Każdego dnia
Jagoda Wochlik

Szukacie książki z przekazem na prezent? Tę przeczytacie jednym tchem💗

"Każdego dnia” autorstwa Jagody Wochlik to poruszająca powieść, która wciąga czytelnika w świat emocji, codziennych zmagań i refleksji nad życiem. Książka opowiada historię, w której główni bohaterowie stają w obliczu różnych wyzwań, a ich losy splatają się w nieprzewidywalny sposób. Jednym z największych atutów tej powieści jest umiejętność autorki do tworzenia wiarygodnych i głęboko zarysowanych postaci. Czytelnik ma okazję zobaczyć ich wewnętrzne zmagania, marzenia oraz lęki, co sprawia, że łatwo można się z nimi utożsamić. Wochlik z powodzeniem ukazuje różnorodność ludzkich doświadczeń, co nadaje książce uniwersalny charakter. Styl pisania autorki jest przystępny i płynny, co sprawia, że lektura jest przyjemna i wciągająca. Opisy są żywe, a dialogi naturalne, co sprawia, że czytelnik ma poczucie, jakby uczestniczył w wydarzeniach na żywo. Tematyka książki porusza kwestie związane z miłością, przyjaźnią, stratą oraz poszukiwaniem sensu w codziennym życiu. Wochlik nie boi się stawiać trudnych pytań i zmuszać czytelników do refleksji nad własnym życiem i wyborami.
"Każdego dnia” to książka, która z pewnością pozostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu. Daje nadzieję i inspiruje do przemyśleń, co czyni ją wartościową lekturą dla każdego, kto pragnie zgłębić ludzką naturę i zrozumieć otaczający go świat. To pozycja, którą zdecydowanie warto przeczytać. Będę czekała na kolejne powieści spod pióra autorki.

Polecam!

BRUNETTE BOOKS

KSIĘŻNICZKA I TA DRUGA

Nie ukrywam, że do sięgnięcia po powieść Jagody Wochlik "Każdego dnia" zachęciła mnie śliczna zimowa okładka, która przyciągnęła mój wzrok niczym magnes. Nie znałam dotąd pióra autorki, więc postanowiłam to nadrobić. Jestem naprawdę zadowolona z wyboru gdyż lektura tej historii to była sama przyjemność.

Dwie przyrodnie siostry przez ponad 30 lat nie miały pojęcia o swoim istnieniu do czasu pewnej wystawy w galerii znajdującej się w Starym Browarze w Poznaniu i należącej do właściciela firmy budowlanej Tomasza Tułodzińskiego. 30-letnia Weronika Maria Tułodzińska to bogata perfekcjonistka, wymagająca, zdystansowana i trudna w kontaktach interpersonalnych pani prezes, która ma wszystko, czego zapragnie. Agata Storosz to spokojna i nieco wycofana 34-latka, pielęgniarka w hospicjum, na której życiu obcowanie z chorobami i śmiercią odcisnęło ogromne piętno. Kobiety poznają się przypadkiem i wówczas wychodzi na jaw tajemnica z przeszłości. Obie są zszokowane i pomimo pokrewieństwa nie chcą utrzymywać kontaktu. Zdecydowanie więcej je dzieli niż łączy. Ale czy na pewno?... Życie bywa nieprzewidywalne i zaskakujące, a i ojciec obu córek stara się połączyć rodzinę. Czy kobietom uda się nawiązać nić porozumienia przeczytacie w książce. Zdecydowanie zachęcam do lektury ponieważ jest to nietuzinkowa, emocjonująca i bardzo życiowa opowieść.

"Każdego dnia" to historia, która posiada moc uzdrawiania. Nie jest to słodko - mdląca powieść świąteczna pełna cudów i naciąganych zbiegów okoliczności, ale bardzo realistyczna książka o nawiązywaniu relacji, poznawaniu siebie i przezwyciężaniu własnych barier i zahamowań. Mówi się, że genów się nie oszuka, nie można się też ich wyprzeć. Odniosłam wrażenie, że Weronice i Agacie właśnie te geny pomagają porozumieć się, znaleźć wspólny język i zacieśnić siostrzaną więź.

Książka Jagody Wochlik jest piękna w swojej prostocie. Nieskomplikowana fabuła ma w sobie pewną wyjątkowość. Stosunkowo wąskie grono bohaterów i wyraźny spokój, który przenika na nas z każdej strony daje czas aby zastanowić się nad życiem. Początkowo wydarzenia to prawdziwa szarada, rozsypane puzzle, które ze strony na stronę po kolei wskakują na właściwe miejsca. Z tej skomplikowanej rozsypanki wyłania się barwny obraz, w którego autentyzm jesteśmy w stanie uwierzyć. Pamiętajmy zatem, że życie to nie tylko narodziny i śmierć, ale wszystko to, co jest pomiędzy czyli miłość, przyjaźń, marzenia, plany i całe mnóstwo niepowtarzalnych i wyjątkowych dni i nocy.

Bardzo przypadł mi do gustu język i styl pisania Jagody Wochlik. Ciekawe dialogi pełne emocji są naprawdę na wysokim poziomie. Ależ mi się podobały te docinki i kąśliwe uwagi, którymi obie bohaterki na przemian się obdarzały. Pomysł na opowieść świetny i dobrze dopracowany z najmniejszymi detalami. Fantastycznie pokazane kontrasty. Wyraziste i mocne uświadamiają nam ważne kwestie.

I na zakończenie cytat wart zapamiętania, który wypisałam sobie drukowanymi literami:

"Nie każdy dzień może być dobry, ale w każdym dniu możesz znaleźć coś dobrego."

Tymi słowami chcę Was zachęcić do sięgnięcia po tę interesującą, mądrą i przenikliwą opowieść, w której trudno znaleźć mi jakieś słabe strony.

Historia o różnorodnych ludziach, których życie doświadczyło na przeróżne osoby. Niektórzy z nich dobrze się znają, inni dopiero wkroczą do świata tych drugich. Poznajemy: 

-Agatę, pielęgniarkę z hospicjum, której życie trochę się “obyło” na nic już nie czeka, a marzenia… No cóż już dawno ich nie miewa. 

-Weronikę, bizneswoman, która żyje w luksusie, która nie znosi, gdy ktoś za nią decyduje, która od lat musi znosić konkurs na swój własny portret.

-Tomasza  Tułodzińskiego pasjonata sztuki, właściciela galerii, wielu nieruchomości i firmy budowlanej, jest on ojcem Weroniki i marzycielem, który w swoim życiu popełnił pewien błąd, który kosztował go wiele bólu i tęsknoty.

-Wojtka, niespełnionego artystę malarza, który ma szansę po raz pierwszy od dawna znów coś stworzyć.

-Piotra, który przez przypadek zburzy idealny świat “pani prezes” i może też mury, które wybudowała, runą pod jego spojrzeniem?

Drogi tych wszystkich osób się skrzyżują, a efekty zaskoczą i czytelnika, i samych bohaterów.

Świetna bardzo pouczająca opowieść o tym, że żadna zmiana tak naprawde nie jest zła, że marzenia stanowią cząstkę nas i nie da się o nich zapomnieć, że w każdym z nas jest dobro, musimy go tylko poszukać.

Bardzo ciepła pełna uczuć powieść, która zmiękczy niejedno serce. Czytałam ją z wielką przyjemnością, właściwie każda strona sprawiała, że chciało się więcej. Za to chyba kocha się książki zimowo-świąteczne, za miłość i światło, które ze sobą niosą.

🩵 „Każdego dnia” to historia osób,którzy brakuje im szczęścia lub zostało im je zabrane.Codzienność doprowadza do trwaniu w rutynie i braku motywacji na zmiany.Jeden moment-jeden obraz wszystko zmienia,a później powstaje zamęt i chęć przywrócenia spokoju w poukładanym życiu.

🩵Historia pokazuje,co w życiu jest ważne,co należy doceniać każdego dnia i jak nie dać się zmienić dla ktoś! Należy również dostrzec drugiego człowieka i nie być samolubnym,bo może doprowadzić to samotności.Mały gest,rozmowa,zrozumienie i po prostu bycie,daje często więcej niż rzeczy materialne.

🩵Opowieść porusza bardzo ważne tematy,które skłaniają do refleksji i zastanowieniu się nad swoim życiem i zachowaniem wobec drugiego człowieka.To także powrót do przeszłości i poznanie prawdy na która niektórzy czekali.
🩵Ciepła,wartościowa życiowa lektura ,która poruszy serce—gorąco polecam

Wciąż nie wierzę jaka to piękna historia! Ile razy się wzruszyłam, ile tu było złości, goryczy, miłości i piękna! Oczywiście klimat świąt przewijał się bardziej w porach roku, spostrzegawczością przemijającej natury, piękna krajobrazu oraz poetyckich dusz. Jednak ten świąteczny czas nadszedł i ogrom radości spadł na obdarowanych prezentami. W świecie z książki wszystko było możliwe, pieniądze albo u kogoś były, albo ktoś ich potrzebował, albo doceniał to, co ma. Spotkaliśmy tutaj dwie osoby, które różne w obyciu były jak kwiat i motyl. Jedna z nich mocna, silna i rozgoryczona wydawała wszystkim polecenia, gdyż jej ojciec był właścicielem firmy. Jednak potrafiła też inteligentnie wkupić się w łaski innych ludzi, co pewien mężczyzna podziwiał z uwagą. Była też druga, z sercem na dłoni i dobrocią wielkości Matki Teresy. Pracowała w hospicjum i smutek ostatnich dni zabierała do domu. W wyniku pewnych wydarzeń, pozwoliła się namalować i to również był akt dobrego uczynku. Ten obraz na zawsze zmienił jej życie, gdyż przez niego poznała mężczyznę, który zawsze był dla niej wielką tajemnicą. Żyła słowami zmarłej matki, która za nią zadecydowała gdy była bardzo mała. Los splótł losy dwóch kobiet zapraszając jedną z nich do rodziny drugiej. W ten sposób przełamał lody nie jednej osobowości. Obie przeszły przemianę, lecz czy na dobre? Czy znalazł się dla nich ktoś, kto pokazał im, że pomiędzy rodzeniem się i umieraniem jest jeszcze czas na życie? Przepiękna historia, czytałam ją jednym tchem! Autorka podkreśliła tutaj wartości rodzinne, wartość drugiego człowieka, sumienie, dawanie drugich szans, oraz że nie ocenia się nikogo w ogóle go nie poznając. Pokazała również, że miłość czasami jest tak nieuchwytna, że czasami albo pojawia się od razu, a innym czasem potrzebuje dojrzeć, by mogła przejść komuś przez usta. Pięknie podkreśliła słowa przynależności do drugiego człowieka oraz dała duży obraz dla słów ,,dziękuję, przepraszam i proszę". Uwielbiam pióro autorki, zawsze czytając czuję się jakbym była obecna w jej baśni, gdzie możliwe są tylko jedne zakończenia:-)

Nie każdy dzień jest dobry , ale w każdym dniu można znaleźć coś dobrego.  

Bo w miłości nie chodzi o same słowa kocham Cię , to również Zaopiekuję się Tobą , będę dla Ciebie dobry. 

Weronika Maria Tułodzińska nie zna takich słów jak nie da się czy niemożliwe. Po prostu nie istnieją one w jej słowniku. Kobieta jest młoda, ponieważ niedawno ukończyła trzydzieści lat i wraz z ojcem Tomaszem prowadzi firmę budowlaną odpowiadając za jej finanse. 

Ku jej zdumieniu ojciec pewnego dnia oświadcza,że coraz poważniej myśli o przejściu na zasłużoną emeryturę. 

Niestety jego córka nie ma potrzebnej wiedzy technicznej w związku z czym mężczyzna zatrudnia Piotra Bartkowiaka..

Niestety Werka bardzo szybko daje mu odczuć, że nie jest mile widziany , zaś plotki o podłym charakterze pani prezes zdają się potwierdzać.

Czy jednak prawdziwe okaże się powiedzenie, Kto się lubi ten się czubi?

Kochający ojciec jest również właścicielem galerii sztuki i co roku organizuje konkurs na najlepszy portret swojej jedynej pociechy. 

Agata Storosz pragnęła zostać weterynarzem, lecz po śmierci ukochanej mamy, Alicji, która odeszła po długiej i ciężkiej chorobie zmieniła zamiar i obecnie jest pielęgniarką w poznańskim hodpicjum. 

Co łączy ją z rodziną, która wydaje się mieć wszystko? 

Wojtek jest bankowcem i kiedyś studiował ekonomię z córką znanego dewelopera. Pewnego dnia jego dawna znajoma i najlepsza przyjaciółka Pani prezes , Kasia spotyka go przypadkiem i dochodzi do wniosku, że widzi go w roli swego partnera..

Kłopot w tym, że jego muzą zostaje.. Agata. 

Czy dziewczyna uwierzy,że jeszcze może być szczęśliwa?

Patrząc na okładkę najnowszej powieści Jagody Wochlik czytelnik zapewne pomyśli, że to kolejna z dostępnych na rynku powieści świątecznych, gdzie znajdziemy opis rodziny z mnóstwem tradycji i wzajemną bliskością.  

Jednak ta powieść i jej fabuła zaskakują. Pełna bólu historia o podziałach, będach i wychodzeniu ze swojej strefy komfortu. O tym ,że człowiek to istota niezwykle złożona i niejednoznaczna.  

To opowieść o nadziei i wybaczeniu , o drugiej szansie i miłości. 

Piękna, głęboka, pełna życiowej mądrości i życiowych refleksji.  

Serdecznie polecam ???

Cześć i czołem

Dziś przychodzę do Was z pozycją, której okładka może zmylić czytelnika.

,,Każdego dnia" Jagody Wochlik to nic innego jak nawoływanie do tego, aby cenić życie i szukać w nim szczęścia każdego dnia. Doceniać każdą możliwość, którą oferuje nam świat wraz ze wschodzącym słońcem, otwierać serce i dostrzegać to, co w życiu ważne, czyli drugiego człowieka, rodzinę, przyjaźń, miłość, każdą emocję związaną z relacjami międzyludzkimi. Życie to przede wszystkim ludzie, nie rzeczy materialne, status majątkowy. Samotność zabija człowieka i nawet bogactwo tego nie zmieni.W książce poznajemy kilku bohaterów, którzy różnią się od siebie wszystkim, jednak jest jedna rzecz, którą czuje każdy. Jest to pustka wywołana brakiem jednej, a tak potrzebnej emocji, czyli szczęścia. Niektórych złączy tajemnica z przeszłości, a niektórych zmiana nastawienia do ludzi i do życia. Jaki będzie finał tej historii? Czy każdy z bohaterów odnajdzie wewnętrzny spokój i odnajdzie radość życia?Dzięki bohaterom jesteśmy w stanie postawić się w ich sytuacji, co powoduje zadumę i składnia do refleksji. To historia naszpikowana emocjami i w dodatku życiowa. Może ta opowieść wcale nie jest świąteczna, jak to okładka sugeruje, ale przekaz, który niesie ta historia, jak najbardziej pasuje do rozmyślań, które pojawiają się przeważnie przed świętami.Autorka potrafi poruszyć czytelnikami i wprowadzić go w nostalgiczny klimat. Ukazuje relacje rodzinne i podkreśla, że to ona jest najważniejsza, jaka by nie była i że warto naprawiać te relacje, a przynajmniej dążyć do ich polepszenia, bo życie z dnia na dzień staje się krótsze. Czasu nie cofniemy.Polecam, mimo iż mało świąteczna, to bardzo wartościowa.

,,Każdego dnia" to ciepła i refleksyjna powieść o różnych obliczach miłości. Jest to miłość siostrzana, rodzicielska, przyjacielska. Jej bohaterowie to prości ludzie, którzy nie do końca są szczęśliwy.

Chociaż okładka wskazuje na to, że akcja książki dzieje się w okresie Święta Bożego Narodzenia, to nie do końca tak jest. Wydarzenia tutaj opisane dzieją się w różnych miesiącach. Powiedziałabym nawet, że brakuje tutaj typowego świątecznego klimatu. Ale nie oznacza to, że książka jest zła. Jej magia tkwi w czymś innym.

Jest to książka, która ukazuje, że nie należy kogoś oceniać po pierwszym spotkaniu i że warto dawać innym druga szansę. Jest to książka, która ukazuje relacje rodzinne oraz przyjacielskie.

Bardzo lubię tego typu książki. Łatwe w odbiorze, przyjemne, a do tego refleksyjne.

Autorka posiada lekki styl pisania i książkę czyta się bardzo szybko. Czas spędzony z tym tytułem był bardzo dobrze spędzonym czasem. I bardzo polecam ten tytuł.

Książka "Każdego dnia" kusi swoim pięknym wydaniem, trzeba przyznać, że wydawnictwo postarało się jeśli chodzi o okładkę tej książki!
Jednak nie jest to mocno świąteczna książka. Autorka nie skupiła się tutaj typowo na samych świętach, choć akcja książki dzieje się w tym magicznym okresie.
W tej książce niezwykle istotne i ważne są relacje rodzinne.
Czy dwie siostry mogą się różnić od siebie tak bardzo jak Weronika i Agata? No mogą!
Tym bardziej, że do nie dawna nie wiedziały, że są siostrami!
Weronika to dziewczyna z bogatego domu, ma wysokie wymagania co do standardu życia, na nic jej nie brakuje. Jednak Agata, pracuje w hospicjum, pomaga innym, jej praca wymaga ogromu empatii, jest ciężka. Kobieta nie zarabia milionów, i nie żyje w apartamencie, mimo wszystko nie narzeka na swój los...
Kobiety spędzają ze sobą czas, nad wyraz dużo czasu, choć obie z początku są do siebie bardzo zdystansowane, powolutku zaczynają dostrzegać pewne rzeczy.
Czemu kobiety mają tak różne życia? Co się wydarzyło w ich życiu?
Czy ojciec po tylu latach może pogodzić ze sobą siostry?
To książka która daje do myślenia. Sprawia, że mamy ochotę się zatrzymać i pomyśleć co jest tak naprawdę istotne w życiu, by doceniać każdy dzień... I to co się ma... Bo owszem zawsze może być lepiej! Ale też zawsze może być niestety gorzej! ?.
Zabrakło mu tu tylko tych świąt! Choć troszkę, troszkę więcej nawiązania do nich.
Jednak doceniam to, jaki ta historia niesie ze sobą przekaz... ?

Przeczytajcie, warto ??