Piotr Krasoń urodził się w 1962 roku w podgórskiej miejscowości Skawa w województwie małopolskim (powiat nowotarski) na pograniczu Podhala. Autor, syn bibliotekarki, od dziecka wychowywał się pośród książek. Pomagał matce w upowszechnianiu i rozwijaniu czytelnictwa - zimą woził książki na sankach, kiedy zakładała placówki w sąsiednich sołectwach.
Miłośnik literatury i pasjonat filozofii, aktywnie udziela się w serwisach społecznościowych, przyczyniając się do popularyzacji myśli filozoficznej. Zwolennik idei transhumanizmu, deklaruje się jako agnostyk teistyczny pozostający w orbicie myśli Emmanuela Levinasa i Martina Heideggera, ale także Edyty Stein.
Podróżnik - zwiedził dziesiątki krajów na trzech kontynentach. Nieobca jest mu ciężka praca fizyczna w skrajnie trudnych warunkach. Bibliofil, kolekcjoner książek. Wolny czas poświęca na wycieczki kajakiem oraz piesze wędrówki w ukochane Tatry i Beskid Żywiecki.
Obecnie, korzystając z zapisków, częściowo fabularyzuje historie, które sam przeżył lub się z nimi osobiście zetknął. "Kronika umierania. Zamarzanie" to jego debiut wydawniczy. W przygotowaniu kolejne dwie książki: "Kronika gwałtu" i "Ewangelia Małgorzaty".
Wydawnictwo: Poligraf
Data wydania: 2024-02-29
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 114
Przeczytane:2024-10-15, Ocena: 5, Przeczytałem, Mam,
Piotr Krasoń w swojej debiutanckiej powieści "Kronika umierania. Zamarzanie" zaprasza czytelnika w niezwykłą podróż przez meandry ludzkiej egzystencji. Książka, choć oparta na faktach, wykracza poza ramy suchej relacji, stając się intymnym spojrzeniem na temat śmierci i przemijania. Książka pokazuje wszystkie jego uczucia, żyjące w nim po stracie bliskiej mu osoby. Czytając tę książkę, odczułam ją bardzo osobiście, ponieważ czułam, że autor zwierza mi się z głębi serca, wręcz wylewa żale w nim drzemiące, które mimo upływu lat są ciągle w nim żywe i nie słabną na sile.
O czym jest książka?
Autor, zainspirowany osobistym doświadczeniem, opowiada o śmierci bliskiej osoby. Śmierć ta staje się punktem wyjścia do głębokich rozważań na temat sensu życia, miłości, strachu i nadziei. Krasoń nie tylko opisuje fakty związane ze śmiercią, ale przede wszystkim dzieli się swoimi emocjami, wątpliwościami i refleksjami. Opisuje swoje wyrzuty sumienia, które wręcz w nim krzyczą. Pokazuje niezaradność osób, które mogły pomóc, dając szansę przeżyć. Opisuje moment, który mógł być tym "końcem życia" jego bliskiej mu osoby.
Książkę tą wyróżnia osobisty wręcz intymny charakter. Autor nie boi się odsłonić swoich słabości i emocji, dzięki czemu czytelnik czuje się blisko niego i jego doświadczeń. Czując wraz z nim bezradność, niemoc, ból, panikę chęć zrozumienia, dlaczego.... chcąc odszukać w tym wszystkim sensu. "Kronika umierania" to nie tylko opowieść o śmierci, ale także próba odpowiedzi na fundamentalne pytania o sens życia. Krasoń nawiązuje do filozofii, religii i literatury, tworząc bogatą i wielowarstwową narrację. Język, jakim posługuje się autor, jest prosty i jednocześnie poetycki. Autor potrafi znaleźć piękno nawet w najtrudniejszych chwilach, co czyni jego książkę niezwykle poruszającą.
Choć książka jest bardzo osobista, porusza tematy, które dotyczą każdego człowieka. Śmierć jest nieodłączną częścią życia, a refleksje Krasońa mogą pomóc każdemu z nas zmierzyć się z własną śmiertelnością. Przecież śmierć jest nieodzowną prozą zakończenia naszego życia. Życia naszego i naszych najbliższych. Pewnie nie raz w zadumie każdy z nas spędził nad śmiercią kilka chwil...
Książka jest dla tych, którzy szukają głębszego sensu w życiu. To pozycja dla osób, które chcą zastanowić się nad własną śmiertelnością i odnaleźć w niej siłę do życia. Książka będzie również interesująca dla czytelników zainteresowanych filozofią i psychologią. "Kronika umierania. Zamarzanie" to niezwykła książka, która porusza serce i umysł. To lektura, która zmusza do refleksji i pomaga docenić każdą chwilę życia. Jeśli szukasz książki, która pozostawi po sobie trwały ślad, to ta pozycja jest właśnie dla Ciebie.