Kolacja
Herman Koch

Słowem podsumowania: „Kolacja" to ciekawa książka, międzynarodowy bestseller, ale na pewno nie arcydzieło. Zalet powieści jest bez liku — lekkie pióro, ciekawe poczucie humoru, rewelacyjnie nakreśleni bohaterowie z Paulem na czele, ważna tematyka, satyryczne podejście do pewnych problemów, idealnie dawkowane napięcie, doskonale poprowadzona akcja i będące ucztą dla oka wydanie graficzne. Choć to książka nie najgrubsza, radziłbym rozłożyć jej lekturę na kilka wieczorów, by cieszyć się nią jak najdłużej. Gorąco polecam! Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2016/10/co-czytasz-kolacje.html#more

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolacja. Jedno słowo o tak banalnym wydźwięku. Zwyczajnie kojarzona z jedzeniem. Nie przywołująca na myśl interesujących tematów, życiowych zmian, wielkich czynów. Kolacja. I jedzenie. Tak po prostu. Tym bardziej ciężko uwierzyć, że Koch przemycił pod tym tytułem tak wiele- emocji, ważnych tematów, aktualnych problemów.

Najbardziej w tej książce zainteresowała mnie właśnie ów kolacja, będąca dla mnie zarazem impulsem do sięgnięcia po tę pozycję. Dosyć ciężko było mi uwierzyć, że faktycznie dopatrzę się w niej czegoś dla siebie, bo dosyć enigmatyczny opis książki kojarzył mi się przede wszystkim z brakiem większej akcji i gratką dla intelektualistów. Przewrotnie zaś te czynniki rozbudziły moją ciekawość.

W pierwszej kolejności wypada, a nawet trzeba, wspomnieć o narratorze, Paulu. Mężczyzna niespiesznie opowiada o tytułowej kolacji, stopniowo zahaczając o tematy prywatne. W dosyć zawoalowany sposób przedstawia nam bohaterów tego spotkania, dość krytycznie oceniając każdego z nich. Jego oczami zagłębiamy się w towarzystwo specyficzne, zastanawiając się przy tym, o co właściwie chodzi tym ludziom i co sprawia, że, mimo wielkich różnic, postanowili spędzić ze sobą ten wieczór. Nie umknęło mi przy tym, że sam Paul jest postacią nietypową, a nietypowość ta wypływa na światło dzienne z każdą kolejną stroną. Jego decyzje i wybory zaskakują, choć z biegiem czasu zaczynamy lepiej je rozumieć. A co najważniejsze, nie sposób przejść obok nich obojętnie, koniecznie trzeba zająć stanowisko i opowiedzieć się na tak lub nie.

Bardzo podobał mi się taki sposób prowadzenia narracji, a tempo wyjawiania kolejnych szczegółów i sekretów intrygowało mnie i nie pozwalało oderwać się od książki. Nie mogłam pozbyć się wrażenia, że to tylko cisza przed burzą. I z wielką niecierpliwością czekałam na wybuch. Koch do perfekcji opanował umiejętność przeciągania i przetrzymywania czytelnika. W żadnym wypadku nie jest to jednak czymś złym, a wręcz przeciwnie- u niego wydaje się to zupełnie normalne i naturalne, to jego sposób wyrażania siebie i realizacji swojego pomysłu.

Sama kolacja przedstawiona została naprawdę… wybornie. Każdy element został tutaj dopracowany i dokładnie przemyślany. Nawet w tak pozornie błahej sytuacji, jak wybór dań, autorowi udało się upchnąć kilka cech charakterystycznych dla każdego bohatera, nieco emocji i garść dylematów. Co najważniejsze, fabuła książki nie zamyka się wokół restauracyjnego stołu, a Koch zwinnie przeskakuje między teraźniejszością i przeszłością, stopniowo przechodząc do dania głównego, a raczej tematu wieczoru.

I wtedy pada to zdanie: „Musimy porozmawiać o naszych dzieciach”. Motyw rodzicielstwa nie należy w powieściach do rzadkich. Autorzy chętnie się z nim mierzą, przedstawiając swoje poglądy na te sprawy i przekładając je na decyzje swoich bohaterów. Kiedy już dowiedziałam się, co zrobiły książkowe dzieci, kolokwialnie mówiąc opadła mi szczęka. Byłam zaskoczona w najgorszy możliwy sposób, zdruzgotana i przybita co najmniej tak, jakbym mogła temu w jakiś sposób zapobiec. A ich rodzice? Och, dużo by mówić. Autor w szczery i bezkompromisowy sposób przedstawił świat rodziców i ich dzieci oraz związane z nim koszmary. Nie jest łatwo być rodzicem, a i dzieckiem także nie- zdaje się krzyczeć w kolejnych rozdziałach. Koch przedstawił ten temat bardzo kontrowersyjnie, jestem przekonana, że każdy z nas zupełnie inaczej by się do niego odniósł. Niezależnie od tego, czy posiadamy potomstwo, czy nie. To coś więcej, kwestia moralności, zasad, naszego podejścia do życia. Rachunek sumienia. I konieczność odpowiedzenia na pytanie, jakimi jesteśmy ludźmi.

Ta krótka i pozornie błaha powieść naprawdę mnie zaszokowała. Ze ściśniętym gardłem poznawałam sekrety bohaterów i ich próby uporania się z niewygodną sytuacją. Pomysł i jego realizacja przyciągały mnie jak magnes, a lekkie pióro autora sprawiało, że zbliżałam się do zakończenia błyskawicznie. A kończyć było mi szkoda.  

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Nieszczęście zawsze poszukuje towarzystwa. Nieszczęście nie znosi ciszy - przede wszystkim momentów niezręcznej ciszy, które zapada, kiedy jest samo." Herman Koch ,,Kolacja" Niby czytam blogi z recenzjami książek, jednakże bardzo rzadko sięgam po powieść, której recenzje przeczytałam na którymś z nich. ,,Kolacja" Hermana Kocha jest książką, po którą sięgnęłam za sprawą Anity z bloga: https://www.youtube.com/user/bookreviewsbyanita . I nie zawiodłam się! ,,Kolacja" to thriller psychologiczny, który dotrze do tych bardziej wymagających czytelników, którzy są otwarci na niuanse, niedopowiedzenia, czytanie między wersami i grę gestów. Otóż dwa małżeństwa spotykają się w najbardziej eleganckim lokalu w Amsterdamie i to tam podczas kolacji toczy się gra na frazesy, gesty i pozory. Obie pary spotykają się, aby omówić pewną sprawę dotyczącą ich dzieci, która może odbić się na życiu ich rodziców. Kiedy wystrojone kelnerki wnoszą poszczególne dania, a neutralne tematy niepokojąco szybko się kończą atmosfera wyraźnie się zagęszcza. W myślach już zaczęto ostrzyć noże. Powyższa powieść wymaga od nas cierpliwości, ponieważ akcja rozwija się bardzo wolno, a na początku autor zajmuje się jak dla mnie zbytecznymi rozważaniami zupełnie nie związanymi z tematem. Jednakże jak przebrnie się przez ok. pierwsze 100 stron to fabuła nieoczekiwanie zaczyna nas wsysać. W pewnym momencie uświadamiamy sobie, że od jakiegoś czasu na wdechu przerzucamy strony szybko zapoznając się z treścią. Bowiem Herman Koch zabiera nas w podróż do ciemnych zakamarków ludzkiej psychiki i świata pragnień oraz ambicji, które niejednokrotnie przesłaniają nam to co naprawdę powinno być dla nas ważne. Nie raz dążąc do celu lub chcąc bronić swoich bliskich pomijamy zasady społeczne i kwestie moralne, które przestają mieć dla nas jakiekolwiek znaczenie. Autor oddaje nam do rąk niezwykłą opowieść, która zmusza nas do zrewidowania własnej moralności oraz do refleksji nad tym do czego sami jesteśmy w stanie się posunąć w pewnych sytuacjach. Herman Koch powoli odkrywa przed nami nie tylko myśli i emocje bohaterów, a także ich słabości oraz tajemnice. Mimo kilku wad (chociażby niepotrzebnych wtrąceń) ,,Kolacja" jest jedną z najlepszych książek, które przeczytałam w tym roku. Okazała się nie tylko trzymającą w napięciu historią, ale także popchnęła mnie do kilku refleksji, które sprawiły, że przestałam osądzać ludzi tak szybko...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)