Joyce Girl: Pasja i upadek. Literacka opowieść o córce Jamesa Joyce`a
Annabel Abbs

Trudna historia, pasji,zniewolenia, choroby. Bardzo inspirująca i pozostająca w głowie. Po przeczytaniu szukałam źródeł w historii by dowiedzieć się więcej i więcej.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jaka jest cena życia u boku sławnej osoby? Czy można żyć normalnie nie zważając na gwiazdorski status ojca, męża, czy należy zrezygnować z realizacji swoich marzeń, bo tak już nie wypada? Nigdy nie interesowałam się życiem Jamesa Joyce’a i sporym zaskoczeniem była dla mnie wiadomość, że miał córkę, która marzyła o tym, by być tancerką a ostatecznie skończyła w zakładzie zamkniętym. Z zaciekawieniem zaczęłam czytać powieść Annabel Abbs „Joyce Girl. Pasja i upadek. Literacka opowieść o córce Jamesa Joyce’a”, która jest skonstruowaną powieścią historyczną z elementami biograficznymi.

Awangardowy Paryż lat 20. XX wieku. Córka Jamesa Joyce’a — Lucia ma jedno ogromne marzenie – chce zostać nauczycielką. Nie jest to marzenie bezpodstawne, bo dziewczyna ma ogromny talent i ćwiczy pod okiem najlepszych nauczycieli. Bez marudzenia spędza długie godziny na sali ćwiczeń, czerpie inspiracje z otaczającego ją świata przy tworzeniu choreografii. Jest uwielbiana nie tylko przez swojego ojca, który uczynił ją swoją muzą, lecz także widownia docenia jej ogromny talent. Pewnego dnia w życiu rodziny Joyce’ów zjawia się początkujący pisarz Samuel Becket. Lucia zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia, a w jej życiu pomału pojawia się w szaleństwo. Obarczona ogromną odpowiedzialnością za postępy w tworzeniu kolejnego wyjątkowego dzieła przez ojca Lucia z każdym dniem ma dosyć swojego życia. Nie chce być już muzą, bo cokolwiek by nie zrobiła – jest obarczana winą za brak postępów w tworzeniu. Nie może liczyć na zrozumienie ze strony matki, bowiem ta krytykuje ją na każdym kroku, a brat każe jej wyjść za mąż tylko dla pieniędzy. A ona, jak każda młoda dziewczyna, chce szaleńczo kochać, żyć pełną piersią, eksperymentować w tańcu i uwolnić się od swojego życia. Z każdym kolejnym dniem wzrasta w niej uczucie rozżalenia i gniewu, aż w końcu Lucia nie wytrzymuje i wybucha. Trafia do zakładu zamkniętego i jest leczona przez Carla Gustava Junga. Czy ten pobyt zaważy na jej karierze, czy już nigdy nie zostanie tancerką?

Gdybym miała wymienić uczucia, które towarzyszyły mi podczas lektury tej książki byłyby to smutek oraz przygnębienie. „Joyce Girl” wzbudza tak silne emocje, że aż robi się przykro na fakt, że ta historia zawiera w sobie elementy historyczne. Bo Lucia żyła naprawdę, w wieku 28 lat została umieszczona po raz pierwszy w zakładzie zamkniętym. Możemy w tej książce zobaczyć historię młodej kobiety, która z obiecującej i pewnej siebie tancerki stała się nieszczęśliwą i pełną smutku i zwątpienia kobietą. Zamiast spełniać swoje marzenia -Lucia spędziła prawie całe swoje życie w zakładach zamkniętych. Smutek podczas czytania potęguje narracja, która jest pierwszoosobowa. Leżąca na kozetce w gabinecie Junga Lucia opowiada o swoim życiu, o tańcu, miłości i narodzeniu się szaleństwa. Książka jest mroczna, pełna uczuć, ale przede wszystkim skłania do refleksji i na pewno zostanie w moich myślach jeszcze długo. Warto zapoznać się z historią tej dziewczyny, która zapewniana o swoim talencie pięła się coraz wyżej i jednocześnie spadała na nią ogromna fala krytyki. A to podcina skrzydła i dążenie do spełnienia marzeń może zakończyć się tragicznie.