Kamienne drzewo
Grzegorz Bobin

Jakie jeszcze tajemnice skrywa kamienne drzewo?

„Kamienne drzewo” to drugi tom trylogii „Niebieski las”, który wzięłam do recenzji, ponieważ pierwszy spotkał się z bardzo dobrą opinią wśród czytelników i to mnie zachęciłoby sięgnąć po tę pozycję. I mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że nie żałuję, bo zaczyna się ciekawie już od pierwszych stron trylogii.

Theron zdobywa Inis i nastały rządy bezwzględnego i okrutnego maga. Ludzkość jest zagrożona.  Królowa Endalonia zostaje w swoim królestwie by chronić najbliższych. Posyła córkę i wiernych towarzyszy statkiem do bezpiecznego miejsca, jakim jest Aher rządzony przez starego króla Finsecha i jego młodego syna Atalona. Theron wciąż rośnie w siłę. By jednak sprawować władzę na tak ogromny terenie będzie potrzebował kogoś, komu będzie mógł zaufać. Czy znajdzie taką osobę? Co czeka córkę i przyjaciół w Aher?

Bezwzględny tyran wdraża też w życie swój okrutny plan. Plan zwiększenia magii poprzez zapładnianie kobiet.

„Z jedenastu kobiet wybranych na matki jego dzieci, zostały mu cztery – w tym Endalonia. Jego głównym planem było to, by właśnie Endalonia urodziła w Asher przyszłego władcę tamtej krainy.”

Jaki los przypadnie królowej Endalonii? Czy znajdzie się ktoś, kto sprzeciwi się tej okrutnej władzy i obali okrutne rządy króla Therona?

Niebieski Las spłonął i pozostawił po sobie tylko nadzieję. Nadzieję zaklętą w małym niebieskim ziarnie.

„Legenda głosiła, że ten, kto wyhoduje roślinę z ziarna zrodzonego przez niebieskie drzewo, uwolni wtedy wielką moc.”

I tak się właśnie dzieje. Ta moc przypada prostemu człowiekowi, po którym nikt niczego by się nie spodziewał.

„Właśnie wypełnia się kolejny etap jakiegoś dziwnie pokręconego przeznaczenia. Zaczynam czuć moc, której ogromu jeszcze nie pojmuję.”

Czy dobrze ją wykorzysta i w słusznych celach? Jaki los czeka wybrańca? Czy da radę położy kres tyranii?

Książka trzyma w napięciu do samego końca. Krótkie rozdziały czyta się z zapartym tchem. Jest wartka akcja i utrzymana do samego końca. Nie nudzimy się ani na chwilę. Bohaterowie są wyraźni i moim zdaniem dopracowani. Jest w niej dużo mroku i zła, ale gdzieś w oddali tli się też światełko dobra.

Autor stworzył ciekawy świat pełen magii, ciekawych i różnorodnych bohaterów, tajemnic do odkrycia oraz sporo walk dobra ze złem. Tu nic nie dzieje się bez przyczyny, wszystko jest zaplanowane w najmniejszym szczególe.

Przewija się w niej też ogrom emocji jak radość czy smutek. Momentami człowiek chce sobie popłakać nad okrutnym losem, jaki przypadł pozytywnym bohaterom. Razem przeżywamy z nim jego bezradność, chwile zwątpienia, strach przed nieznanym i napływające siły by przeżyć w tym trudnym położeniu, w jakim się znalazł.

Ogromnym atutem tej książki jest umieszczona mapka na pierwszych stronach, dzięki której łatwiej odnajdujemy położenie naszych bohaterów i dziejące się w niej akcje. Opisy miejsc, przyrody są krótkie, ale treściwe.

Jest to powieść o sile miłości, niezwykłej odwadze, wielkiej przyjaźni i poświęceniu.

„Trzeba poświęcić jedno życie, by inne mogło przetrwać. Bilans wychodzi na zero.”

Zakończenie tej części spowodowała, że wyczekuję kolejnej niezwykłej historii naszych bohaterów. Miło spędziłam ten magiczny czas. Zachęcam was serdecznie do sięgnięcia po książki Grzegorza Bobina i jego magicznego świata, bo na prawdę warto.

Theron wygrał, zdobył Królestwo Inis, został jego władcą. Królowej udało się wysłać statkiem córka oraz przyjaciół do bezpiecznej krainy. Sama pozostała, aby ich chronić.
Jednak Theron nie zamierza na tym zakończyć. Mag już ma dalsze plany, chce rządzić po obu stronach morza, a aby to mogło się stać, musi zdobyć Aher (krainę, w której ukrywa się córka oraz przyjaciele królowej). Jest tylko pewien problem. Nie jest, w stanie samodzielnie rządzić aż, tak wielkim terenem, musi znaleźć sojusznika, komuś zaufać. Czy znajdzie? Czy zdobędzie kolejne krainy? Jak potoczą się losy królowej, jej córki i przyjaciół?

Pierwszy tom miał wady i zalety, jednak ogólnie mi się podobał. Przy drugim mam podobne odczucia. Świat, do którego przenosimy się w książce, jest ciekawy i dość dobrze wykreowany. Zdecydowanym plusem jest fakt, że w książce znajdziemy jego mapkę.
Historia była ciekawa, sprawiała, że chciałam ją poznać w całości. W książce znajdziemy miłość, przyjaźń, walkę dobra ze złem, a także wiele tajemnic. Wątków nadal jest dość dużo, co czasem może lekko przytłaczać.

Bohaterowie pozostali dość ciekawi, dobrze wykreowani. Nadal jest ich naprawdę sporo, jednak ja uważam to za plus książki.

„Kamienne drzewo” to książka, która może nie jest idealna (a przynajmniej w moim odczuciu), jednak na tyle dobra, że warto po nią sięgnąć. Znajdziemy w niej dość ciekawą, niebanalną historię, świat, który można bez problemu sobie wyobrazić i dobrze wykreowanych bohaterów. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

,,Niekiedy siła budzi się w tych, po których nikt niczego się nie spodziewa…"

„Kamienne drzewo” to kontynuacja książki ,,Niebieski las”autorstwa Grzegorza Bobina.

Poprzednią część czytałam w zeszłym roku i sprawiła mi ona niemały dylemat. Z jednej strony książka miała w sobie coś, co mnie urzekło, a z drugiej zostawiła po sobie uczucie niedosytu. Z wielką chęcią więc przyjęłam możliwość przeczytania jej kontynuacji, by przekonać się, jakie wzbudzi we mnie uczucia.

Co się okazało?

Niestety początek był dla mnie oporny. Trochę to trwało, zanim się na powrót odnalazłam w fabule i w charakterystyce bohaterów. Postanowiłam być jednak cierpliwa i ostatecznie opłaciło się to.

W tej pozycji bowiem dostałam wszystko to, czego zabrakło mi w poprzedniej części.

Przede wszystkim przedstawiony przez autora świat wydał mi się bardziej opisowy i przystępny dla czytelnika. Wprost przyciągał do siebie magicznym, a zaraz mrocznym klimatem obiecującym nie jedną przygodę pełną wrażeń. Dużym plusem i pomocą w jego odczytaniu była umieszczona na początku książki mapka. Osobiście jestem wielką fanką map, zwłaszcza jeśli autor decyduje się na kreacje własnego świata. Jest to duże ułatwienie dla czytelnika.

Przebieg fabuły także nieco mnie zaskoczył. Dzieje się naprawdę dużo, przez co nie idzie się nudzić. Wątki przyjemnie się ze sobą przeplatają i zgrabnie prowadzą przez całą akcję.

Charakterystyka bohaterów w tomie pierwszym mnie rozczarowała. Tym razem jednak bohaterowie byli bardziej wyraziści i lepiej dopracowani. Moją ulubioną postacią okazał się mroczny mag Theron. Uważam, iż jest to najbardziej intrygująca osobowość z całej książki. Ma w sobie coś takiego tajemniczego i przyciągającego uwagę czytelnika, przez co to właśnie jego postać najbardziej zapada w pamięć.

Inni bohaterowie również mnie urzekli, jednak jeszcze odrobinę im czegoś zabrakło.

Autor ma swój niepowtarzalny styl. Jednym będzie on odpowiadał innym już nie. Ja jestem tak na pograniczu akceptacji. Książka mi się podobała i szczerze uważam, że jest, to dobra fantastyka jednak różni się od tych bardziej popularnych zagranicznych pozycji.

Jeśli więc lubicie fantasy i chcecie przeczytać coś oryginalnego, pozbawionego schematu i odświeżającego to ta książka może przypaść wam do gustu. Może być jednak i tak, że czegoś wam w niej zabraknie. Zachęcam więc do samodzielnej opinii.