Zagubiony, nieco roztargniony samotnik o duszy romantyka, tytułowa ławka w parku i tajemnicza młoda kobieta. On widzi ją codziennie, zakochuje się w niej, ona zdaje się w ogóle go nie zauważać. Kiedy jednak on decyduje się do niej zbliżyć, rozpocznie lawinę zdarzeń, których nikt się nie spodziewa...
więcej
Informacje dodatkowe o Ławka:
Wydawnictwo: Dziewięć Muz
Data wydania: 2015-06-18
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 224
POLECANA RECENZJA
ŁAWKA
Ławka Jerzego Jaworskiego, debiutanta, byłego tenisisty i fotografa, stanowi swoiste spełnienia kolejnego marzenia o napisaniu książki. Zdaje się, że tym sposobem autor niejako "odhaczył" kolejny punkt na swojej liście rzeczy do zrobienia.
O czym zatem opowiada ta powieść? Otóż należy do serii książek o tym, że bohater wstał rano i nie bardzo wiedział, co zrobić ze swoim życiem. Włóczy się więc bez celu całymi dniami, trochę popracuje. W tym przypadku jest wolnym strzelcem, dziennikarzem pracującym dla dwóch konkurencyjnych miejskich gazet. Pisanie wykluczających się ar...
więcej
Kup książkę Ławka
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Ławka - opinie o książce
Na początku powieść mnie zbytnio nie wciągnęła, a momentami wręcz na siłę brnęłam przez kolejne strony. Wkrótce jednak coś zaczęło się dziać i wcześniejsze negatywne odczucia zniknęły. Musicie zaś wiedzieć, że jest to książka bardzo specyficzna. Przede wszystkim akcja nie pędzi do przodu jak szalona, Autor bardziej skupia się na przeżyciach głównego bohatera, to one są tu najważniejsze. Właściwie "Ławka" przypomina taki pamiętnik, w którym ktoś opisuje praktycznie wszystko, co go spotyka, dzieli się swoimi rozterkami, uczuciami, ale i takimi najzwyklejszymi rzeczami, jak chociażby obiad. Nie każdemu może się to podobać. Osobiście lubię taką formę, lecz uważam, że autor nie musiał opisywać wszystkich całkowicie prozaicznych czynności. Opisy w ogóle momentami są nieco za długie. Te dotyczące przyrody z reguły przypadły mi do gustu. Były bardzo plastyczne i po prostu przyjemne, ale pozostałe momentami nużyły.
Jeśli chodzi o bohaterów to najbardziej polubiłam Asię, po prostu za to, jaka była. Cierpliwa, pełna życia, sympatyczna. Z kolei dziewczyna z ławki jest owiana tajemnicą, więc ciężko ją ocenić, ale wydaje mi się, że mogła zostać przedstawiona trochę ciekawiej. Natomiast główny bohater bardzo często doprowadzał mnie do szału. Kompletnie nie zgadzam się z jego decyzjami, nie do końca potrafię zrozumieć jego postępowanie i momentami trudno było mi uwierzyć, że to trzydziestoletni facet! Wiem, że można być nieśmiałym, ale przez tyle czasu bać się zagadać do dziewczyny? Absurdalne jest też nazywanie miłością zwykłego zauroczenia... Nie potrafię się też pogodzić z tym, że upierał się przy czymś, co zupełnie nie miało sensu.
Pomimo wad "Ławka" jest ciekawą powieścią z zaskakującym zakończeniem i wieloma kwestiami do przemyślenia. Wbrew pozorom nie znajdziecie tu typowego trójkąta miłosnego. Mówi o poszukiwaniu miłości, szczęścia, ale też o tym, jak łatwo przegapić uczucie. Każe zastanowić się, co jest ważniejsze: fascynacja kimś, a przede wszystkim jego wyglądem, czy też tzw. "pokrewieństwo dusz", doskonałe rozumienie się itd. Miłość do każdego przychodzi inaczej, ale trzeba uważać, bo czasami ciężko pozbyć się zaślepienia i łatwo rozminąć się z kimś. Poza tym powieść opowiada też o frustracji wynikającej z niespełnionych ambicji, poszukiwaniu swojej drogi zawodowej, pisaniu powieści.
"Ławka" w ostatecznym rozrachunku podobała mi się, choć uważam, że potencjał tej historii nie został w pełni wykorzystany. Myślę jednak, że wielu osobom może ona przypaść do gustu, szczególnie tym, którzy lubią pamiętniki i pełne refleksji opowieści o życiu. Po cichu liczę na to, że powstanie kolejna część...
