Katastrofalny błąd
Iwona Wilmowska;

"Katastrofalny błąd" to czwarty tom serii, której autorką jest Iwona Wilmowska. Czytając książkę przeniosłam się myślami do Warszawy, w której się urodziłam i mieszkałam wiele lat. Wspomnienia wróciły. 

W tym mieście mieszka Agata Brok z mężem Kermitem. Bohaterka obecnie wychowuje ośmiomiesięczną Marysię i to pochłania jej dużo czasu i energii. Kobieta wynajmuje swoje dawne mieszkanie na ulicy Podbipięty, niedaleko stacji metra Służew. Niestety od jakiegoś czasu lokatorka, samotna matka z nastoletnim synem, spóźnia się z opłatami. Agata jest zaniepokojona i postanawia sprawdzić co się stało. W mieszkaniu zastaje młodego chłopaka. Okazuje się, że Agnieszka Nowak zniknęła. Bohaterka przyjmuje pod swój dach nastolatka i stara się odnaleźć zaginioną. 

Czy jej się to uda? Co stało się z matką Przemka? Czy miała jakieś tajemnice?

"Katastrofalny błąd" to powieść o zwykłych ludziach, którzy mogą mieć wiele do ukrycia. Często są inni niż nam się wydaje, mieszkają obok nas, a tak naprawdę ich nie znamy. Każdy ma jakąś przeszłość, swoją historię.

Agata jest szczęśliwa, bo pomimo trudności dnia codziennego, ma wspaniałą rodzinę, która w każdej sprawie chce jej pomóc. Nie dla każdego los jest taki łaskawy.

W książce został poruszony temat przemocy w związku. Często młode kobiety zbyt szybko i mocno ufają nowo poznanemu mężczyźnie. A on krok po kroku przejmuje kontrolę nad ich życiem i je krzywdzi. Jedna z postaci, uciekła od przemocowego partnera, poszła na terapię i stara się spełniać swoje marzenia. Lecz strach w niej nadal pozostał głęboko ukryty. A także brak zaufania do mężczyzn.

Inny aspekt, który został opisany w książce, to wykluczenie z rodziny. Zdarza się, że rodzice nie akceptują wyborów, które dokonuje ich dorosłe dziecko. Nie raz, po czasie, bardzo tego żałują.

Moją uwagę zwrócił interesujący fragment o pracy w sklepie z używaną odzieżą, jej blaskach i cieniach. 

"Katastrofalny błąd" to powieść, którą świetnie się czytało. Wciągająca akcja, zabawne dialogi, bohaterowie, których da się lubić. 

Polecam serdecznie 📚📚.

Czwarty tom serii o Agacie Brok długo nie postał na mojej półce — od razu po skończeniu poprzedniej części za niego chwyciłam. Szczerze mówiąc, nie nastawiałam się już na nic konkretnego i moim celem było po prostu spędzenie wolnego czasu na bez wątpienia przyjemnej lekturze. Czy mi się to udało? O tym opowiem już za chwilę.

Życie Agaty i Kermita uległo całkowitej zmianie, a ich uwaga zaczęła skupiać się na nowym domowniku. Jednak nie na tyle, by kobieta tak łatwo zrezygnowała z rozwiązania kolejnej kryminalnej zagadki. Tym bardziej że dotyczy ona bezpośrednio kobiety, która wynajmowała od Agaty mieszkanie... Kiedy w tajemniczych okolicznościach znika kobieta, zostawiając syna bez opieki, może oznaczać to jedno – z pewnością nie było to spowodowane czymś dobrym. Co się więc stało z zaginioną? Jakie tajemnice tym razem odkryje Agata?

Z góry przepraszam, jeśli ta recenzja będzie dość krótka. Po raz kolejny się powtórzę i napiszę, że jestem pod ogromnym wrażeniem umiejętności pisarskich Iwony Wilmowskiej. To, jak ta kobieta pisze, kreuje swoich bohaterów (którzy są charakterni i pod żadnym pozorem nie mogę ich nazwać papierowymi) oraz jak skutecznie zaciekawia czytelnika przedstawianą fabułą, jest zadziwiające. Może brzmi to całkowicie nieobiektywnie, ale no cóż, nic nie poradzę na to, że powieści tej autorki tak bardzo przypadły mi do gustu.

W tej części spodobało mi się również to, że autorka wplotła wątek zaginięcia, a nie bezpośredniej zbrodni. Wiecie, kiedy czyta się trzy książki, w których pojawiają się trupy, nagle pojawiające się porwanie/zaginięcie w tajemniczych okolicznościach jawi się jako coś odświeżającego. Dlatego też od razu napiszę, że jeżeli znużyły Was poprzednie tomy, to jednak sięgnijcie po ten czwarty.

Lektura tej książki była bardzo przyjemna, lekka i uporałam się z nią dość szybko, co w moim obecnym położeniu bardzo się chwali – za rogiem sesja, więc tego czasu jest dość mało. Katastrofalny błąd wciągnął mnie od pierwszej strony, a mój zapał i ciekawość nie zmalała ani na chwilę. Cały czas zastanawiałam się, co też wydarzyło się lokatorce Agaty i w jaki sposób nasza główna bohaterka rozwiążę tę sprawę tym razem. Czy to już jakaś miłość? Być może, nie będę zaprzeczać.

Gdybym miała sporządzić ranking wszystkich tomów, to na pierwszym miejscu umiejscowiłabym Gwiaździstą noc, a na drugim właśnie Katastrofalny błąd. Na ostatnim miejscu znalazłaby się Strata, która niestety nie zachwyciła mnie tak mocno, jak się tego spodziewałam. Jednak trzeba pamiętać, że to zestawienie jest mocno subiektywne i jeżeli ktoś inny odbierał te książki inaczej – to super!

Jeszcze raz: jeżeli szukacie dobrej i ciekawej serii kryminałów, która sprawdzi się idealnie na wolny wieczór, to Prywatne śledztwo Agaty Brok zdecydowanie zasługuje na uwagę.

Okładka tej części utrzymana jest w podobnym stylu co trzy poprzedzające ją tomy. Tutaj mamy więcej brązu. Mamy filiżankę, kałużę krwi. Nie posiada skrzydełek, które stanowiłyby dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stronice są kremowe, czcionka duża, odstępy między wersami i marginesy został zachowane. Pojawiło się kilka literówek, ale nie zwróciłam na nie jakiejś szczególnej uwagi i nie męczyły mnie one zbytnio. 

Jest to moje kolejne spotkanie z pisarką, ale teraz muszę przyznać, że jest postęp. Autorka doszlifowała swój warsztat, co oczywiście jest na plus. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Wcześniej też tak było, ale nie wciągnęłam się aż tak, jak w tym przypadku. Na tyle ciekawie Iwona wykombinowała fabułę, że świetnie mi się czytało, lawirując między bohaterami. Stałam się podglądaczem i chwilami czułam się tak, jakbym sama brała udział w niektórych wydarzeniach. Jest to ZDECYDOWANIE najlepsza powieść autorki, jaką miałam okazję przeczytać, uwierzcie mi. Widać, że autorka dopracowała swój warsztat i książka od razu sprawia wrażenie lepszej od pozostałych. Co jak wiecie, w seriach różnie się dzieje i zazwyczaj jest tak, że im tomów więcej, tym są one słabsze. Tutaj mamy POSTĘP. 

Może jakoś szczególnie za bohaterami nie tęskniłam, bardziej za tym, co autorka tym razem wymyśli. Intrygował mnie bardziej pomysł na fabułę niźli bohaterowie, ale jak to mam w zwyczaju, co nieco napomknę. 
Mamy tutaj Agatę, szczęśliwą mamuśkę na etat, która ma małe dziecko i duże dziecko, Kermita, który nie raz pomaga jej w rozwikłaniu zagadek. Nasza główna postać ma dar do przyciągania kłopotów, niewyjaśnionych i dziwnych spraw. Tutaj jednak sama się zastanawiałam, czy nie postąpiłabym podobnie. Nie każdy miałby tyle odwagi, co ona i zapraszać do domu na pomieszkiwanie syna swojego lokatora, nastolatka, którego kompletnie nie zna. Z drugiej zaś strony, gdyby zostawiła go na pastwę losu... No wiecie, to jednak z takich trudnych sytuacji, nad którymi trzeba mocno się zastanowić i albo pójść na łatwiznę, albo dołożyć trosk. Poznajemy kilku nowych bohaterów, jednak nie stali się oni dla mnie niesamowicie sympatycznie, wręcz przeciwnie, jakoś mnie do nich nie ciągnęło. 
Uważam jednak, że postacie są dobrze wykreowane i mogą przypaść Wam do gustu (niektórzy), a części możecie nie polubić, co jest całkowicie normalne. 

Co do pomysłu na fabułę - moim zdaniem strzał w dziesiątkę. Spodobała mi się ta historia, kupiłam ją bez dwóch zdań. Ciągle zastanawiałam się, kto tutaj będzie winny, i już gdzieś tam zaświtało mi, kto jest mordercą - słusznie też się domyślałam. Jestem ciekawa, czy powstanie jeszcze kolejna część. Byłoby super, liczę na jeszcze bardziej pogmatwaną historię, w której nie braknie elementów zaskoczenia czy śmiechu. Nie wiało tutaj nudą, ciągle coś się działo, byłam zaskakiwana faktami czy wydarzeniami nie raz i to było fajne uczucie. 

Reasumując uważam, że była to przyjemna historia, która jak najbardziej zasługuje na Waszą uwagę. Jest to lekka historia, pełna zagadek, tajemnic, niedomówień, którą pochłania się w zdecydowanie szybkim tempie. Te części można czytać osobno, jednak ja zalecam poznać się z Agatą i Kermitem od samego początku. Recenzje tych książek znajdziecie w zakładce z recenzjami od A do Z. :)

Świetna książka, choć bez wątpienia ta, która najbardziej mnie zasmuciła z tej serii. Zagadka samotnej matki i chłopca, którzy życią bez żadnej rodziny. Kobieta zmuszona okłamywać syna, że jego ojciec nie żyje, żeby zapewnić mu bezpieczeństwo. Bardzo burzliwa historie kobiety nieakceptowanej przez rodzine, ze źle ulokowanymi uczuciami ale z ogromną odwagą żeby zacząć od nowa, samej. Bardzo smutna historia, ale książka jako powieść kryminalna- świetna

Najlepsza z 4 części sagi. Prosta, ale wiarygodna historia. Czyta się błyskawicznie.