Lato na Rodos
Katarzyna Ryrych

„Pan Bóg ma różnych lokatorów” i dlatego „to bardzo nieładnie oceniać ludzi, kiedy się ich nie zna…”.

Jeżeli nie chcesz należeć „do ludzi, którzy boją się wszystkiego, co inne” to nie pozostaje Ci nic innego jak przeczytać tę książkę.

Książka ukazuje problem wykluczenia ze społeczeństwa z powodu inności. Opowiada o przyjaźni dwóch chłopców Porszaka i Tureta oraz Wuja Kukułki, Szmirabelli, Gabaryta i Pandy.

Porszak „ma auto”, czyli autyzm i żyje w niewidzialnej bańce. Nie lubi się przytulać i pić z plastikowych kubków, a układając kamienie porządkuje świat, który jest wokół niego. Turet jest chory na zespół Tourette`a. Każde zdanie zaczyna on od „uh, duh duh”, machania rękami i wykrzykuje brzydkie słowa.

Porszak w wakacje musi zostać w domu i Turet proponuje mu spędzenie lata na Rodos, czyli w Rodzinnych Ogródkach Działkowych Otoczonych Siatką, a dokładnie w Dziczy, w której znalazł pusty, stary domek. Miejsce to zamieszkiwane jest przez: Wuja Kukułkę, który pracuje nad „eliksirem szczęścia” oraz Szmirabellę, kobietę bardzo wrażliwą, którą porzucił syn. Częstym gościem tego miejsca jest Gabaryt, który handluje meblami znalezionymi na śmietnikach, a który ma dużą wiedzę na temat kosmosu i gwiazd oraz Panda, bogacz udający biednego, który uprawia „rośliny podobne do pomidorów”.
Mieszkańcy Dziczy tworzą maleńką, wspierającą się społeczność, która jest ze sobą bardzo zżyta. Znają oni swoje potrzeby i słabości, nie zadają niepotrzebnych pytań i pomagają sobie nawzajem. Tutaj chłopcy mogą liczyć na zrozumienie, którego nie otrzymują w domach i w społeczeństwie. Mogą być sobą.

Pouczająca historia, która mówi, czym jest przyjaźń oraz uczy akceptacji i tolerancji wobec osób innych. Bo z „innością” nie zawsze się rodzimy, możemy ją też nabyć w trakcie życia.

Książkę tę czytałam z zapartym tchem. Polecam dzieciom i dorosłym.

Kolejna pozycja autorki, która została wyróżniona w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.