Z Hanną Krall rozmawia Wojciech Tochman, a do szuflad jej biurka zagląda Mariusz Szczygieł. "Krall" to książka, jakiej nie było. Hanna Krall, wybitna reporterka, ta, która opisywała innych, staje się tu bohaterką. Opowiadają o niej - przy aktywnym udziale jej samej - Wojciech Tochman i Mariusz Szczygieł. "Krall" składa się z dwóch części. Piewszą jest rozmowa Wojciecha Tochmana z Hanną Krall. Idziemy razem z nimi przez Warszawę śladami małej Hani, która w 1945 roku wraz z mamą opuszcza zniszczoną stolicę, a później znajduje schronienie w otwockim domu dla sierot. Idziemy do jej dawnego mieszkania przy Targowej 32, do redakcji "Polityki", gdzie zrodziła się Krall-reporterka. Słuchamy rozmów o ważnych przyjaźniach z Edelmanem, Kieślowskim, Warlikowskim. Nie jest to wywiad. To rozmowa, w której zacierają się granice - i po chwili nie wiemy już, czy Krall jest jeszcze bohaterką, czy jak zawsze reporterką, bo nie potrafi się powstrzymać od zadawania pytań spotkanym ludziom w tej podróży w przeszłość. "Szuflada", druga część książki, to również podróż - ale przez domowe archiwum Hanny Krall. Mariusz Szczygieł wyciąga na światło dzienne pożółkłe już zdjęcia, listy i pocztówki, notatki robione na serwetkach przy kawiarnianym stoliku, odrzucone przez cenzurę reportaże, dyplom "Wiadomości Wędkarskich" i publikowany tam "Smutek ryb", recenzje książek w gazetach z całego świata, okładki przekładów na kilkadziesiąt języków, zapis wykładu o ważności słów... Każdy z tych przedmiotów, nawet skrawek papieru, to dowód na istnienie.
Informacje dodatkowe o Krall:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2015-09-01
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 202
Kup książkę Krall
Teraz czytam Prousta na prośbę Warlikowskiego. Jest tak potoczysty, tak staroświecki, tak staromodny, tak nudny, tak przefajnowany i nie można się od niego oderwać. Może to właśnie jest literatura?
Więcej
Zobacz także
Krall - opinie o książce
[Krall]
Adorno pisze o tym, jak Kafka używał szczegółu. Mówi tam, że są szczegóły znaczące i są szczegóły dosłowne. Są takie, które znaczą tyle, ile znaczą, a są takie, które mają - to jest nasze ulubione słowo - "nadwyżkę". Które są metaforą.
Więcej