I ty możesz mieć superdziecko
Dorota Zawadzka

Najważniejszym zadaniem każdego rodzica jest wychowanie dziecka. To od nich zależy, kim i jakim człowiekiem będzie w przyszłości ich syn czy córka. Są oni, bowiem najważniejszym wzorem postępowania dla swoich pociech. Dzieci jak każda dorosła osoba różnią się od siebie a metody wychowania powinny być dostosowane do płci, wieku, temperamentu bądź osobowości każdego z nich. Wiedzą zdobytą poprzez wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi postanowiła podzielić się z rodzicami Dorota Zawadzka, pedagog i psycholog rozwojowy. W książce „I ty możesz mieć super dziecko” autorka radzi jak dobrze wychowywać i lepiej zrozumieć swoje dziecko. Każdy rodzic w procesie wychowawczym spotyka się, bowiem z wieloma trudnościami, z którymi często nie może sobie poradzić gdyż nie potrafi prawidłowo odczytać potrzeb swoich dzieci bądź nie poświęca im dostatecznie dużo czasu zastępując go dobrami materialnymi. Dla dzieci rodzice są wzorem do naśladowania. W istotny sposób wpływają na ich zachowanie, nawyki, zwyczaje i sposób myślenia. Od rodziców w dużym stopniu zależy jak w przyszłości będzie postępować i zachowywać się ich dziecko. Kiedy dostałam książkę „I ty możesz mieć super dziecko”, nie podeszłam do niej z większym entuzjazmem. Pomyślałam sobie, kolejny poradnik o wychowaniu dziecka, jakich tysiące na rynku. I tym razem moja intuicja mnie nie zawiodła. Pomimo, iż autorka stara się wytłumaczyć jak postępować z dziećmi, jakich metod i zasad przestrzegać, są to informacje bardzo ogólnikowe i jak dla mnie oczywiste. W poradniku brakuje konkretnych treści, które pomogłyby nam rodzicom zrozumieć nasze dzieci, bowiem jak podkreśla sama autorka: „Łatwo jest zostać rodzicem, ale być rodzicem to zupełnie coś innego.” (s.224) Jestem rozczarowana książką pani Zawadzkiej. Spodziewałam się po niej czegoś innego a w tym przypadku nie mogę pozbyć się wrażenia, iż wydawca bardziej skupił się na oprawie graficznej niż treści, która powinna być priorytetem w poradniku tego typu. Książka nie była godna mojej uwagi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chciałam przeczytać coś odkrywczego o macierzyństwie. Ta książka niestety odkrywcza nie jest. Załamałam się w połowie i postanowiłam nie tracić już czasu na czytanie do końca...

Po pierwsze - jest to raczej spora broszura, a nie książka. Tekst jest napisany wielką czcionką, zajmuje średnio pół strony, jest kolorowo i są obrazki. Zupełnie niepotrzebne zabiegi upiększające jeśli chodzi o poradnik...

Po drugie naprawdę niczego nowego ta książka nie wniosła w moje życie. Porady w niej zawarte wydają się takie... oczywiste?

Każdy wie, że dwulatek, czterolatek itd. przechodzi bunt i trzeba to przetrwać. Nie wolno stosować żadnej przemocy - czy to fizycznej, czy psychicznej wobec dzieci. Trzeba stosować kary adekwatne do przewinienia, ale głównie trzeba nagradzać; no i oczywiście być konsekwentnym w swoich działaniach. Żadnych bezcennych rad nie znalazłam. Jeśli ktoś nie pochodzi z patologicznej rodziny i ma jako takie pojęcie o wychowaniu dziecka - z pewnością również nic ciekawego w tej książce nie znajdzie.

Autorka według mnie podaje tylko ogólne zasady działania. Ogólniki, ogólniki i jeszcze raz ogólniki. Zabrakło przede wszystkim konkretnego schematu postępowania w konkretnych przypadkach, jakichś przykładów z życia itp.

Mimo tego, iż program telewizyjny lubiłam (choć było to wiele lat temu i może obecnie też spojrzałabym na to inaczej), to książki zdecydowanie nie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)