W książce Barbary Sienkiewicz utwory Schulza, Leśmiana, Gombrowicza i Wata przeglądają się w sobie nawzajem. W ponowionej lekturze wybrzmiewają na nowo. Stawiają zasadnicze pytania o świadomość i tożsamość, o granice poznania i granice istnienia, o zło, o jego metafizyczny rdzeń, o cierpienie i formy pograniczności, o spotkanie ludzkiego z nie-ludzkim. I o współistnienie jako obcowanie, jako „zjednoczenie afektywne”.
Zaproponowane przez Barbarę Sienkiewicz wykładnie ufundowane są na głębokiej erudycji – rzetelnie i twórczo spożytkowanej. Jest w nich uważność i rozmach. Są też przejawem sztuki interpretacji najwyższej próby.
Barbarę Sienkiewicz interesują tropy i tryby refleksji antropologicznej – kiełkujące we współczesnej myśli i wrażliwości, a zarazem mocno osadzone w twórczości Schulza, Leśmiana, Gombrowicza i Wata. W ten sposób ze szczególną siłą wybrzmiewa awangardowość idiomatycznych systemów i dzieł pisarzy kanonicznych, wrośniętych w oddalającą się przeszłość, ale też wyprzedzających swój czas – gdy dziś, w jakże odmienionym świecie, przemawiają treściami najżywiej aktualnymi.
Danuta Opacka-Walasek
Wydawnictwo: Pasaże
Data wydania: 2021 (data przybliżona)
Kategoria: Popularnonaukowe
ISBN:
Liczba stron: 276
Prezentacja utrwalonych w okresie międzywojnia sposobów widzenia przedmiotu, człowieka, pejzażu. Zmierza do rekonstrukcji dominujących ówcześnie reguł...
Nowa książka Barbary Sienkiewicz, wybitnej znawczyni awangardy poetyckiej XX wieku, zapowiada się bardzo interesująco. Skupia bowiem pod hasłem ,,ideowych...