Co można zrobić z nastolatkiem, który nie chce już chodzić do szkoły?\r\n\r\nDavid, ojciec nastoletniego syna, ma oryginalny pomysł. Proponuje mu niekonwencjonalne rozwiązanie: może zrezygnować z nauki – nie będzie musiał iść do pracy ani płacić czynszu – ale ma oglądać trzy wybrane przez ojca filmy tygodniowo. \r\n\r\nTydzień po tygodniu ojciec i syn oglądają najlepsze (i przy okazji najgorsze) filmy wszech czasów – od Prawdziwego romansu, przez Chungking Express, Noc po ciężkim dniu, Dziecko Rosemary, po Słodkie życie i Showgirls. Filmy dostarczają im tematów do rozmów – o dziewczynach, muzyce, złamanych sercach, pracy, narkotykach, miłości, przyjaźni – i otwierają drzwi do wewnętrznego świata nastolatka w czasie, w którym rodzice zwykle są z niego wykluczani. Gdy klub filmowy dobiegł swego słodko-gorzkiego (ale nieuniknionego) końca, chłopak podjął decyzję, która zaskoczyła nawet jego ojca…\r\n \r\nZdobywca wielu literackich nagród, David Gilmour, opowiada swoją nadzwyczajną historię w sposób inteligentny, dowcipny i rozbrajająco szczery. \"Klub filmowy\" to historia o tym, że odwaga i zaufanie zostają nagrodzone, a uczucie i czas poświęcony drugiej osobie mogą zmienić jej życie.\r\n\r\nDavid Gilmour (ur. 1949 r.), kanadyjski pisarz i dziennikarz telewizyjny. Pracował najpierw dla Toronto International Film Festival, następnie rozpoczął karierę telewizyjną jako krytyk filmowy w programie „The Journal” w Canadian Broadcasting Corporation (CBC). Prowadził również własny talk-show dla CBC Newsworld – „Gilmour on the Arts”, który zdobył Gemini Award, nagrodę kanadyjskiego przemysłu telewizyjnego. W 1997 r. odszedł z CBC i skupił się na pisaniu. W 2005 r. zdobył Governor General’s Awards, w 2007 r. dwukrotnie otrzymał National Magazine Award. \r\n\r\n\"Jest to znakomicie napisana i zaczerpnięta z doświadczeń autorskich rzecz o historii kina oraz fascynacji filmem przywracającej młodemu człowiekowi pragnienie poznania. Gilmour jest przy tym niezwykle interesującym i oryginalnym interpretatorem filmów. Nic dziwnego, że każdy oglądany z synem obraz zostaje przez niego opatrzony swoistym wprowadzeniem ideowym. Dzięki temu otwiera nas na rzeczywistość, która jest nie tylko odbijana, ale i współtworzona przez sztukę filmową.\r\nPrzedstawiona w niej historia jest bramą odsłaniającą ekran naszego wewnętrznego świata!\".\r\nRyszard Hetnarowicz, publicysta\r\n
więcej
Informacje dodatkowe o Klub filmowy:
Wydawnictwo: Dobra Literatura
Data wydania: 2011-03-29
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 232
POLECANA RECENZJA
KLUB FILMOWY
Czterysta batów Zastanawialiście się kiedyś jakby to było nie chodzić do szkoły? Po prostu z dnia na dzień dać sobie spokój z pracami domowymi, stresem, ciągle rosnącymi wymaganiami i masą zupełnie niepotrzebnych rzeczy, których trzeba się nauczyć. Nigdy więcej nauczycieli krzywo patrzących na każdy przejaw inności, nakazów i zakazów obowiązujących w szkolnych murach, nigdy więcej czasochłonnych apeli, zebrań i zajęć pozalekcyjnych. I wszystko to za przyzwoleniem rodziców. Raj?Taką niecodzienną metodę wychowawczą zastosował David Gilmour, ojciec nastoletniego syna. Jesse n...
więcej
Kup książkę Klub filmowy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Klub filmowy - opinie o książce
Pewnie nie każdy ma tyle odwagi, albo - jak kto woli - nie każdy cierpi na taki brak rozsądku, by zdecydować się na rozwiązanie, jakie David Gilmour zastosował wobec swojego piętnastoletniego syna Jessego. Bohaterowie założyli dwuosobowy klub filmowy, którego działalność polegała na wspólnym cotygodniowym oglądaniu trzech filmów w zamian za zwolnienie młodzieńca z obowiązków szkolnych plus obietnicę ze strony syna, że nie sięgnie po narkotyki. Warto samemu przekonać się, czy ojcu uda się zainteresować syna tym, co jego samego kształtowało i było dla niego ważne oraz czy pomysł ojca okaże się nie tylko oryginalny, ale i skuteczny. Polecam książkę zarówno dorosłym, którzy utracili wiarę w mądrość i dobroć młodych ludzi którzy w każdym młodzieńcu w bluzie z kapturem widzą potencjalnego przestępcę, jak i nastolatkom, którzy w dorosłych widzą jedynie wrogów i nadzwyczaj kreatywnych twórców zakazów i nakazów.
