Konklawe
Robert Harris

 

Wśród przeczytanych przeze mnie książek dotyczących tej tematyki znajdują się takie tytuły jak "Babilon - kryminalna historia kościoła" autorstwa Artura Nowaka i Stanisława Obirka, "Sodoma - hipokryzja i władza w Watykanie", Frederica Martela, czy szokujący "Demon w Watykanie. Legioniści Chrystusa i sprawa Maciela" autorstwa Franka Giansoldatpi.

W związku z tym "Konklawe"Roberta Harrisa wydało mi się interesującą propozycją, tym razem z gatunku fikcji i rozrywki. Z racji wznowienia, związanego z ekranizacją, postanowiłam sięgnąć po tę lekturę. 

 

Tematyka powieści Harrisa z pewnością przyciągnie wielu czytelników. Jak sugeruje tytuł, "Konklawe" opowiada o papieskim konklawe, które rozgrywa się w niedalekiej przyszłości. Papież umiera, a kardynałowie zbierają się, aby wybrać jego następcę. 

Co może pójść nie tak?

 

Fabuła ta zdaje się być zaskakująco podobna do kilku innych powieści Harrisa. Autor, który zaczynał jako dziennikarz polityczny, a w swojej późniejszej karierze beletrystycznej często poruszał tematy związane z polityką, zdobywaniem i sprawowaniem władzy, oraz związanymi z nimi problemami korupcji, manipulacji i rywalizacji za wszelką cenę. W tej powieści przenosi czytelnika do Watykanu, za zamknięte drzwi Kaplicy Sykstyńskiej.

Okazuje się, że potężni ludzie, nawet ci w sutannach, to tylko ludzie, zdolni do tych samych oszustw, złudzeń i hipokryzji ,co inni wysoko postawieni, dążący do wpływów i władzy.

 

"117 kardynałów z całego świata, w ciągu następnych 72 godzin. Jeden z nich stanie się najpotężniejszym przywódcą duchowym na świecie."

 

Kardynał Lomeli, dziekan Kolegium Kardynalskiego jest odpowiedzialny za przewodniczenie konklawe. Wśród pretendentów znajdują się tradycjonalista Tedesco, ambitny Amerykanin Tremblay oraz Afrykanin Adeyemi, który ma silne poglądy na rolę kobiet i małżeństw homoseksualnych. Na to zgromadzenie przybywa kardynał, o którym nikt nie słyszał – Vincent Benítez, powołany przez papieża w tajemnicy przed watykańskimi urzędnikami.

Zaczyna się rozgrywka.

 

W powieściach Harrisa, w równym stopniu liczy się szczegół, co dramat. 

To autor z ogromną wiedzą, którą przemyca w swoich powieściach. Niekiedy może to nużyć, ale może i fascynować. Autor z pewnością ma wiele do przekazania, choć informacje nie zawsze są łatwe do przyswojenia, przez, co akcja i rozwój wypadków mogą zająć zbyt dużo czasu, aby na dobre się rozkręcić.

Czytelnik może znudzić się tym obowiązkowym opowiadaniem faktów. W "Konklawe" kolejność wydarzeń jest bardzo prosta i z czasem wciąga czytelnika coraz bardziej: papież umiera, kardynałowie zbierają się, następuje pierwsza tura, druga tura, trzecia tura i tak dalej, a każdemu etapowi towarzyszy inny zwrot akcji, jakaś nowa tajemnica lub komplikacja związana z kandydatami.

Finał zaskakuje - w moim przypadku było to naprawdę duże zaskoczenie. I przyznam, że na to po cichu liczyłam  

 

"Konklawe" Roberta Harrisa to opowieść o sukcesji papieskiej, napisana przez autora, który doskonale odnajduje się w klasycznej historii alternatywnej. 

Z pewnością skuszę się również na ekranizację.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Watykan, miejsce owiane tajemniczością i niedostępnością. Nie wiemy co się dzieje za murami, możemy się tylko domyślać. Czasami jakieś informacje do nas docierają z tego miejsca, ale są one przefiltrowane i odpowiednio ocenzurowane. A na pewno nie wiemy jak wygląda wybór nowego papieża, to już jest wiedza dla wybranych …

W Watykanie umiera papież. Wkrótce zjeżdża się ponad stu kardynałów z całego świata, aby wybrać nowego przywódcę duchowego. Najbliższe godziny okażą się ważne, przed kardynałami wielkie wyzwanie. Ważne, aby dokonali słusznego wyboru, kierowali się swoimi własnymi przekonaniami i byli wolni od wszelkich wpływów. Ale czy tak się da? Przekonajcie się, czy w tym wyjątkowym miejscu wszystko jest takie prawe i rozsądne. Zadanie przeprowadzenia konklawe zostaje przydzielone kardynałowi Lomelemu, który sam przeżywa chwilowy wewnętrzny kryzys. Nieoczekiwanie w Domu Świętej Marty pojawia się nieznany kardynał Benitez z Filipin. Okazuje się, że zmarły papież wyniósł go do godności kardynalskiej w tajemnicy, nikomu nie ujawniając tego faktu. Nowy kardynał wywołuje mały niepokój wśród pozostałych, a co istotne, zaczyna zdobywać poparcie wśród kardynałów. Jak potoczą się losy konklawe i jaki będzie wybór, możemy się domyślać, spekulować i przewidywać. Ale czy jest sens? Tam, za zamkniętymi drzwiami, dzieją się rzeczy, o których nie wiemy. Ale oczekując cierpliwie białego dymu snujemy swoje wizje odnoście wyborów …

Konklawe to intrygujący, owiany aurą tajemniczości thriller. Autor, znany z trudnych tematów, dostarcza nam mnóstwo zwrotów akcji, wzajemnych knować i kumoterstwa. Rozpoczyna się walka o wpływy, o władzę nad światem. Wielu z kardynałów ma chrapkę na tę funkcję, nawet dopuszczają się do czynów haniebnych i przestępczych. Wyciągają z ukrycia tajemnice i dyskredytują innych, swoich rywali. Są podstępni i obłudni, ich zachowanie jest niesmaczne i niewłaściwe. Ale czy tak to się odbywa naprawdę? Mam nadzieję, że to tylko fantazja autora. Chociaż nie mam co do tego aż takiej pewności i przekonania.

Powieść czyta się bardzo szybka, intryga wchłania i osacza. Mroczny i ciężki klimat, aura niedopowiedzeń i niepewności. Element zaskoczenia nieustannie krąży nad Kaplicą Sykstyńską, nic nie jest się w stanie przewidzieć. I wy odważcie się zajrzeć do tego tajemnego świata. Nie wiem, czy będziecie zaskoczeni czy wzburzeni? Wszystko zależy od waszego spojrzenia na te kwestie i waszych wyobrażeń o tym, jak może wyglądać konklawe …

Polecam, ciekawa i emocjonująca. Nie co dzień wybiera się nowego przywódcę duchowego, nie zawsze można uczestniczyć w tak doniosłej chwili!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytaliście "Konklawe", a może oglądaliście film na podstawie książki?

"Konklawe" Roberta Harrisa to intrygująca powieść, która przenosi czytelników w świat tajemnic i intryg związanych z wyborem nowego papieża. Akcja rozgrywa się w Watykanie, w czasie konklawe, kiedy kardynałowie zbierają się, aby wybrać następcę zmarłego papieża. Autor, znany ze swoich umiejętności tworzenia napięcia i złożonych fabuł, tym razem skupia się na politycznych i duchowych zawirowaniach, które kształtują ten proces. Autor doskonale oddaje atmosferę Watykanu, jego historyczne tło oraz złożoność postaci. Każdy z kardynałów ma swoje ambicje, motywacje i sekrety, co sprawia, że wybór nowego papieża staje się nieprzewidywalny. Autor w mistrzowski sposób prowadzi czytelnika przez meandry hierarchii kościelnej, pokazując, jak władza i wiara często się przenikają. Styl pisania autora jest przystępny, a dialogi żywe i autentyczne. Również tempo narracji utrzymuje czytelnika w ciągłej gotowości, co sprawia, że książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem. Wątki związane z tajemnicami przeszłości kardynałów oraz ich osobistymi dylematami dodają głębi postaciom.
"Konklawe" to nie tylko powieść sensacyjna, ale także refleksja nad władzą, wiarą i moralnością. Autor zmusza czytelnika do zastanowienia się nad tym, co naprawdę oznacza być liderem w tak skomplikowanej instytucji jak Kościół katolicki.
"Konklawe" to pasjonująca książka, która łączy elementy thrillera i dramatu, oferując jednocześnie wnikliwy komentarz na temat wiary i władzy. To lektura, która z pewnością przypadnie do gustu zarówno miłośnikom literatury sensacyjnej, jak i tym, którzy interesują się tematyką religijną.

Polecam!

BRUNETTE BOOKS

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mam dla Was coś naprawdę dobrego🤩 Ostatnio pytałam się, czy lubicie czytać książki o księżach i kościele, a teraz mam dla Was wyjątkową propozycję czytelniczą o wyborze kolejnego papieża. "Konklawe" to historia, która ma miejsce za zamkniętymi drzwiami Kaplicy Sykstyńskiej.
.
Umiera papież, mało lubiany przez Kurię z powodu propagowania idei Kościoła ubogich. Nadchodzi czas wyboru nowego papieża i przeprowadzenia konklawe, to zadanie przypada kardynałowi Lomelemu, przeżywającemu kryzys wiary. Czeka go trudne zadanie, gdyż zamknięci w kaplicy elektorowie zaczynają kombinować i wdrażać swoje intrygi, wszystko w imię stania się najpotężniejszym duchownym na świecie.
.
Jak wiecie, intrygi są wszędzie, niestety nawet wśród księży, każdy ma swoje tajemnice, a co jeśli w końcu wyjdą one na światło dzienne? Wtedy taki kardynał traci autorytet, dobre imię, a co najważniejsze, szansę na wybranie i zostanie papieżem. Ta książka to nie są suche fakty o wyborach nowego papieża, to jest zaskakująca i pełna napięcia powieść, kto zabierze Was do świata kościoła i pokaże, jak wyglądają etapy i zasady wyboru najważniejszego człowieka, a to, co jest niedostępne i nieosiągalne dla zwykłego człowieka, Wy będziecie świadkami. Niezwykle wiarygodnie przedstawione konklawe z nieprzewidywalną fabułą i oczywiście zakończeniem, po którym do tej pory nie jestem w stanie się pozbierać.
.
Jeśli myślicie, że to książka nie dla Was, to się bardzo mylicie, bo zaangażujecie się w nią od samego początku, napięcie będzie Wam towarzyszyć na okrągło. Genialne zwroty akcji, znakomity klimat, realne opisy współczesnego kościoła katolickiego. Nietypowa powieść opisująca najciemniejsze strony Watykanu.
Naprawdę bardzo Wam polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przede wszystkim najlepiej odbiorą ją osoby wierzące, które szanują pracę papieży. To właśnie ci zdziwią się tutaj najbardziej. Autor zaznaczył, że żadna z jego postaci nie została odwzorowana na prawdziwych osobach, lecz jakby nie patrzyć, myśli same powędrowały mi do śmierci jednego z naszych papieży. Wszystko z tego powodu, że nigdy nie dowiedziałam się w jakich warunkach odszedł, jak w ogóle to wyglądało. Autor pięknie opisał jakby wszystko, co działo się powiedzmy za kulisami. Kto znalazł jego ciało, kto został o czym powiadomiony, jaki smutek ich ogarnął i jak bardzo chcieli, aby nadal żył. Widać, że inni liczyli się z jego osobą i pragnęli być obecni w ostatniej posłudze. Później natomiast weszliśmy w wydarzenia, które całkowicie mnie zaskoczyły. I od tej chwili naprawdę przejrzałam na oczy i widziałam już tylko opowieść z książki, bez możliwości wzięcia jej za prawdę. Zaczęłam czytać o tym jak nikczemny mózg niektórzy posiadali. Zauważając możliwość skorzystania z okazji próbowali dostać się do bogactwa. Ich intelekt nie pozwalał im myśleć logicznie, tylko chytrość i zazdrość widziały okazje do tego, by w końcu inni ich nie tyle docenili, co zazdrościli tego, do czego chcieli dojść. Dosyć ciekawie było w momencie, kiedy obradowali kto byłby z nich idealnym kandydatem na nowego papieża, a później czytaliśmy o przeszłości niektórych z osób i zastanawiałam się, co oni tam w ogóle robili. Jakoś nie każdy pasował mi tam na przyszłą osobę papieża, gdyż potrafili wykorzystywać swoją władzę przeciwko innym. Chwilami miałam wrażenie, że to prawdziwy wyścig szczurów. Autor świetnie opisał cały obrządek konklawe i skupił się na relacjach międzyludzkich, a nie na samej polityce. Z pewnością nie jest to bardzo emocjonalna książka, jednak sporo dreszczyku tam było. Momentami wciągała bardziej, innym razem mniej, ale nigdy na tyle by mieć jej dosyć. Niby jest to kryminał, ale fani twardych opowieści tego tutaj nie znajdą. Tu bardziej chodziło o intrygi, dojście do władzy i gdzieś w tle przypominanie nam, że opowieść dotyczy religii. Bardziej psychologiczna niż dramatyczna, ale to tylko moje zdanie. Książka pozwoliła mi zgłębić pewne świeckie sprawy i dwa razy zastanowić się, zanim wydam jakikolwiek osąd:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Którą z książek chcielibyście zobaczyć na wielkim ekranie? „Konklawe” właśnie króluje w kinach.  Ciekawa jestem w jaki sposób reżyser oddał atmosferę i rozmach tej książki.

 

Umiera papież, propagator ubogiego kościoła. Kardynał Lomeli, zagubiony w swej wierze, ma poprowadzić konklawe. Tuż przed zamknięciem bram pojawia się biskup Benitez, powołany na to stanowisko w tajemnicy przed innymi przez samego papieża. Rozpoczyna się walka o władzę. Czy Lomeli ograniczy się do administracyjnej funkcji czy wykorzysta pozyskane informacje i wpłynie na los wyborów i samego kościoła?  

 

„Konklawe” jest niczym thriller polityczny, poza jednym wyjątkiem – miejsce akcji to Watykan. Zabite okiennice i zamknięte bramy mają sprzyjać zadumie i skupieniu na właściwych wyborach, w istocie ukrywają bezpardonową walkę o władzę, korzyści i kierunek, w którym ma podążyć kościół katolicki. Kaplica Sykstyńska oraz Dom Świętej Marii stają się niemymi świadkami różnego rodzaju układów, knowań i intryg. Zamknięty świat duchownych podzieli się na tych, którzy chcąc zachować ubogi kościół, otworzyć go dla kobiet i zbliżyć do ludzi i tych, którzy bezwzględnie się temu sprzeciwiają.

 

Autor ubarwia fikcję literacką ciekawymi faktami oraz niezwykle wciągającymi opisami tradycji związanych z pogrzebem papieża, powołaniem konklawe, a następnie wyborem kolejnej głowy kościoła katolickiego. Razem z nim przekraczamy mury stolicy apostolskiej i docieramy tam gdzie zwykły człowiek nie zagląda lub zagląda rzadko.

 

„Konklawe” dostarczy nam sporo emocji.  Zaskakujące zwroty akcji, nieczysta gra kandydatów, machlojki i intrygi rozpalą naszą wyobraźnie. Niektóre sprawy mogą okazać się kontrowersyjne, niektóre świętości oddarte z pięknych szat.  

 

Współpraca @wydawnictwoalbatros

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

Konklawe to nic innego jak zgromadzenie kardynałów w celu wybrania papieża.
Ostatnio do kin wszedł film wyreżyserowany na podstawie książki Roberta Harrisa.
Z tego też powodu wydawnictwo pokusiło się o wznowienie wydania z okładką filmową.

W Watykanie umiera znienawidzony przez Kurię papież, który propagował ideę Kościoła ubogiego.
Przeprowadzenie konklawe zostaje powierzone kardynałowi Lomelemu,który przechodzi kryzys wiary.
Do wzięcia udziału w wyborach uprawnionych jest stu siedemnastu kardynałów. Jednak przed rozpoczęciem głosowań i zamknięciu wszystkich w Kaplicy Sykstyńskiej w Domu Świętej Marty pojawia się nieznany nikomu kardynał Benitez z Filipin.
Zmarly papież w tajemnicy przed innymi uczynił mu ten honor.
Teraz zamknięci w Kaplicy lektorzy modlą się o oświecenie kogo wybrać.
Zaczyna się walka z czasem, której przyświecają intrygi, knowania i niekoniecznie czyste zagrywki.
Lomeli stoi przed dylematem, czy mieszać się w tajemnice, które mogą zmienić głosowanie czy skupić tylko na kwestii organizacyjnej.
"Konklawe" to wciągający thriller, który dosyć dokładnie przybliża zwyczaje związane z wyborem papieża. Autor poprzez bohaterów pokazał jak wygląda świat, tak naprawdę, zamknięty dla zwykłego człowieka. My widzimy tylko to co z zewnątrz, a tutaj dostajemy wewnętrzne potyczki, intrygi, oczernianie, a wszystko wśród osób, które powinny nie mieć takich zapędów.
Autor ma bardzo przyjemny styl i udało mu się stopniowo wciągnąć mnie w historię tak mocno, że byłam bardzo ciekawa jak to wszystko się potoczy i w którą stronę pójdzie.
Nie ukrywam, że polubiłam na swój sposób osobę Lomelego i sprawiało mi przyjemność odkrywanie kolejnych smaczków przez niego.
W książce nie ma czasu na nudę, cały czas coś się dzieje, a ciekawość jest podsycana coraz mocniej z każdą kolejną stroną. "Konklawe" to powieść, która pokazuje nie tylko prawdziwe oblicze człowieka, ale i czym jest władza w rękach nieodpowiednich osób.
Teraz mam ochotę na film.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Konklawe. Z łacińskiego con clavis: "pod kluczem". Od trzynastego wieku w ten właśnie sposób Kościół obligował swoich kardynałów, by podjęli decyzję. Z wyjątkiem przerw na posiłki i sen nie mogli opuścić kaplicy, dopóki nie wybiorą papieża."
Tak właściwie to nie zastanawiałam się jakoś nigdy nad tym, w jaki sposób przebiegają obrady kardynałów w sprawie wyboru nowego papieża. Dopiero po wyborze "naszego" Karola Wojtyły w ogóle zmieniły nie tylko moje podejście do tych wydarzeń. Wydawać by się mogło, że takie głosowanie to tylko formalność, że przecież ci kardynałowie wiedzą kogo należy wybrać na ten urząd. Jednak nic bardziej mylnego.  Ciekawe jest to, że niektórzy kardynałowie modlą się o to, żeby zostać wybranymi a inni wręcz przeciwnie, modlą się żeby nikt na nich nie głosował i żeby nie zostać wybranym...
Muszę przyznać, że "Konklawe" to dość nietypowy kryminał. Już sam tytuł oraz miejsce akcji wzbudza kontrowersje a na dodatek głównymi bohaterami są kardynałowie, czyli najwyższej rangi kapłani. Moim zdaniem bardzo dobrze autor pokazał czytelnikowi to, czego na co dzień nie można zobaczyć i znakomicie wprowadził klimat wyborów papieża.
Gdy w Watykanie umiera papież, z całego świata zjeżdżają się by spośród siebie wybrać tego jednego, który jako jedyny nosi białą sutannę. Organizacją wyborów tym razem zajmuje się dziekan kolegium kardynalskiego, kardynał Lomeli. Do wzięcia udziału w tym konklawe uprawnionych jest stu siedemnastu kardynałów i wszyscy zjawili się w przygotowanych pokojach w Domu Świętej Marty, gdzie będą przebywać do czasu wybrania papieża z przerwami na sen i posiłki. Na czas głosowania będą przewożeni do Kaplicy Paulińskiej, która jest bardziej kameralna i znajduje się tuż obok Kaplicy Sykstyńskiej. 

"Żadne współczesne konklawe nie trwało dłużej niż trzy dni, ale nie oznaczało to, że coś takiego nie może się zdarzyć. Zgodnie z przepisami byli zobowiązani głosować tak długo, aż jeden z kandydatów zdobędzie większość dwóch trzecich - jeśli to konieczne, nawet trzydzieści razy w ciągu dwunastu dni. Dopiero po upływie tego czasu wolno było zastosować inny system, w którym do wyboru papieża wystarczała zwykła większość głosów."
Kardynałowie nie mogą się z nikim kontaktować, w pokojach nie ma telewizorów i odbiorników radiowych a nawet żaluzje w oknach na stałe są zamknięte, żeby nie było jakiejkolwiek możliwości kontaktu z osobami z zewnątrz. Tuż przed zamknięciem Domu Świętej Marty, pojawia się niespodziewanie jeszcze jeden kardynał, którego nie ma na liście. Okazało się, że to kardynał nominowany przez papieża in pectore, czyli bez ujawniania nazwiska. Po przejrzeniu dokumentów i rozmowach z kilkoma innymi kardynałami, nowy przybysz zostaje dopuszczony do udziału w konklawe.
To nie jedyna niespodzianka, która wydarza się w czasie tych wyborów papieża. Okazuje się też, że choć wydawać by się mogło, że wśród kardynałów są osoby bez skazy, lecz również i tam każdy ma coś na sumieniu. Jedni mniej inni więcej, a gdy jeszcze na jaw wychodzą różne intrygi, to dziekan Lomeli dopiero ma prawdziwy dylemat...
A zakończenie jest dość zaskakujące, chociaż nie wiem czy do końca mogłoby być takie w rzeczywistości.
Wybory nowego papieża przypominają nieco znane nam obrazki z naszego życia, czyli brutalną i bezpardonową wyborczą walkę o głosy. Tak samo w wyborach, w których bierzemy udział jak i w tych kardynalskich decydują interesy, sympatie i urazy oraz umiejętność zabiegania o głosy lub jej brak. 

Myślę, że warto polecić tę książkę, bo autor bardzo dobrze wyjaśnia wszystkie zasady konklawe a także przybliża nam życie papieża oraz Watykanu.
Oczywiście wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu, ale to już sami zadecydujecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Chyba kazdy chcialby moc sie znalezc za zamknietymi drzwiami Kaplicy Sykstynskiej w czasie,w ktorym kardynalowie Kosciola wybieraja nowego papieza.Robert Harris daje nam taka mozliwosc. Abstrahujac od tego,czy  takiemu wyboromi rzeczywiscie towarzysza zakulisowe machinacje na tak duza skale-jak sugeruje to autor-osobiste ambicje z rozmaitymi skandalami w tle,a dobro Kosciola schodzi na dalszy plan,to "Konklawe" czyta sie bardzo dobrze.Szkoda jedynie,ze Harris nie postawil na wieksza tajemniczosc,bo niestety bardzo latwo jest przewidziec kolejne kroki prowadzacego konklawe dziekana kolegium kardynalskiego,kardynała Lomeliego.A final majacy byc w zamierzeniu autora kompletnym zaskoczeniem,mozna przewidziec mniej wiecej od polowy ksiazki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zbyt łatwo przyszło mi odgadnięcie wyniku ósmego głosowania. Już od początku przewidywałam, kto zostanie wybrany na papieża. Ciekawa, ale za mało napięcia. Historia i postać zmarłego papieża przypominają aktualne wydarzenia w Watykanie. Zmarłym wydaje się papież Franciszek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jest to typowy kryminał, ale wciąga! Zawsze warto poczytać o "machlojkach" w Kościele. Walka o najwyższe stanowisko w Kościele istniała od zawsze - czasy Borgiów obfitowały w symonię, groźby, szantaże... Harris oczywiście pokazuje wszystko w troszkę bardziej przystępnym wydaniu, ale i tak warto :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie od dziś wiadomo, że Kościół to władza. Od zarania dziejów kapłani mieli ogromny wpływ na całe społeczeństwo i nie bali się posuwać do oszustw, aby nad nim zapanować. Dziś nie jest inaczej, Kościół powinien trzymać się z daleka od polityki państwowej, a jednak zawsze wtrąci swoje przysłowiowe ,,pięć groszy". Nie mówi się o tym głośno, ale taka jest prawda. Mało w dzisiejszych czasach sług bożych takich z prawdziwego powołania. A czy zastanawialiście się kiedyś, co się dzieje za zamkniętymi drzwiami Watykanu? Robert Harris najwyraźniej tak! Znienawidzony przez Kurię papież, dbający i propagujący ideę ubogiego Kościoła, umiera. Podobno w wyniku zawału serca. W takiej sytuacji w przeciągu maksymalnie 20 dni od daty śmierci zwierzchnika powinno zostać zwołane konklawe, zamknięte zgromadzenie kardynałów mające na celu wybór nowego papieża. Poprowadzić ma je kardynał Lomeli, który w przeszłości przeszedł poważny kryzys wiary. Niespodziewanie okazuje się, że zmarły papież zdołał już wybrać swojego następcę, a teoretycznie jego ostatnia wola powinna zostać spełniona. Ale czy nikomu nieznany kardynał Benitez z Filipin zyska uznanie podczas konklawe? Czy kardynałowie będą kierować się ostatnią wolą papieża? Czy całkowicie o nim zapomną i głosownie odbędzie się niezależnie od tego? Sięgnęłam po tę książkę, gdyż liczyłam na powieść pełną spisków i intryg. Nie da się ukryć, że w historii i obliczu Watykanu tkwi potencjał, i można by stworzyć całe multum tajemnic i zagadek, z którymi musieliby się borykać bohaterowie. Ograniczamy się jednak do zamkniętej sali, w której odbywa się konklawe. Choć sam początek wydawał mi się jeszcze obiecujący, to im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym większe rozczarowanie czułam. Wydarzenia rozgrywające się kilka godzin po śmierci papieża były bardzo dynamiczne i można było zauważyć, jak skrzętnie Kościół manipuluje mediami. Ale potem autor skupił się tylko i wyłącznie na samym zgromadzeniu, na rozterkach Lomeliego, na poczynaniach innych Kardynałów. I to w bardzo pobieżny sposób, przynajmniej w moim odczuciu. Książka ta nie należy do zbyt skomplikowanych czy rozbudowanych. Mamy raczej jeden wątek główny i ciężko znaleźć tutaj jakieś porywające odgałęzienia, które nadawałyby akcji tempa czy odpowiedniej dynamiki. Gdzie ta intryga? Gdzie te spiski? Czułam się tylko jak bierny obserwator głosowania, na którym z pewnością bym zasnęła ze trzy razy. Brakuje tutaj pewnej analizy i złożoności. Jak na tak porządny motyw, z którego dałoby się sporo wykrzesać, ta powieść jest za prosta. Zbyt łatwa. Banalna i nierozbudowana. A szkoda! Tutaj tkwi spory potencjał, jednak Robert Harris nie podołał zadaniu i nie wykorzystał go w odpowiedni sposób. Takie moje zdanie. Pamiętacie serial Rodzina Borgiów? Liczyłam na coś w podobnym stylu, z podobnym klimatem. Tam było mnóstwo intryg i zawirowań. Były zaskakujące zwroty akcji. Byli pełnokrwiści, doskonale skrojeni bohaterowie. Tutaj mi tego brakowało. Chociaż Konklawe czyta się lekko i szybko, to nie tego oczekiwałam od tej pozycji. W dużej mierze jest to jednowątkowa, jednotorowa i jednowymiarowa powieść. Zdecydowanie za dużo tu prostoty. Za mało rozwinięcia. Nie wiem, jak ta powieść wypada na tle innych dzieł Roberta Harrisa, ale czuję się lekko zawiedziona. Może miałam zbyt wielkie oczekiwania? Być może gdybym podeszła do tej pozycji bez nadmiernych wymagań, to bardziej cieszyłabym się lekturą. Wierzę, że Konklawe może się podobać, bo świadczą o tym w miarę pozytywne opinie. Ja po prostu liczyłam na coś więcej, na coś bardziej konkretnego i wielowymiarowego. Na pewno dobrze zostały przedstawione relacje między kardynałami, sam przebieg konklawe, ale już samo zakończenie było raczej przewidywalne. Akcja nie była wyjątkowo porywająca. Być może natrafiłam na tę powieść w złym czasie, choć nie wydaje mi się, żeby to był główny powód tego, w jaki sposób ją odebrałam. Może po prostu nie jest mi po drodze z wizjami Roberta Harrisa? Tak też się zdarza i nic na to nie poradzimy. Choć tematyka jest przyjemna, to brakuje sensacji w sensacji, przynajmniej dla mnie. www.bookeaterreality.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wybory papieży fascynują wszystkich, a w sposób szczególny czas, który w zamknięciu purpuraci dokonują wyboru spośród siebie kolejnego biskupa Rzymu, który rządzi katolikami na całym świecie. Obawiałem się trochę tej książki, nie wierząc do końca w możliwości autora, który jak się okazuje podszedł do tematu w sposób profesjonalny. Oczywiście zdarzenia i nazwiska postaci są wymyślone, ale rytuały i przygotowania do wyboru już nie. Rober Harris zdobył przewodnika (prawdziwego kardynała) po Watykanie, a zebrane materiały pozwoliły na realność jego opowieści, która zaskakuje,a sam finał zwyczajnie zapiera dech. Nigdy bym nie spodziewał się zakończenia, które rzuci światło na problem, jakże pomijany i nieakceptowalny. Wybory następcy zmarłego Ojca Świętego przypominają rozgrywki polityczne, nie zawsze szczere i nie zawsze uczciwe. W książce są postacie wiodące prym, jak chociażby kardynał Lomeli. Mamy tutaj akcenty polskie. Z ciekawością przeczytałem "Konklawe" również ze względów stricte naukowych. Teraz wiem, jak wygląda rytuał od rozpoczęcia, aż do zakończenia konklawe. Harris pokazuje purpuratów jako osoby grzeszne, co zbliża je do zwykłego śmiertelnika, pokazuje ich wady, zalety, ale także kryzysy wiary i walę ze złem. Autor podkreśla, iż książka jest fikcją literacką, dlatego katolicy, do których się zaliczam, nie powinni kruszyć kopii i atakować autora. Mało tego, książka została polecona przez kardynała Ojcu Świętemu Franciszkowi, ale przecież wiadomo, że aktualny Papież potrafi zachować dystans do wszystkiego. Autor nie ocenia Kościoła, opowiada historię, jaka mogła mieć miejsce, a ograniczała go tylko ludzka granica wyobraźni. Polecam z czystym sumieniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Pewność jest wielkim wrogiem jedności. Pewność jest śmiertelnym wrogiem tolerancji." W znakomitym stylu napisana książka, wciągającym, pozwalającym na mocne zaczytanie, płynne wędrowanie poprzez wątki i niecierpliwe wyczekiwanie na trzymający w napięciu finał. Może niedokładnie takiej właśnie fabuły się spodziewałam, jednak podana przez Roberta Harrisa intryga pobudza wyobraźnię, porywa wartkim rytmem i pozwala cieszyć się dobrą przygodą czytelniczą. Mieszanka ciekawie prowadzonego thrillera, wzbogacona owianą tajemnicami sensacją, psychologicznym studium ludzkich słabości i politycznym suspensem przenikającym watykańskie mury. Blisko dwustu kardynałów z całego świata przyjeżdża do Watykanu, aby po śmierci papieża Franciszka, opowiadającego się za ideą ubogiego Kościoła, dokonać wyboru najpotężniejszego przywódcy duchowego. Jacopo Lomeli, dziekan Kolegium Kardynalskiego, odpowiedzialny za organizację konklawe, wyłania się jako główny bohater powieści. To dzięki jego relacji, wypełnionej cechującym go opanowaniem, powagą, dostojeństwem, niewzruszonością i odpowiedzialnością, dowiadujemy się, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami Kaplicy Sykstyńskiej i w pokojach Domu Świętej Marty. Bacznie obserwujemy silne i gwałtowne starcie wyłaniających się frakcji w religijnej społeczności naprzemiennie dominujących nad sobą w wyścigu po prestiżowe zwycięstwo, choć nie unikniemy też chwil lekkiego przestoju i monotonii wynikających z wielokrotności podobnych form scenicznych budowanej intrygi. Jednak wielokrotnie zaskoczeni zostajemy obrotem spraw. Kiedy odnosimy wrażenie, że już zdołano wyznaczyć triumfatora konklawe, natychmiast pojawiają się nowe odsłony manipulacji, spisków i prowokacji, które raptownie zmieniają kierunek toczącej się historii. W zasadzie każdy scenariusz zdarzeń wydaje się prawdopodobny w świetle odkrywanych stopniowo prawd, knowań, machinacji, kryzysu wiary i pragnienia władzy. I choć wytypowanie przeze mnie prawdopodobnego zwycięzcy okazało się prawidłowe, to jednak wydźwięk sukcesu nowego papieża zawiera niespodziewany i jakże prowokujący pierwiastek. Za którą wizją Kościoła opowiedzą się ostatecznie kardynałowie? Czyż najpodlejsze grzechy nie są często popełniane z najbardziej wzniosłych pobudek? bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdarzały się takie sytuacje w moim życiu, kiedy zastanawiałam się o ile byłoby łatwiej gdybyśmy poznali tajemnice Watykanu. Jednak po przeczytaniu ,,Konklawe" Roberta Harrisa, zaczęłam zastanawiać się, czy aby na pewno chciałabym poznać te tajemnice. Po lekturze utwierdzam się w przekonaniu, że Watykan to polityka i biznes, przez którą próbuje przebić się prawda i posługa Bogu. ,,Uważajcie, moi bracia, by nie rozwinęły się w was wady dworaków wszystkich czasów: strzeżcie się grzechów pychy, intryganctwa, złośliwości i plotkarstwa". Pewnej nocy ze Stolicy Piotrowej nadchodzi bardzo przykra wiadomość. Ojciec Święty umiera. Odchodzi jednak nie tylko człowiek, ale również idea kościoła bliskiego ludziom którą wyznawał. Bez przepychu i bogactwa. Bez fałszu i kłamstw, z priorytetem, którym jest posługa Bogu i wiernym. Jednak nie ma czasu na smutki i zadumę, trzeba zacząć szybko działać i wybrać jego następcę. Wszystkim zajmuje się kardynał Lomeli, który znalazł się w trudnej sytuacji, ponieważ przeżywa kryzys wiary. To on musi trzymać pieczę nad Konklawe. Lomeli jest dla mnie bohaterem łączącym dwa bieguny Kościoła. Jego postać to symbol każdego z nas. Można też było odczuć osamotnienie, które przeżywa. Może to nadinterpretacja, jednak uważam, że jest swego rodzaju odbiciem lustrzanym wiernych. Do Domu Świętej Marty systematycznie przybywają Kardynałowie. Kiedy czytamy z pełnym przekonaniem, że już wszyscy są obecni, pojawia się dodatkowy duchowny. Zostaje przyjęty z zaskoczeniem, ponieważ nikt się go nie spodziewał. Po wyjaśnieniu sytuacji i potwierdzeniu jego wersji, że został powołany przez papieża w tajemnicy, drzwi Domu Świętej Marty zamykają się i od tego momentu gra o tron papieski nabiera tempa. W powieści ,,Konklawe" nie znajdziecie sensacji, biegania z bronią i rozłupywaniem czaszek. To świetnie napisany... no właśnie, szczerze mówiąc mam problem z umiejscowieniem powieści w jakikolwiek ramy i myślę że po prostu tego nie zrobię. ,,Konklawe" spostrzegam jako obraz paradoksu, który funkcjonuje od wielu lat. Bohaterowie są tak podzieleni jak społeczeństwo. To obraz współczesnego Kościoła ubrany w świetną powieść. Byłam ciekawa co się stanie, jak intrygi się potoczą. Kto ma coś do ukrycia, a kto jest szczery. Dla mnie to studium przypadku człowieka. Swego rodzaju proces grupowy, jaki można zaobserwować. Mieszanka charakterów, światopoglądów i doświadczeń zamknięta na kilka dni w jednym miejscu. Co z tego wyniknie ? Warto przeczytać. Przyznam, obawiałam się otwierając książkę. Pierwsze strony faktycznie już mnie wciągały, ale potem kiedy zobaczyłam mnogość nazwisk kardynałów pomyślałam sobie, że zamiast wejść w fabułę, to będę musiała zastanawiać się nad tym kto jest kim. Nic bardziej mylnego. Autor szybko zawęża grono bohaterów wokół których toczy się akcja i całość staje się jasna i przejrzysta. Z czystym sumieniem mogę polecić tę powieść, jako jedną z lepszych jakie czytałam. ZAPRASZAM NA bookdetective.pl http://bookdetective.pl/recenzje-konklawe.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy umiera głowa Kościoła, czas na wybory jego następcy. Stu siedemnastu kardynałów przybywa z całego świata, by spośród siebie wybrać nowego papieża. Niespodziewanie, pojawia się jeszcze jeden kandydat. Nikt nie wiem skąd się tu wziął ani skąd dostał list. Jednak konklawe trzeba zacząć. Jakie sekrety, najbardziej pewnych na to stanowisko, wyjdą na jaw? Kto zostanie papieżem? I co Ojciec Święty wymyślił by wybrać godnego następce? Od razu na wstępie mogę powiedzieć, że nie jest to książka dla każdego. Ale już tłumaczę dlaczego. Od momentu kiedy przeczytałam opis książki wiedziałam, że będzie podobna do "Aniołów i demonów" Dana Browna i dużo się nie pomyliłam. Mamy tutaj przedstawione jak wygląda konklawe od tej wewnętrznej strony. Widzimy jak przebiega głosowanie, co się dzieje pomiędzy jednym a drugim, itp. Dodatkowo dla urozmaicenia dodano brudne sekrety i intrygi papieskie. Muszę przyznać, że pierwsza połowa książki bardzo mi się dłużyła. Zostajemy od razu wciągnięci w wir wydarzeń i można się czasem trochę pogubić. Później jest jeszcze trudniej, bo dochodzi bardzo wielu kardynałów i nie wiadomo już, kto jest kim. Na szczęście od drugiej połowy skupiamy się tylko na pojedynczych osobach i wtedy dopiero się wszystko zaczyna... O bohaterach nie chce za dużo opowiadać, bo mogę napisać za dużo, a chce byście sami poznali wszystkie postacie i wyrobili subiektywną opinię o nich. Ja mogę zdradzić, że polubiłam Lomeliego. Szczerze liczyła, że jego losy inaczej się potoczą, ale cóż... Spodobał mi się za swój upór, dociekliwość i starania by papieżem została godna temu stanowisku osoba. Naprawdę podziwiałam jego podejmowanie ryzyka, tylko dlatego by Kościół nie popełnił jednego z największych błędów. "-Czasami człowiek wie zbyt dużo, mój drogi. To znaczy kto spośród nas nie ma jakiegoś sekretu, którego się wstydzi?" Nie spodziewałam się, że z takiego wydarzenia można stworzyć dobrą książkę. Jednak tu właśnie jest ten powód, dlaczego książka nie jest dla wszystkich. Otóż jest tu bardzo dużo nawiązań do Ewangelii, obecnego zachowania emigrujących islamistów i zamachów terrorystycznych. Jest też wiele innych bieżących tematów, o których nie będę wspominać, bo mogę zdradzić najlepsze smaczki. Znajdziecie tu mnóstwo cytatów biblijnych, różnych interpretacji, czasami nawet kontrowersyjnych, no i oczywiście opisy wszelkich modlitwy, rytuałów itp. Dodatkowo autor często wspomina o Janie Pawle II, jego działaniach, pomysłach i przemyśleniach. Jednak jeżeli Was to nie zraża lub lubicie książki typu Anioły i Demony, to Konklawe jak najbardziej Wam się spodoba. Nie zrażajcie się początkiem, bo im dalej, tym lepiej. Ja po tej lekturze chętnie sięgnę po inne powieści tego autora i Wam polecam zrobić to samo. Po tej książce całkiem inaczej spojrzycie na wiarę chrześcijańską, jak i na księży i siostry zakonne!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka od pierwszych stron przyciąga uwagę swoją nieschematyczną tematyką. Ile razy czytaliście o przebiegu konklawe, dzięki lekturze byliście uczestnikami głosowań w Kaplicy Sykstyńskiej? Dla mnie był to pierwsze tego typu doświadczenie. Nie tylko pomysł na fabułę jest mocną stroną tej historii. Jak na thriller przystało tajemnice i niedomówienia pojawiają się od pierwszych stron i z każdym dniem wyborów pytań zamiast ubywać, pojawia się co raz więcej. Na kartach powieści towarzyszymy kardynałowi Lomelemu, dobremu, choć ewidentnie zmęczonemu posługą duchownemu. Autor postawił przed nim nie lada dylematy. Jako odpowiadający za przebieg konklawe będzie musiał zdecydować, czy ujawniać pewne fakty z przeszłości głównych kandydatów. Decyzja nie należy do łatwych, izolacja jak i presja czasu nie pozwalają zebrać myśli. Śledząc rozwój akcji łatwo zauważyć różnice w charakterach poszczególnych postaci, ale i coś jeszcze. Każdy kardynał to inna wizja Kościoła. Pokusa wpłynięcia na wynik wyboru przez Lomelego jest wielka, i to z kilku powodów (...) coprzeczytalam.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdarzają się takie momenty, gdy oczy ludzi całego świata, bez względu na wyznawaną wiarę, zwrócone są w stronę Watykanu. Jest to chwila, krótko po śmierci papieża, gdy wybierany zostaje jego następca - Konklawe. Wszystkie stacje telewizyjne pokazują jeden kadr z dachem Kaplicy Sykstyńskiej, w której Konklawe się odbywa. Każdy obserwuje komin z nadzieją, że dym, który będzie się z niego wydobywał będzie biały. A to oznacza, że zebrani kardynałowie dokonali wyboru.

 

Wydawnictwo Albatros oddało w nasze ręce niedawno odświeżone, filmowe wydanie powieści Roberta Harrisa Konklawe. Właśnie w 2024 roku ta książka została zekranizowana - reż. Edward Berger; aktorzy Ralph Fiennes, Stanley Tucci, Isabella Rossellini. Film ma już na koncie Złoty Glob i jest nominowany do ośmiu statuetek Oscarów.

 

Konklawe to wciągający thriller i w tym miejscu zastanawiam się co napisać, ale chyba najbardziej pasuje polityczny. Jakoś Kościół i polityka po tej lekturze mocno mi się w głowie związały. Spytacie dlaczego? Bo w obu tych przypadkach każdy sporo by oddał i jeszcze więcej zataił, żeby zyskać władzę. W przypadku papieża to prawie władza absolutna.

Onet napisał, że Konklawe ma w sobie sporo teatralnego dramatyzmu - jak się z tym nie zgodzić. Sceneria powoduje ciarki na ciele. Mrok Kaplicy Sykstyńskiej i Oni, Kardynałowie w swych specyficznych, purpurowych szatach w liczbie zbliżającej się do 120. Decyzja, która musi zapaść w całkowitej tajemnicy, podobno w zgodzie z własnym sumieniem każdego z głosujących. A jak jest faktycznie? Konklawe Harrisa niby powinniśmy odbierać jako całkowitą fikcję literacką, ale znając ludzi, a w końcu kardynałowie ludźmi takimi samymi jak my są, to wydaje mi się to wszystko bardzo prawdopodobne. Dlaczego mielibyśmy nie traktować wyborów jak walki podjazdowej czy wręcz walki politycznej?

 

W powieści Harrisa zbiera się stu siedemnastu kardynałów, którzy mają podjąć decyzję, kto zasiądzie na Piotrowym Tronie i zająć miejsce człowieka, który propagował ubóstwo. Kolegium Kardynalskiemu przewodniczy kardynał Lomeli, który przechodzi kryzys wiary, ale jest w takiej pozycji, że mógłby obalić niejedną kandydaturę, gdyby tylko mógł.

O nie! Czy ja napisałam 117? Jaki błąd! Gdy już po kątach zaczynają zbierać się grupki, w Domu Świętej Marty pojawia się kardynał, którego nikt nie zna. Kardynał Benitez z Filipin został wyniesiony do godności kardynalskiej przez zmarłego papieża w tajemnicy. Nikomu nie ujawnił tego faktu. Co dziwne każdy chce poznać ,,nowego" i jeszcze dziwniejsze, że zaczyna zdobywać poparcie. Tylko czy to coś znaczy, skoro tak naprawdę konklawe rządzą układy i układziki?

 

Miałam już okazję czytać książki o podobnej tematyce czy oglądać filmy, ale zawsze jestem zadziwiona, zniesmaczona i poruszona. Bo oto oni, Ci, którzy od nas wymagają życia bez grzechu. Słuchają nas w konfesjonałach. Pouczają. Oni, którzy powinni być przykładem. A kim są? W moich oczach, niestety, gorsi ode mnie. Gorsi od moich znajomych. Grzech noszą na ustach, twarzach i rękach.

 

 

Konklawe Roberta Harrisa to bardzo dobrze napisany thriller. Czyta się jednym tchem. Przede mną film i mam nadzieję, że będzie równie dobry. A powieść gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Potęga Boga kontra ambicje ludzi. 117 kardynałów, 72 godziny, jeden wybór - nowy przywódca Kościoła. Gdy umiera papież, który budził kontrowersje swoimi reformami, rozpoczyna się walka o władzę za zamkniętymi drzwiami Kaplicy Sykstyńskiej. Kardynał Lomeli, prowadzący obrady, zmaga się nie tylko z kryzysem wiary, ale i z tajemnicami, które mogą wstrząsnąć konklawe. Pojawienie się nieznanego kardynała Beniteza komplikuje sytuację, a intrygi, ambicje i sekrety zaczynają dominować nad duchowością. Harris mistrzowsko buduje napięcie, tworząc thriller osadzony w unikalnym, tajemniczym świecie Watykanu. Wkrótce ekranizacja z Ralphem Fiennesem i Stanleyem Tuccim w rolach głównych. Zanim obejrzysz film, sięgnij po książkę, która wciąga od pierwszej strony!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawy, bo też bardzo realistyczny thriller prawniczy. Ciekawie się podąża za intrygami, ciekawie się odkrywa wraz z autorem kolejne karty w grze o papieski tron.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Konklawe" autorstwa Roberta Harrisa to tak naprawdę genialny thriller polityczny pełen intryg, gierek i nieczystych zagrań, bo nie ukrywajmy, ale kościół to swój sposób także polityka... 

 

Po śmierci papieża, 117 kardynałów z całego świata zostaje zamkniętych w Kaplicy Sykstyńskiej, aby wybrać nowego najpotężniejszego przywódcę duchowego na świecie. Jednak zamknięte bramy Kaplicy nie sprzyjają zadumie i skupieniu podczas wyborów, a stanowią zasłonę dla walki o władzę i korzyści jakie ona za sobą niesie. To w Kaplicy Sykstyńskiej i Domu Świętej Marii knuje się, planuje intrygi i zawiera sojusze oraz układy niczym te występujące na arenie politycznej większości krajów. 

 

Kardynał Lomeli to bardzo intrygująca postać, a jego wpływ na przebieg głosowania bardzo mi się spodobał. Odkrywanie przeszłość uczestników konklawe sprawiło, że nie mogła oderwać się od lektury. To jak Harris zbudował fikcyjną fabułę wokół ciekawych fatów i realnych opisów związanych z pogrzebem papieża, powołaniem konklawe i wyborem kolejnej głowy kościoła katolickiego jest mistrzowskie. Dał on nam możliwość zajrzenia tam, gdzie zwykły człowiek nie ma wstępu. Przy okazji ukazując, że kościół i polityka mają tak naprawdę ze sobą wiele wspólnego. 

 

,,Konklawe" to naprawdę wciągający thriller z masą intryg, zwrotami akcji, nieczystymi zagraniami i przede wszystkim zakończeniem, które wbija w w fotel. Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Cię do lektury, a mi wybrać się na ekranizację. Serdecznie polecam! 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podeszłam do tej książki dość sceptycznie, jednak da się w nią wciągnąć i naprawdę oczekuję się wyniku konklawe. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)