Lekcje chemii
Bonnie Garmus

Czy można uczyć chemi prowadząc program kulinarny ? Czego jeszcze nauczą się zwykłe gospodynie domowe oglądające taki program ?

Elizabeth Zott jest młoda i wykształcona, jest chemiczką, która prowadzi program o gotowaniu. Czy to jest szczyt jej marzeń? Jak i skąd się tam wzięła? 

Biorąc pod uwagę, że akcja powieści dzieje się w Ameryce w latach pięćdziesiątych, nic nie powinno dziwić, kobiety nie miały lekko. Mimo to Elizabeth nie jest taka jak inne kobiety. Poznajcie jej historię. 

"W salce zapadła cisza. Chodziło o ten jej styl, w którym nie przestawała wyrażać sprzeciwu - bez skrępowania, bez teatralności - jakby to do niej należało ostatnie słowo, jakby wiedziała, że to ona ostatecznie wygra. To właśnie na tę jej postawę skarżyli się jej współpracownicy."

To była bardzo przyjemna lektura. To taka opowieść, na którą składa się splot wielu wątków i wydarzeń, zarówno tych dobrych jak i tych złych, niektórych łatwych do przewidzenia, a innych dość zaskakujących, a to wszystko połyka się w zaskakującym tempie. Ja miałam z tą książką dużo frajdy. 

Podczas czytania przypomniała mi się książka z dzieciństwa "Tajemniczy opiekun" Jean Webster, za sprawą jednego z podobnych wątków w "Lekcjach chemii". Natomiast jeśli chodzi o trudną rolę kobiet, które chciały mieć swój wkład w pracę naukową i odkrycia to przyszedł mi na myśl film "Ukryte działania", które przy okazji również polecam.

Wracając do książki to jest to debiut autorki, według mnie bardzo udany. O książce było ostatnio dość głośno, czemu się nie dziwię. Dołączam do wszystkich zachwyconych czytelników.  Książka jest świetna, serdecznie wam ją polecam.

Czytaliście już “Lekcje chemii”? Jeśli nie, to pora nadrobić zaległości, bo to naprawdę dobra książka i choć jej akcja jest umieszczona w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych, to jej wymowa i przesłanie na pewno są ponadczasowe.

Główną bohaterką swojej debiutanckiej powieści Bonnie Garmus uczyniła Elizabeth Zott, kobietę nieprzeciętną, inteligentną, której wielką pasją jest chemia. Zott pracuje w Instytucie Badawczym, ma spore dokonania naukowe, ale na przeszkodzie do zrobienia wielkiej kariery badawczej staje jeden “drobny” fakt - otóż jest kobietą! A kobiety przecież powinny być dobrymi żonami, matkami, gospodyniami a nie marzyć o pracy naukowca. Elizabeth, choć pracuje intensywniej i ciężej niż jej współpracownicy - mężczyźni i ma spore sukcesy, odczuwa na własnej skórze gorsze traktowanie, niedocenianie, podrzędne stanowisko, niższą pensję,  przypisywanie sobie przez kolegów  jej osiągnięć. Nie poddaje się  nawet wtedy, gdy zostaje pozbawiona pracy w trudnym momencie swojego życia. Wtedy kontynuuje badania w domowym laboratorium przerobionym z kuchni, a fakt, że świetnie gotuje, pomaga jej znaleźć pracę  w telewizji. Wkrótce staje się telewizyjną gwiazdą, a jej niezwykły program kulinarny, będący właściwie bardzo nietypowymi lekcjami chemii,  zyskuje ogromną popularność.  

Silna osobowość Zott, inteligencja, upór, pracowitość, asertywność spowodowały, że stała się wzorem dla wielu kobiet, które zainspirowała do zmian. Elizabeth - feministka, naukowczyni, silna, niezależna kobieta, bardzo mi się podobała i zazdroszczę jej odwagi w kreowaniu własnego życia, uporu w realizowaniu marzeń i tego, że pozostała sobą w tym męskim, szowinistycznym świecie lat 50-tych. Świetna kreacja bohaterki stworzona przez autorkę i nie przeszkadza mi nawet jej lekkie przerysowanie. 

Inni bohaterowie też przykuli moją uwagę. Wzruszyła mnie postać Calvina Evensa, wybitnego naukowca, trochę zagubionego w codzienności, ale bardzo wrażliwego, z którym to Elizabeth nawiązała bliższą relację. Szkoda mi tylko, że pisarka  w taki sposób poprowadziła wątek Calvina (w  jaki - proszę przeczytajcie, a też będzie wam przykro). Podobała mi się  córeczka Zott,  Mad, ponad wiek rozwinięta, bystra i rezolutna dziewczynka, a także jej opiekunka, starsza sąsiadka Elizabeth, jedyna  przyjaciółka. Nie mogę też pominąć czworonożnego przyjaciela rodziny, inteligentnego psa o niebanalnym imieniu Szósta Trzydzieści. 

Zresztą, cała powieść to gratka dla czytelnika: dobrze wykreowane, nieszablonowe postacie, ciekawe wątki, które ostatecznie w niezwykły sposób, powiedziałabym nawet nieprawdopodobny sposób, łączą się ze sobą,  przyjemny w odbiorze język, elementy humoru, wzruszenia, powagi,  to otrzymamy inteligentną powieść, którą warto przeczytać. Polecam uwadze nie tylko kobiet, bo to książka uniwersalna i ponadczasowa!

Nie spodziewałam się aż takiej lekkości czytania. Ta książka totalnie mnie zaskoczyła, bo byłam niemal pewna, że będzie nieco sztywno napisana. Tym czasem znalazłam przemiły i wręcz delikatny styl, który z troską opowiadał nam koleje losów kilku postaci.
,,Madeline była takim właśnie dzieckiem- takim, które umie zanucić koncert Bacha, ale nie potrafi zawiązać sobie sznurówek; potrafi objaśnić ruch obrotowy Ziemi, ale zawiesza się przy grze w kółko i krzyżyk."

Z pewnością nie jest to książka, która zawiera wiele trudnych wzorów, które autorka ma zamiar nam wytłumaczyć. To opowieść wielce przemyślana, majestatycznie zdobnicza i ekskluzywnie piękna, która zasługuje na poznanie przez czytelnika. Jest niezwykle inteligentna, pełna ironii, komedii i zrządzeń losu, które będziemy wręcz obserwowali, nie tylko czytali, gdyż jest niezwykle malowniczo napisana. Śmiem twierdzić, że to pozycja na wyższym poziomie, która dla niektórych może być niezrozumiała. Postacie posługują się pewną gwarą, która co jakiś czas podkreśla wysoki poziom historii. Mnie naprawdę urzekła, gdyż ubóstwiam książki, które już przez samo czytanie wzbogacają moją inteligencję. Nie czuję się wtedy jak w szkole, lecz jak na jakimś zebraniu, którego zadaniem jest wywyższyć moją świadomość. Po prostu przepadłam!
Poznamy w niej Elizabeth Zott, która jest oczywiście chemiczką. Ma swój własny styl na życie, jest bardzo rozpoznawalna na tle innych bohaterów i ma konkretny cel w życiu. Wielka szkoda, że koledzy po fachu nie bardzo chcą ją tolerować. W tamtych czasach liczy się tylko płeć męska i wyłącznie ona powinna górować inteligencją, nie jakaś tam kobieta. Jednak pojawi się i ten, którego całkowicie pochłonie osobowość Elizabeth. On jeden będzie uważał, że jej intelekt jest wart uwagi, co będzie skutkowało pewną relacją, która się w nim do niej zrodzi. Co na to sama kobieta?
Oczywiście to nie koniec historii. Zapewne jak ja pokochacie wszystkich bohaterów, gdyż co tu było niespotykane, każdy z nich mógł być tym głównym i wyjątkowym! Naprawdę polecam!!!

To, że siła jest kobietą pisałam nie raz, ale jak to jest z ilorazem inteligencji? Hmm… Uważam, że jest podzielone po równo i trudno mi zrozumieć, że kobiety w latach 50 i wcześniej miały utrudniony start w karierze zawodowej, jak i osobistej, i to tylko dlatego, że były kobietami. Poznajcie kobietę, która pokochałam za jej inteligencje oraz podejście do życia, a mowa o Elizabeth Zott, która jest chemiczką o nietuzinkowym podejściu do życia. Kobieta naukowiec, która musi udowadniać na każdym kroku, że ma rację, ale cały czas trafia na mur w postaci „kolegów” też naukowców, lecz poza jednym, a jest nim Calvin Evans samotny geniusz, który według powszechnych plotek jest osobą bardzo pamiętliwy. Gdy dochodzi do poznania tych dwóch umysłów dochodzi o niezłej mieszanki chemicznej, ale o tym więcej w książce.

Nie martwcie się to tylko początek całej historii, bo najlepsze wszystko to, co jest między wierszami i muszę być szczera, bo oceniałam książkę po okładce. Myślałam, że to jakaś naukowa pozycja. Uwielbiam mylić się i przekonywać się, że byłam w błędzie. Książka dla osób bez względu na płeć, lubią śmiać się, a uwierzcie mi będzie tego sporo. Chemia, jak i fizyka, to dla mnie „puszka Pandory” lepiej jej nie otwierać :p, ale na poważnie po przeczytaniu książki życzę każdej szkole na świecie, żeby miała takiego nauczyciela, jaką jest nasza główna bohaterka, czyli Elizabeth.

To, co zrobiła ze zwykłego gotowania, to jak prowadzi dom jest dla mnie czymś fascynującym i uwieźcie nie oderwiecie się od tej literatury. Silna, niezależna, ale i konsekwentna. Jeżeli jesteście fanami serii książek Ałbeny Grabowskiej „Uczniowie Hippokratesa” to ta pozycja będzie strzałem w dziesiątkę. Dużo zagadnień z chemii oraz wiele ciekawostek, które urozmaicą codzienne czynności np. w kuchni. Nie ukrywam, że chciałabym, żeby autorka wróciła jeszcze do naszej chemiczki. Kobieta, którą uwielbiam i jestem jej fanką. Mnóstwo osiągnęła i to powinno nas kobiety motywować do działania i niepoddawania się.

Niezła przygoda na weekend.

"Lekcje chemii" Bonnie Garmus - uwielbiam. Absolutnie uwielbiam tę książkę! Za humor, za feministyczne przesłanie, za mądrości z niej płynące. To piękna powieść podnosząca na duchu, literatura kobieca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Historia napisana od serca przez kobietę dla kobiet o niezłomnej i niepokornej - Elizabeth Zott.

Wykształcona kobieta, samotna matka i ateistka - w latach 50. XX wieku w USA było to połączenie nie do przejścia. Taka kobieta jak była wyklęta, wytykana palcami, traktowana niepoważnie. Ale wtedy pojawia się ona - Elizabeth Zott - chemiczka daleka od przeciętności, która wcale nie wstydzi się tego kim jest i jaka jest. Ona znała swoją wartość i wiedziała na co ją stać!

Poznajemy ją jako studentkę wydziału chemii, gdzie zdobywa bardzo dobre wyniki ale jej kompetencje są często podważane przez kolegów po fachu. Spotyka ją w tym czasie wiele nieprzyjemności ale też jedna z lepszych rzeczy w jej życiu - miłość. Jej dalszy los naznaczony jest jednak pechem w sferze osobistej i zawodowej. Elizabeth przeżywa tragiczną śmierć ukochanego i musi odnaleźć się w nowej dla siebie roli - jako matka. Mimo wszystko nie traci nic ze swojej zawziętości i nieustępliwości. Gdy zostaje zauważona przez reżysera telewizyjnego dostaje propozycję poprowadzenia programu o gotowaniu. Program ten ma być przeznaczony dla gospodyń domowych, a ona sama ma prezentować się w nim tak, aby cieszyć oglądających ją mężczyzn. Oczywiście Elizabeth robi to ale po swojemu.
Z odcinka na odcinek oprócz gotowania na wizji udziela też lekcji chemii. Swoimi "przepisami" zachęca kobiety przed telewizorami do wzięcia życia w swoje ręce i uczynienia go takim, jakie chcą by było.

Elizabeth Zott to fenomenalna bohaterka, którą nie sposób nie polubić i nie podziwiać. Wiele razy upada ale za każdym razem wstaje i idzie przed siebie z podniesioną głową. Jest symbolem kobiecej siły. Kobietą, która żyje z dala od zasad, jakie chciało narzucić jej społeczeństwo. Dzięki niej uśmiechamy się i wzruszamy ale czujemy też rozgoryczenie i złość względem staroświeckiego i paskudnego podejścia mężczyzn. Jest w tym jednak nadzieja, że dzięki takim osobom jak ona może coś się zmienić.

"Lekcje chemii" to historia, której nie można się oprzeć. Książka, o której chce się odpowiadać. Z prawdziwą gwiazdą jaką jest postać Elizabeth ale też cudownymi pobocznymi bohaterami. Musicie ich wszystkich poznać! Musicie wziąć udział w "Lekcjach chemii". Musicie przeczytać tę książkę! 🤩

Siedzę przed ekranem monitora i nie piszę, nie dlatego, że brakuje mi słów, a ponieważ nie chciałabym swoimi opiniami spłycić tej książki – dobrej energii. Wielokrotnie podczas czytania myślałam o Shedonie z „Wielkiej teorii podrywu”; kto nie zna zachęcam do oglądania. Elizabeth bardzo mi go przypomina. Można uznać, że powieść jest pochwałą feminizmu, jednak dla mnie przede wszystkim jest historią o życiu według własnych reguł, o znajomości własnej wartości i bronieniu jej, jak konstytucji.

Panna Zott zadaje kłam wszystkiemu co znane i wydaje się logiczne. Ba, ma odwagę używać mózgu, organu, którego mężczyźni nie cenią u kobiet, a nawet wolą, by nie posiadały. Pamiętajmy, jesteśmy w Ameryce latach 50 - tych i 60 - tych. Związki na kartę rowerową i nieślubne dzieci są niedopuszczalne, a uczenie psa słów, zakrawa już na debilizm. Jest ładna, przebojowa, po co jej myśleć? Wciągać w swoje gierki inne kobiety i zachęcać je do spełniania marzeń?

Ten rok nazwałam czasem dobrej książki; po drodze trochę zboczyłam z toru, ale teraz jestem przy książce, którą śmiało nazwę objawieniem roku: śmiała, ironiczna, oryginalna i wartka. Nie chciałam aby się skończyła, ale byłam ciekawa jak potoczą się losy bohaterów. Wywoływała uśmiech i złość, momentami przygnębienie, spowodowane zaistniałymi sytuacjami i bezdusznością otoczenia. Najczęściej jednak, powodowała dobre skojarzenia, optymizm, radość i wiarę.

Wisienką na torcie jest wiadomość, iż to debiut. W takim razie proszę o więcej i więcej. Jestem oczarowana, to za mało; rewelacyjna opowieść, spisana pięknym językiem.

Zapraszam na kulinarne lekcje chemii z życia.

Empoikgo audio i e-book

"Idiotom udaje się przeniknąć do każdej firmy. Przeważnie dobrze wypadają na rozmowach kwalifikacyjnych."
Kilka dni temu wrzuciłam sobie na wirtualną półkę książkę autorstwa Bonnie Garmus "Lekcje chemii", wczoraj zaczęłam jej słuchać. Musze przyznać, że nie spodziewałam się tak wspaniałej lektury. Zaintrygowała mnie okładka i sam tytuł książki, a jej treść okazała się bardzo rewelacyjna wręcz.
O czym jest ta książka? Z pewnością nie jest podręcznik do nauki chemii. I raczej nie można tej książki zakwalifikować tylko do jednego gatunku literackiego. Jest to bowiem literatura obyczajowa zawierająca wątek romansowy, lecz także sporo humoru. Można się jeszcze dowiedzieć z niej, że chemia bardzo ściśle łączy się z... gotowaniem. Lecz przede wszystkim jest to opowieść o walce o równouprawnienie, o dyskryminacji, o dążeniu do wyznaczonego sobie celu, o sile kobiet, o prawdziwej miłości, a także o ludzkim zakłamaniu i obłudzie.
Myślę, że jest to bardzo dobra lektura nie tylko dla kobiet. Powiem nawet więcej, myślę, że powinni ją przeczytać panowie. Może coś by do nich dotarło?

"Życie nie jest jakąś hipotezą, która da się testować raz po raz bez ponoszenia żadnych konsekwencji."
Fabuła powieści dzieje się w latach pięćdziesiątych XX wieku. Elizabeth Zott jest niesamowicie inteligentną chemiczką. Jednak te lata nie sprzyjały rozwojowi kariery zawodowej kobiet. Mimo wielkiego zapału, talentu a przede wszystkim samozaparcia w dążeniu do nauki, nie miała łatwego życia. Mężczyźni sądzili (teraz zresztą tak samo sądzą), że kobieta powinna wyjść za mąż, urodzić dzieci i zajmować się wyłącznie domem i rodziną.
 Lecz Elizabeth miała inny cel w życiu. Chciała ukończyć studia i być naukowcem. Nawet mogła poszczycić się swoimi badaniami, lecz jej zasługi bardzo umniejszano, a szefostwo nawet potrafiło wyśmiewać się z jej dążenia do wiedzy i z jej osiągnięć. Jednak ona się nie poddawała i dalej robiła swoje i wierzyła w swoje badania prowadzone w instytucie chemicznym.
Geniuszem tego samego instytutu jest Calvin Evans, samotny dziwak, przebywający ciągle w swoim laboratorium. Jego hobby jest wioślarstwo...
Przypadkiem wpadają na siebie w kolejce do toalety. Zderzenie spowodowało między nimi wybuch uczucia. Tak działa chemia...
Lecz nie jest to jednak początek słodkiej miłosnej historyjki w laboratorium chemicznym, jakby się może mogło na pierwszy rzut wydawać. Jest to historia o prawdziwej miłości i jednocześnie walki o swoje prawa.  O Elizabeth Zott  można powiedzieć, że to kobieta niezłomna, nigdy się nie poddaje, przyjmuje wszelkie wyzwania. Nawet na przekór wszystkim mężczyznom potrafi trenować na ergometrze...
A dzięki rozmaitym jeszcze innym przypadkowych wydarzeniach Elizabeth zaczęła prowadzić w telewizji program... kulinarny, lecz ona nie zaprzestała powiązań z chemią i wbrew założeniom programowym, robi swoje, czyli uczy kobiety chemii. 

Książka naprawdę bardzo wciągająca a lektorka, pani Paulina Holtz świetnie spełniła się w swojej roli. Bardzo przyjemnie mi się słuchało.
Elizabeth to bohaterka godna naśladowania. Myślę, że nawet obecnie w środowiskach naukowych (chociaż nie tylko) kobiety ciągle muszą udowadniać mężczyznom, że nie są przysłowiowymi wielbłądami.
Książka ze świetnym humorem, prowokująca i inspirująca, pochłania czytelnika (lub słuchacza) bez reszty.
Polecam wszystkim! Miłego czytania lub słuchania życzę.

Elizabeth to niezwykła kobieta, twardo stąpająca po ziemi. Naukowiec, chemik, ale żyjąc w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych tak niewiele ludzi potrafiło dostrzec jej potencjał. Ubolewała nad tym ogromnie, wręcz nie godziła się z tym i słusznie, bo czy kobieta nie może odnosić sukcesów zawodowych? Bujda! Niestety kiedyś tak była postrzegana „płeć piękna”. Czym powinny się zajmować kobiety? Pielęgnowaniem ogniska domowego, spełnianiem się w roli matki i gospodyni domowej… co za absurd!

A czy chemię można połączyć z gotowanie? Oczywiście! Bo jak to chce uświadomić Elizabeth innym kobietom w swoim programie telewizyjnym „Kolacja o szóstej” - gotowanie to chemia!
I to właśnie w sztuce kulinarnej można stosować cały wachlarz terminów chemicznych, a kuchnia to w zasadzie laboratorium. 🤩

Choć główna bohaterka każdy element życia postrzega, można by powiedzieć, naukowo nie myślcie, że „wieje tu nudą”, przecież nauka potrafi być fascynująca! A dodatkowa dawka humoru, którą wplata w całą historię autorka sprawia, że tę książkę czyta się z rumieńcami na twarzy. Elizabeth to wzór do naśladowania, pewna swoich umiejętności, swojej wartości i wiedzy, walcząca o równouprawnienie, chce aby inni traktowali ją „właściwie”.

Znajdziecie tu nie tylko dawkę chemii, ale również prawdziwe życie, które składa się na miłość, samotne macierzyństwo, ogrom problemów, stratę i buzujące wewnątrz emocje. To znakomity debiut literacki. Jestem bardzo ciekawa czym uraczy nas następnym razem @bonnie_garmus_author, a wiem, że coś knuje 😏

Przyznaję, że bawiłam się przy tej powieści wybornie, może również dlatego, że chemia zawsze była mi bliska 🙂 A

Czym są „Lekcje chemii”? Zdecydowanie czymś innym niż się spodziewałam!
Czy można zakwalifikować ją do jednego gatunku? Chyba ciężko. Jest to i literatura obyczajowa i romans, momentami literatura piękna i dramat. Poniekąd czułam się, jakbym czytała biografię i… jedną z najprzyjemniejszych książek jakie ostatnio trafiły mi w ręce.
Mam dobry miesiąc, z książki na książkę dostaję perełki i baaardzo to doceniam, zresztą - Wydawnictwo Marginesy stoi na wysokości zadania i wydało kolejną cudowną pozycję!

O czym jest ta książka? Otóż, otrzymujemy tutaj historię z życia Elizabeth Zott, chemiczki, kobiety, która walczy o swoje prawa i pozycję w męskim świecie lat 50.
Wyobraźcie sobie, że pracujecie, jesteście świetne w tym, co robicie ale ludzie i tak będą to oceniać przez pryzmat waszego męża. Bo przecież to on jest chemikiem, on jest sławny, a wy, no cóż. Pewnie wybijacie się na nim, śpicie z nim no bo wiadomo… straszne. Kobiety od wieków walczą o swoje prawa i chociaż teraz jest zdecydowanie inaczej, to przecież lata np. 50 były całkiem niedawno.
Nie była to przeciętna kobieta, która zostawała w domu i zajmowała się dziećmi. Ba. Ona nawet wolała siedzieć w pracy niż tworzyć „rodzinę”. Myślę, że duża grupa nowoczesnych kobiet mogłaby się z nią utożsamiać.

Bonnie Garmus stworzyła postać, którą się kocha. Kibicuje się jej i poniekąd walczy razem z nią.
Czyta się lekko i szybko, wciąga bez reszty.
Główna bohaterka jest kobietą, która nie rozumie skomplikowanego zachowania innych. Mówi prosto z mostu i chce tak żyć. Wszystko musi mieć obliczone, nawet to, co je i jak je. Bo to są fakty. Jeśli ma coś powiedzieć to to mówi i nie zamierza udawać, nawet w telewizji. Motywuje inne kobiety i staje się swoistym symbolem walki kobiet z niezaprzeczalnie skrajnym traktowaniem ich przez mężczyzn.
Podoba mi się to, że lata 50. nie są tutaj zgłębiane aż tak. Dlaczego? Mam wrażenie, że przez to książka staje się ponadczasowa. I zanim ktoś powie, że przesadzam. Czy nie można by jej podciągnąć w niektórych aspektach pod różne lata w naszej historii? Kobiet, które chcą tylko tak samo mieć prawa jak mężczyźni i nie być oceniane przez to, czego dokonał ich partner. Nie chcą tylko być widziane jako matka i opiekunka DOMOWEGO OGNISKA. Dla mnie bardzo fajne przesłanie zawoalowane w lekkiej i przyjemnej książce.
Mam nadzieję, że nie tylko kobiety ale również i mężczyźni po nią sięgną i przemyślą pewne kwestie. ;)
Tłumaczenie: Marek Cieślik.
Przepiękna okładka. Pokazująca właśnie te granice i równowagę.

Jedna z najpopularniejszych książek zeszłego roku i całkiem słusznie, albowiem w tym przypadku jakość idzie w parze z popularnością. Jest to pozycja, która bawi, smuci i skłania do refleksji. Trudno wobec niej zachować obojętność, bo mam wrażenie, że jednych zachwyca, a innych wprost przeciwnie. Pomimo mojej wysokiej oceny irytowały mnie pewne wątki, a także miejscami główna bohaterka, a także nie podobał mi się ostry wydźwięk antyreligijny, a zwłaszcza antykatolicki. No i nie lubię aż tak feministycznych książek. Było tego za dużo. Pomimo wszystko jest to pozycja niesłychanie świeża, zapadająca w pamięć i wyróżniająca się w zdecydowany sposób od innych tego typu powieści i na dodatek pod koniec mnie wzruszyła. Polecam.

"Lekcje chemii" to bestsellerowa, debiutancka powieść Bonnie Garmus, amerykanki, wioślarki i posiadaczki psa o imieniu dziewięćdziesiąt dziewięć.
Główną bohaterką książki jest chemiczka Elizabeth Zott, która żyje i pracuje w Kalifornii. Jest to opowieść o kobietach, dyskryminacji, przemocy, związkach, patriarchacie, niezgodzie na określone zachowania na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Przesłuchałam tę książkę w formie audiobooka i to w wersji przyspieszonej, ponieważ budziła we mnie niechęć, irytację i niesmak. Pierwsza połowa książki to dla mnie wyolbrzymiony opis tragicznych dzieciństw, przemocy seksualnej, wykorzystywaniu i dyskryminacji kobiet i wydaje się, że nic nie jest w stanie naprawić wyrządzonych krzywd. Potem nie jest aż tak tragicznie, ale jest to historia, która pokazuje drogę bohaterki do osiągnięcia celu bez głębszej refleksji. Prawie wszystkie przedstawione tu postaci są albo tylko złe i krzywdzą innych, albo tylko dobre - są krzywdzeni/krzywdzone. Taki sztywny podział na oprawców i ofiary jest nienaturalny, powierzchowny i często występuje w bajkach. Dlatego postanowiłam drugą połowę książki przesłuchać z nastawieniem, że jest to właśnie bajeczka i wtedy początkowa niechęć nieco się zmniejszyła. Jednak chyba z założenia miała to być książka feministyczna, a dla mnie feminizm to coś więcej niż natrętne opisy krzywd wyrządzanych kobietom, wygłaszanie wielkich haseł o tym, że kobiety mogą wszystko, radzenie innym, że bez względu na wszystko mają robić wyłącznie to co uważają za słuszne oraz pretensjonalne wkładanie do tego wszystkiego naukowych określeń z chemii i biologii. I uważam, że w polskim tłumaczeniu Elizabeth powinna być chemiczką a nie chemikiem.
----
https://www.instagram.com/kofeinowe.ksiazki/

Mądra, wzruszająca, zabawna - gorąco polecam. Audiobook świetnie przeczytany przez Paulinę Holtz :)

Kolejna książka z cyklu "nie wiem dlaczego to czytam" i tym razem wybór całkiem udany. Z jednej strony to lekkie, niezobowiązujące czytadło, a z drugiej głos feminizmu lata temu, kiedy ten feminizm był rzeczywiście potrzebny. "Lekcje chemii" to dobrze napisana powieść, którą czytało mi się uchem z przyjemnością. Nie znalazłam w niej nic odkrywczego, ale w trakcie i po lekturze przyszła do mnie refleksja dotycząca feminizmu, a dokładniej tego, jak bardzo był on wręcz niezbędny w czasie, gdy dzieje się akcja powieści, a jednocześnie jak bardzo czasy się zmieniły, jak inne są dzisiejsze oczekiwania i sytuacja kobiet. I zaczęłam się zastanawiać jak bardzo dzisiejszy feminizm jest nieudany. O tym, że my, kobiety chcemy walczyć o to, żeby kobietami już nie być, żeby wepchnąć nas w kolejne stereotypy, przeciwne do tych, w które byłyśmy wpychane przez lata, ale wciąż stereotypy. Bohaterka książki była silną osobowością, wiedziała czego chce, potrafiła walczyć i dzięki jej narracji ta książka jest potrzebna. Jest potrzebna po to, abyśmy mogły się przebudzić i zobaczyć o co warto walczyć. Tteraz mam poczucie, że walczące feministki są po prostu głupie i pogubione, agresywne i nierozsądne. Brakuje nam dzisiaj mądrego, wyważonego femnizmu i mam nadzieję, że ta książka choć trochę to pokaże. Ale to tylko moje subiektywne zdanie i refleksja po lekturze.

Bardzo dobrze mi się ją czytało, zarywałam nocki. Wzruszająca, ciekawa historia. Polecam