdelach i podrywać swoje modelki i modeli... ale nie można jej odmówić charyzmy i determinacji. Jej historia mnie porwała, ta kobieta nawet na wygnaniu była arystokratyczną despotką o błękitnej krwi, była kimś więcej. Była seksowna. Była tajemnicą, była bezwzględna, była zawzięta i uparta. Właściwie nikt oprócz jej ostatniego, młodszego o wiele lat kochanka nie mógł się do niej zbliżyć i na tym też polegała jej siła. W pewnym momencie każdy chciał ją znać i obracać się w jej towarzystwie. Niesamowite w Tamarze jest to, że chociaż była emigrantką, uciekła z Rosji ryzykując życiem to nigdy nie stała się od nikogo zależna, sprzedawała obrazy (choć nie miała problemu, by wyciągać kasę od swojego drugiego męża na bankiety i wystawy). Chciała jedynie pracować i iść naprzód malując kolejne portrety wielkich malarzy i poetów, robiła to, co kochała. Tamara mogłaby być twarzą naszej trwającej właśnie kobiecej rewolucji, bo nie znam drugiej takiej polskiej artystki, która z taką siła brnęłaby przez życie, a trzeba podkreślić, że przeżyła dwie wojny. Autorka - Małgorzata Czyńska nie jest przychylna swojej bohaterce, ale na pewno jest szczera i nie można odmówić jej talentu. Bardzo polecam fanom biografii, kobietom silnym i niezależnym, które nie wstydzą się być tym, kim są naprawdę.

Porwała mnie historia i narracja tej książki. Czyńska obnażyła Łempicką, wyciągnęła na światło dzienne jej słabości, małości, jej przerośnięte ego i brak jakichkolwiek skrupułów albo refleksji nad sobą i tym, co właściwie robi. Mąż i córka w ogóle się dla niej nie liczyli. Była artystką i twierdziła, że ,,artystom wszystko wolno", dlatego miała wielu partnerów (i partnerek!), no ale nie można jej odmówić talentu, bo pomimo że ,0biografia zniechęciła mnie bardzo do postaci i charakteru Łempickiej, to jej sztuka broni się sama. 

Biografia jest niezwykle barwna, bogata w liczne anegdoty z wysublimowanego świata ekscentryków. Nie jest tu bez znaczenia również tło historyczne ciekawie wplecione w opowieść o kolejnych miłosnych podbojach i często długich momentach depresji i rozpaczy Łempickiej. 

Bardzo przyjemnie się to czyta, tekst jest dość krótki więc spokojnie można skończyć w jeden bardzo udany wieczór z książką. Polecam