Klub Pickwicka
Charles Dickens

Klub Pickwicka jest jedną z najbardziej znanych powieści Charlesa Dickensa, a jednak dopiero teraz zdobyłam się na przeczytanie jej. Wizja ogromnej ilości bohaterów i przewagi starszych panów przerażała mnie i pewnie przerazi (lub już przeraziła) jeszcze niejednego czytelnika. Teraz mogę powiedzieć, że mój strach był całkowicie nieuzasadniony. Książka jest niezwykle pozytywnym dziełem i wielokrotnie przy jej czytaniu zagościł na mojej twarzy uśmiech, a nawet głód, bowiem bohaterowie często zajadają się na jej kartach pysznościami! Tytułowy klub tworzy grupka przezabawnych przyjaciół, którym przewodzi Samuel Pickwick. Postać ukazana na okładce to bez wątpienia on - dobroduszny, okrąglutki, uśmiechnięty dżentelmen. Na sam jego widok kąciki ust unoszą się do góry, prawda? Pickwick wraz z kompanami zabiera czytelnika w podróż po XIX-wiecznej Anglii, ukazując ją przy tym nieco w krzywym - a jednocześnie jakże prawdziwym - zwierciadle. Przez zabawne sytuacje, których świadkami lub uczestnikami są bohaterowie, Dickens prezentuje między innymi tragiczne prawo i sądownictwo, które ochraniało w tamtych czasach przestępców. Nie szczędzi również krytyki dla całokształtu społeczeństwa, ukazuje to jednak w bardzo subtelny sposób - poprzez przygody klubu Pickwicka.  - (...) Pan Winkle nie rusza się teraz z domu. Ożenił się. - Ożenił się! – zawołał pan Pott bardzo gwałtownie. Potem umilkł i dodał wolno mściwym głosem: - To mu się należało! Dawszy upust złośliwości i bezlitosnemu triumfowi nad pokonanym wrogiem pan Pott zapytał, czy pan Pickwick i jego przyjaciele należą do "błękitnych".
W trakcie swej podróży klub Pickwicka poznaje mnóstwo ludzi, bo niemal trzystu. Bohaterowie bawią się i rozmawiają, piją i jedzą (bardzo często), przeżywają miłosne uniesienia oraz często wpadają w tarapaty. W ich przygody wplecione są również piosenki, opowiadania i wiersze, które niezwykle urozmaicają całość i pozwalają na chwilę odetchnąć od szalonego świata starszych panów, który - choć ogromnie bawi - potrafi również miejscami nudzić... Robiłem to w najlepszej wierze, jak mówił jeden gentleman, który uśmiercił swą żonę, gdyż była z nim nieszczęśliwa.
Klub Pickwicka, mimo małej wady, którą jest miejscami kiepska akcja, jest pozycją niezwykle humorystyczną. Choć z początku wydała mi się niezbyt interesująca, tak po pewnym czasie całkowicie się w niej zatraciłam i bardzo mocno zaprzyjaźniłam się z tymi nietypowymi młodzieńcami w okolicach pięćdziesiątki. Książka wspaniale ukazuje XIX-wieczne angielskie społeczeństwo, prawdziwych dżentelmenów oraz eleganckie damy, które dla bohaterów nie lada zagwozdką i wyzwaniem. Polecam z całego serca, nie tylko dla miłośników Dickensa. Dialogi i większość historii napisane są wręcz po mistrzowsku, zaczyta się w nich każdy. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Jeżeli kiedyś chciałem czegoś od mego ojca, prosiłem go o to z całym uszanowaniem. A gdy mi nie dał, brałem sam, z obawy, bym się nie dopuścił czegoś złego, gdy nie będę miał tego, co chcę. Tym sposobem uwalniałem go od mnóstwa kłopotów." Powroty do klasyki po wielu latach mają swój niezaprzeczalny urok, wdzięk, powab i magnetyzm. Wraz z przybywaniem cennych doświadczeń życiowych, głębszej znajomości natury człowieka i schematów rządzących światem, potrafimy coraz więcej zrozumieć, dokonywać celnych spostrzeżeń i oddawać się interesującym refleksjom. Fenomenalna powieść "Klub Pickwicka", mimo, że napisana ponad sto osiemdziesiąt lat temu, wciąż niesamowicie przyciąga uwagę czytelnika, dostarcza rozrywki na bardzo wysokim poziomie. Jesteśmy pod wrażeniem nietuzinkowej umiejętności odmalowania ludzkich portretów, stworzenia bogatej kolekcji bohaterów towarzyszących nam w podróżowaniu po stronach książki, ich różnorodności, wnikliwie oddanym cechom charakteru, trafnym doborem mieszanki zalet, wad, słabości, nawyków i przyzwyczajeń, nadal wciąż mocno aktualnych. Otaczające człowieka środowisko nieustannie przeobraża się, podobnie jak postrzeganie rzeczywistości, jednak mechanizmy poznawcze, emocjonalne i behawioralne pozostają bez zmian. Dlatego między innymi tak wspaniale potrafimy nawiązać nić porozumienia z tą napisaną z wielkim rozmachem powieścią, która intensywnie do nas przemawia i przekonuje swoją ciekawą treścią. Urzekają fascynujące opisy, plastyczne i barwne, zaprezentowane w porywającym i wnikliwym stylu, ze szczególną dbałością o niuanse. Smakuje się je z wielką przyjemnością i satysfakcją, to kolejny z mocnych filarów powieści. Z łatwością wyobrażamy sobie ówczesne stroje, miejsca akcji, miasta, wsie, mieszkania, gospody, a nawet sale sądowe i więzienia. Dialogi zachwycają lekkością przypasowania odpowiedniego doboru słów i stylu mówienia do poszczególnych bohaterów. Natychmiast wychwytujemy ich pochodzenie, naleciałość środowiskową, poziom wykształcenia czy indywidualny profil. Wszystko otulone w angielską mentalność, wszechobecny specyficzny humor, przekonującą ironię, wbijającą mocne szpileczki lub subtelnie uwypuklającą niekorzystne cechy bohaterów, zawsze uroczo i z fantastycznym wyczuciem. W każdym rozdziale coś wywołuje uśmiech, radosną reakcję na toczące się zdarzenia, podziw dla nieprzeciętnego warsztatu pisarskiego, zmysłu obserwacji, przenikliwości i błyskotliwości autora. Książkę, a właściwie trzy zespolone tomy, czyta się z prawdziwym zaangażowaniem, najlepiej dawkować ją porcjami, tak aby nie umknął żaden szczegół wzmacniający rewelacyjne zaczytanie. Poddajemy się kunsztowi doboru słów, satyrycznemu spojrzeniu, ciekawie prowadzonej fabule, wypełnionej zajmującymi społecznymi i obyczajowymi wątkami. To jedna z tych mistrzowskich ponadczasowych propozycji czytelniczych, z którymi zdecydowanie trzeba się zapoznać. Warto wybrać się w podróż po Anglii wraz ze wspaniałymi bohaterami, angielskimi dżentelmenami, takimi jak filozof Samuel Pickwick, miłośnik kobiet Tracy Tupman, poeta August Snodgrass, myśliwy Nataniel Winkle, czy służący Samuel Weller ze swoimi niesamowitymi powiedzonkami. Powieściowe postaci przeżywają liczne intrygujące przygody, komiczne perypetie, zaskakujące zdarzenia, wplątują się w zabawne kłopoty, niepokojące tarapaty i niezręczne sytuacje. I jeszcze te biesiady i uczty, których nie potrafią sobie odmówić podając rozbrajające uzasadnienia. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Klub Pickwicka" to pierwsza powieść Charlesa Dickensa publikowana w odcinkach w latach 1836-1837 opowiadająca o podróży Samuela Pickwicka i jego kompanów: Augusta Snodgrassa, Tracy'ego Tupmana, Nataniela Winkle'go oraz służącego Samuela Wellera po okolicach Londynu. Panowie podróżują na własny koszt, ale od czasu do czasu przesyłają do Towarzystwa Klubu Pickwicka w Londynie relacje z podróży i poszukiwań terenowych, spostrzeżenia nad obyczajami i charakterem miejscowej ludności, a także opowiadania, wiersze, piosenki powstałe w wyniku brania udziału w miejscowych wydarzeniach. Bohaterowie są niezwykle oryginalni i zabawni. Samuel Pickwick-okrąglutki, jowialny, zacny, rozsyłający najsłodsze i najpiękniejsze w świecie uśmiechy bez widocznego powodu, dobroduszny dżentelmen, który chodzi ubrany w trykoty w paski i bada naturę ludzką. Okładka książki idealnie oddaje jego wygląd:) Przez swoją dobroć i naiwność popada ciągle w tarapaty. August Snodgrass-wybitnie usposobiony poetycko, co przejawia się w jego wypowiedziach i sposobie bycia. Nataniel Winkle-ubiera się w strój myśliwski, ale w czasie polowań nie odnosi zbytnich sukcesów. Tracy Tupman-ognisty, namiętny, przystojny, szczery i wrażliwy na kobiece wdzięki. Samuell Weller-porywczy, zapalczywy i skłonny do bitki na zawołanie. W czasie podróży bohaterowie zatrzymują się w kolejnych zajazdach, gdzie jedzą, piją, bawią się i poznają przeróżnych ludzi, a ich liczba jest imponująca, bo sięga prawie trzystu osób. Zabawy i rozmowy urozmaicane są poetyckimi piosenkami, które umieszczone są w tekście. Członkowie Klubu przeżywają uniesienia miłosne, kłopoty finansowe, które prowadzą do pobytu w więzieniu, a do tego podróż dorożką dostarcza różnych niespodziewanych i często śmiesznych sytuacji, które zawsze kończą się obfitym posiłkiem w kolejnym zajeździe lub na przyjęciu. Pojedynki, pościgi, kradzieże, intrygi, skomplikowane relacje damsko-męskie podkręcają akcję niczym w powieści sensacyjno-przygodowej. Dickens w barwny sposób odmalowuje naturę ludzką z jej przywarami i zaletami. Krytykuje prawo i sądownictwo w XIX-wiecznej Anglii, które chroni przestępców, kombinatorów i wszelkiej maści oszustów. Krytyka jest ostra, ale ukryta subtelnie pod płaszczykiem zabawnych sytuacji, które przeżywają bohaterowie. Humor przemieszany z ironią, komizm sytuacyjny i słowny, bo bohaterowie zindywidualizowani są pod względem językowym, a do tego cięte riposty powodują, że Czytelnik nie może powstrzymać się przed uśmiechem. Zalecam jednak dawkowanie sobie powieści, gdyż niektóre opisy mogą lekko nużyć i przy czytaniu jednego rozdziału za drugim zbyt szybko zauważa się ich schematyczność. Pomimo tego jednego mankamentu zdecydowanie warto poznać ten słynny utwór najbardziej popularnego pisarza wiktoriańskiej Anglii. http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

KLASYKA PICKWICKA Właśnie minęło równo 180 lat od chwili, w której zaczęto publikację ,,Klubu Pickwicka". Z tej okazji wydawnictwo MG przygotowało nową polską edycję. Dlaczego warto po nią sięgnąć? Bo to Dickens w najlepszym wydaniu, zabawny rubaszny wręcz, pozytywny, choć nie ograniczający się tylko do rozrywkowej formy. Pan Samuel Pickwick to założyciel Klubu Pickwicka, gdzie w osobliwy sposób zbiega się filozofia i zabawa. Dobroduszny, wesoły mężczyzna wpada na pomysł prosty, acz skuteczny - podróży poza Londyn, podróży w głąb Anglii celem poznania rzeczy nowych i nowych ludzi także. Wraz ze swoimi towarzyszami z klubu zaczyna go realizować, co prowadzi do serii przygód - mniej lub bardziej zabawnych... Brzmi prosto? I proste także jest. Ale w tym wypadku - jak w wypadku większości klasyki - prostota równa się skuteczności. I to skuteczności poprawiającej nastrój, cieszącej czytelniczy gust i przenoszącej dziecięcą infantylność na dorosły, dojrzały grunt. Bo tak naprawdę ,,Klub Pickwicka" to przygodowa bajka dla starszych czytelników. Rubaszni, raczej okrągli bohaterowie, którzy lubią pogrążać się w drobnych przyjemnościach podróżują, przeżywając przygody i poznając nowych ludzi. Dominuje humor, nie brak jest satyry - liczy się dobra zabawa, tak dla postaci wykreowanych na kartach (tych jest całe mnóstwo, ale przedstawieni są w znakomity sposób), jak i dla odbiorców. Czytelnicy zresztą to docenili. Kiedy w marcu 1836 roku zaczęto publikację ,,Klubu Pickwicka" początkowe odcinki publikowano w nakładzie ledwie 500 egzemplarzy. Nie cieszyły się szczególną popularnością, co przekładało się na plany wydawnicze. Gdy jednak na scenie pojawiły się nowe postacie oraz fragmenty społecznie zaangażowane a czytelnicy zaczęli dopisywać (i domagać się wznowień wcześniejszych zeszytów), nakład zwiększono aż 80 razy. Teraz, po niemal dwustu latach, powieść wciąż czyta się znakomicie. Może na początku rzeczywiście młody wówczas Dickens nie popisał się szczególnie, to jednak wraz z rozwojem fabuły pokazał się od naprawdę znakomitej strony. Szczególnie pod względem stylu, znakomitego do powolnego smakowania ,,Klubu...". Jak na dwudziestoczterolatka, którym wówczas był, rzecz godna podziwu. Dlatego polecam gorąco. Taką klasykę zdecydowanie warto jest znać. Sięgnijcie więc i przekonajcie się sami o jej wartości. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/11/18/klub-pickwicka-charles-dickens/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To było moje drugie podejście do "Klubu Picwicka". Kiedyś próbowałam się za niego zabrać jako nastolatka i było to o wiele za wcześnie. Wtedy nie umiałam docenić niebanalnego humoru, rewelacyjnych i jakże błyskotliwych opisów postaci i klimatu wędrownego życia od gospody do gospody. Za pozorną lekkością i niefrasobliwością kryją się jednak bardzo poważne tematy...w końcu to Dickens, więc jakże mogłoby być inaczej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść ma swoje ciekawe momenty i bywa zabawna, ale całość jest jakaś taka... przytłaczająca. Część pierwsza jest dużo lepsza od drugiej, której nie dałam rady doczytać do końca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)