Innowatorzy. O tym, jak grupa hakerów, geniuszy i geeków wywołała cyfrową rewolucję
Walter Isaacson;

Czytałam książkę w oryginale, przez co plusem było ćwiczenie znajomości języka angielskiego. Książka na początku była bardzo ciekawa, bo wiele rzeczy się dowiedziałam. Ale potem od połowy książka szła mi jak krew z nosa. Niestety autor za szczegółowo wchodził w relacje międzyludzkie. Przez co wiele razy miałam wrażenie, że nie wiem co czytam. Widać, że autor chciał wiele powiedzieć, ale trochę mu to nie wyszło. 

Pamiętam czasy bez komputera - to moje dzieciństwo. Owszem, w czasach mojego bez komputerowego dzieciństwa na świecie powstawały już komputery. Pierwszy raz spotkałam się z komputerem na lekcjach informatyki. Było to już w szkole podstawowej. W moim domu komputer pojawił się, gdy chodziłam do gimnazjum. Wraz z bratem oszaleliśmy na jego punkcie.

Od tamtego okresu minęło już nieco czasu. Komputery stały się czymś zwyczajnym, ba, każdy smartfon to taki mini komputer. Technologia szybkim tempem poszybowała do przodu. Dla mnie zaś komputery stały się czymś niezwykłym, czymś bez czego sobie nie wyobrażam życia, ale też czymś, co mnie zafascynowało.

Zawsze wiedziałam, że to dzięki matematyce mamy informatykę. Dzięki matematyce mamy tak wiele osiągnięć. Dzięki matematyce, którą pokochałam tak bardzo, iż to ją studiowałam. Słabość do matematyki pozostała mi do dziś (jak i do kiepskich wyborów).

"Innowatorzy" trafiły do mnie przypadkiem. Nigdy o tej książce nie słyszałam, i gdybym jej nie dostała, tak nigdy bym jej nie przeczytała. Żałuję, że nie jest ona bardziej rozreklamowana, ponieważ to jedna z tych książek, które warto przeczytać.

Pamiętam, gdy książkę miałam pierwszy raz w rękach. Od razu poczułam się oczarowana i pewna, iż będzie to książka, która przypadnie mi do gustu. Jednak przez brak czasu nie sięgnęłam po nią tak szybko jak chciałam.

"Innowatorzy" przedstawiają całą drogę cyfrowej rewolucji. Na samym początku książki możemy prześledzić ilustrowaną oś czasu, zaś później poznać historię powstania komputerów.

Zanim sięgnęłam po książkę, myślałam, że wiem wiele na temat rewolucji cyfrowej. W końcu najważniejsze nazwiska znałam. Znałam wielu matematyków, dzięki którym dziś możemy siedzieć wygodnie w domu i robić tak wiele mając laptop, komputer, smartfon czy tablet (to jest niesamowite!). Jednak czytając, upewniałam się, iż tak naprawdę wiem niewiele. Bo nigdy nie słyszałam o Adzie, hrabinie Lovelace ani o człowieku nauki o nazwisku Babbage. A to właśnie od nich zaczyna się cała historia. Ada to kobieta niezwykła, która pokochała matematykę. Babbage zaś to człowiek, który pragnął stworzyć maszynę analityczną (i tworzył je!).

Przy następnym rozdziałam czułam się pewniej, bo już co nieco wiedziałam, lecz i tak wiele nowego się z nich dowiedziałam (i ciekawego), choćby o dzieciństwie Alana Turinga, kobietach, które programowały czy różnorodnych sporach oraz niezwykłych zbiegach okoliczności.

Ostatni rozdział stanowi podsumowanie całej książki. Ten rozdział musiał się znaleźć. W nim możemy znaleźć wnioski autora, które wynikają z przedstawionych historii i dotyczą otwartości ludzi na nowe pomysły, idee, zarządzania innowacyjnością i hipotetyczną przyszłością, która byłaby wspaniała...

Tą książkę polecam każdemu. Inspiruje i pokazuje, że warto marzyć, warto próbować i nie warto się zniechęcać. Historie osób, które przyczyniły się do rewolucji cyfrowej pokazują, że wysiłki się opłacają (choć nie zawsze), a marzenia mogą się spełniać.

Przede wszystkim zaś pokazuje, że do innowacji potrzebny jest odpowiedni moment, zbieg okoliczności. Charles Babbage w 1837 roku opisał zaawansowany komputer, lecz budowa takiego komputera musiała odczekać 100 lat, aż powstanie technologia możliwa do stworzenia takiej maszyny.