Krwawa Luna i inni. Oprawcy systemu stalinowskiego w Polsce
Iwona Kienzler

Bezwzględność w kobiecym wydaniu.

Publikacja stanowi antologię życiorysów takich postaci jak: Julia Brystygier (której autorka poświęca najwięcej uwagi, z racji sadystycznych praktyk nazywaną ''Krwawą Luną), Stefan Michnik, Helena Wolińska, Józef Różański, Julian Polan-Haraschin (''Krwawy Julek").

Julia Brystygier to postać wyjątkowo odrażająca i nie wzbudzająca żadnych pozytywnych uczuć, zwalczająca wszystko, co się dało. Za swojego przeciwnika obrała Kościół katolicki, zaprojektowała metody i sposoby walki z jego przedstawicielami. Rozbudowała sieć informatorów.

Autorka charakteryzuje metody śledcze tej funkcjonariuszki Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, nawiązuje do stosowania przez nią przemocy podczas przesłuchań.

Niektórzy historycy spierają się o to, czy rzeczywiście owe zwyczaje miały miejsce. Na pewno w tej ocenie nie pomógł film Ryszarda Bugajskiego Zaćma, który znacznie wybiela ''Krwawą Lunę". Może biła tak, żeby nie było śladów, ''techniką", którą posługiwali się jej współpracownicy?

Koledzy z partii tak opisywali Julię Brystygierową: Potwornie niezgrabna, kwadratowa, niska, bardzo grube nogi. Ale została metresą Jakuba Bermana, Hilarego Minca, Bolesława Piaseckiego.

Iwona Kienzler kreśli tło historyczne omawianych wydarzeń, mamy multum faktów, kluczowych postaci, dat. Czyta się dobrze, choć praca nie jest odkrywcza. Z jej treści nie dowiadujemy się niczego nowego.

Moja ocena: 4/5.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Metody śledcze, życie i działalność pułkownik UB Julii Brystiger opisuje najnowsza książka Iwony Kienzler. "Krwawa Luna i inni" zawiera życiorysy największych ubeckich katów. Te życiorysy są bardo wnikliwie i dobrze rozpisane na kartach niniejszej pozycji. Oprócz Julii Brystiger zapoznamy się z takimi zbrodniarzami jak Stefan Michnik, Helena Wolińska, Józef Różański, Julian Polan-Haraschina. W pierwszych dwóch rozdziałach autorka zaznajamia nas z ówczesną historią komunizmu i powoli wprowadza do życiorysów katów. Posługując się konkretną bibliografią Iwona Kienzler omawia narodziny służb komunistycznych w Polsce - bardzo rzeczowo i konkretnie. Należy zaznaczyć, że nie jest to naukowa publikacja. Za pośrednictwem tej książki otrzymujemy do rąk solidny kawałek materiału faktograficznego. Pięć komunistycznych życiorysów to jakby pięć komunistycznych przypadków, pięciu zbrodniarzy z setek, pięć odrażających curriculum vitae.... Jak możemy wywnioskować po tytule, większość tekstu dotyczy Julii Brystiger począwszy od jej najmłodszych lat, poprzez młodość, studia, pierwsze związki z ruchami rewolucyjnymi oraz ukierunkowaną już w późniejszym wieku działalność w ruch komunistyczny. Oprócz wspinania się na szczebla kariery partyjnej, później ubeckiej znajdziemy także opisy dotyczące wątków osobistych i rodzinnych, a także bujnego i głośno komentowanego przez władzę życia erotycznego. Wszystkie działania, w których brała udział pośredni czy też bezpośredni są tu bardzo dokładnie opisane - jest liczny materiał dowodowy i opinie świadków. Julia Brystiger była osobą bardzo wykształconą, potrafiącą odnaleźć się na salonach, interesowała się kulturą i sztuką, mówiła w trzech językach, posiadała i kochała rodzinę a mimo to dała się omamić rewolucyjnymi ideami, poświęcić swoją rodzinę. Ciekawe, co takiego musiało dziać się w jej psychice. Szkoda, że właśnie w tej książce nie mamy takiej psychoanalizy tej antybohaterki. Życiorysy przedstawione w książce zapisały się w naszej historii w sposób najbardziej negatywny, ponosząc winę za zbrodnie stalinowskiego systemu, stali się dla rodaków symbolami narodowej zdrady i obcego zniewolenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Iwona Kienzler napisała ponad osiemdziesiąt książek o problematyce historycznej, od królów Polski przez Grunwald, kończąc na czasach PRL. Czytając „Krwawą Lunę” odbiorca ma nieodparte wrażenie żywego uczestnictwa w opisywanych historiach. Ta stylistyka i wciągnięcie czytelnika w historię potęguje odczucia, które wywołują przytaczane przeżycia. Niemal namacalnie czujemy te nieludzkie tortury, którym poddawani byli więźniowie reżimu. Empatycznie wczuwamy się w ich ból, niemoc i poczucie kompletnego osamotnienia – cokolwiek nie zrobią i tak nie będzie to dobrym rozwiązaniem. To bardzo dobra cecha książek opowiadających kawałek naszej historii. Dzięki odpowiednim zabiegom stylistycznym, nabiera ona barw i nie jest tylko suchym przedstawieniem mniej lub bardziej oczywistych faktów.

 

Całość recenzji na zukoteka.blox.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę czytałam kilka dni. Czy było warto? Tak, chociaż nie czytało się jej lekko. Ogromne nagromadzenie miejsc, dat, nazwisk czy cytatów stanowionego przez komunistów prawa. Jeśli to w ogóle można nazwać prawem. Autorka opisuje postacie śledczych i prokuratorów , którzy pracowali w Polsce po II Wojnie Światowej i dalej po śmierci Stalina i za rządów PZPR. W tamtych czasach byłam dzieckiem więc komunizm mnie nie dotknął ale aż ciężko uwierzyć, że niektórzy tak bezkrytycznie wierzyli w Polskę Ludową, że sprzeniewierzyli się nawet własnemu człowieczeństwu. Niestety to " ludzie ludziom zgotowali ten los" i nie chodzi tu już o obozy koncentracyjne ale także czasy " wolnej" Polski. Ta książka to dokument, z którym warto się zapoznać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)