Kuba i Amelia. Godzina duchów
Rafał Kosik

Czytaliście kiedyś książkę, gdzie tę samą historię przedstawia kilku bohaterów, a każdy robi to ze swojej perspektywy? Mnie zdarzyło się to kilka razy i jest to naprawdę ciekawe, bo wtedy daną historię możemy lepiej poznać i zrozumieć działania każdego z bohaterów.
Godzina duchów to opowieść o przygodach dzieci, które mieszkają na nowym osiedlu, jedni dobrze się znają, drudzy dopiero dołączają i ostatecznie powstaje bardzo fajna ekipa. Pewnego dnia zaczyna jednak dziać się coś dziwnego, na osiedlu pojawiają się duchy codziennie dokładnie o tej samej godzinie, a bystre dzieciaki odkrywają kto za tym stoi.
Książkę można czytać na dwa sposoby, najpierw opowieść Amelii, a potem Kuby lub obie na raz po jednym rozdziale, ja wybrałam tę pierwszą opcję, ponieważ historia jest do przeczytania na raz i nie obawiałam się tego, że czegoś zapomnę. Głównym motywem tej części jest empatia i to właśnie okazana przez najmłodszych, dorośli chcieli siłą wysiedlić staruszka z jego domu, żeby w tym miejscu postawić nowoczesne budynki, a dzieci okazały temu panu dużo serca. Wsparcie Amelii, Kuby i ich rodzeństwa sprawiło, że każdy coś zyskał i ostatecznie wszyscy byli zadowoleni, a to jest przecież najważniejsze.
Historia napisana jest z humorem, nie brakuje tutaj typowych rozterek nastolatków, ale jest tutaj też wiele wątków, które czegoś uczą i to nie tylko dzieci, ale i dorosłych. Rodzice Amelii i Alberta byli bardzo zapracowani, kiedy dziewczynka prosiła ich o wspólny wyjazd lub chociaż wyjście na pizze oni ciągle mówili, że nie mają czasu i pracowali przy komputerach. Było jej z tego powodu bardzo przykro i nie rozumiała, dlaczego rodzice nie mogą jej poświęcić chociaż chwili. Jest to bardzo ważny temat, ponieważ łatwo jest przegapić okres, kiedy dzieci nas potrzebują, a kiedy wreszcie znajdziemy dla nich czas, okazuje się, że są one już w takim wieku, że nie potrzebują już naszej uwagi.
Mam nadzieję, że kolejne części zaskoczą mnie równie pozytywnie przekazem i treścią i wyciągnę z nich dużo dobra, a jednocześnie będę się dobrze bawić przy czytaniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie da się uniknąć wrażenia, że autor zrobił "skok na kasę", wydając osobno te książki. Wiadomo, że sytuacja na rynku książki jest krytyczna i wydawnictwa oraz ich autorzy ratują się, jak tylko się da. Tym razem poznajemy wersję Kuby, jego stosunek do koleżanek i przemyślenia iście męskiej natury, czasem bez sensu, jakby autor próbował jedynie zapełnić miejsce jakimś tekstem. Oglądanie historii z "drugiej strony" w żaden sposób nie wpływa na tajemnicę, nie dowiadujemy się w zasadzie niczego nowego. Ot, takie bicie piany. Sama historia jest dosyć ciekawa. Dwoje jedenastolatków przenosi się do nowego miejsca. Każde z nich inaczej się przystosowuje do nowego otoczenia, ma swoje o nim wyobrażenia, które musi potem skonfrontować z ponurą rzeczywistością oraz odkryć, co kryje się za nietypową, jak na tego typu książkę, godziną duchów. Sama tajemnica nie jest może zbyt skomplikowana i nie czekamy z zapartym tchem na to, co będzie dalej, ale postacie są wyjątkowo fajnie poprowadzone - ogromny plus dla autora za zrobienie jednego z młodych bohaterów dziecka ze zaburzeniami rozwojowymi. Sytuacje są często uproszczone, dostosowane do wieku jedenastolatka, ale nie brak w nich przemyśleń i na poważne tematy, które potraktowane są tu całkiem serio. rozwiązanie zagadki godziny duchów trochę mnie, przyznaję, rozczarowało, ale myślę, że młodym czytelnikom będzie się podobać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opowiada o Kubie który przeprowadza się do nowego domu.Poznaje tam dziewczynkę Amelie .Przez cały czas mają wrażenie że ktoś ich obserwuje nie mylą się.Jak potoczy się los bohaterów?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dużo lepsza wersja tej samej przygody, jakoś przyjemniej było mi patrzeć na wydarzenia przedstawione w "Godzinie duchów" z perspektywy Kuby. Może to uprzedzenie do imienia "Amelia", może do "różowego" a może do samej postaci, zadziałało na niekorzyść dziewczynki. Niemniej, książeczka jest dobra dla dzieci i ogólnie moja opinia się nie zmienia. Polecam i tym najmłodszym i nieco starszym :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lekka,ciekawa, wciągająca.Moim zdaniem nie tylko dla młodzieży ale również dla dorosłych. Mnie wciągnęła w Świat Kuby i Amelii

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to druga wersja pierwszej części serii o Amelii i Kubie- historii o tajemniczych duchach, które nawiedzają nowowybudowane osiedle mieszkaniowe w Warszawie.
Pomimo iż jest to ta sama historia, opowiedziana tym razem z punktu widzenia Kuby i jego rodziny, to myślę, że młody czytelnik nie będzie się nudził, bowiem autor pomysłowo łączy obie historie, które się zazębiają i zgrabnie uzupełniają. No i może on dodatkowo poznać bliżej Mi, sześciolatkę, która często śmiesznie przeinacza słowa i gustuje w dość dziwnych „zwierzętach domowych”:) oraz Kubę- spokojnego, odpowiedzialnego i miłego chłopca, wyglądem przypominającego królewicza (przynajmniej wg Amelii:)).
Ta wersja wydała mi się bardziej zabawna, bowiem niejednokrotnie rozbawił mnie tata Kuby i Mi, który mógłby w kwestii robót budowlanych czy wykończeniowych w mieszkaniu podać sobie rękę z Patem i Matem (bohaterami bajki „Sąsiedzi”:)). Polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)