Holenderska dziewczyna
Marente de Moor

Jest niespokojny, tuż przedwojenny czas - rok 1936. Janna, młoda Holenderka mieszkająca w Niemczech, ma wielką pasję - szermierkę. Ojciec wysyła ją na treningi do mistrza tej dyscypliny. Egon ma liczne blizny, zarówno na ciele (szczególnie widoczna jest ta na policzku), jak i na duszy. Mistrz i uczennica tworzą parę rodem z "Pięknej i bestii". Czy zdołają się porozumieć? Czy dziewczyna stanie się mistrzynią szermierczej planszy? Jak na jej plany i losy wpłynie zbliżająca się wielkimi krokami wojna?

Główny motyw książki to walka. Zarówno w sensie dosłownym (pojedynki na szermierczej planszy, wojna), jak i metaforycznym - zmagania bohaterów z sobą samymi. Zapraszam do kibicowania!

dr Kalina Beluch

„Laureatka AKO Literature Prize i Nagrody Literackiej Unii Europejskiej. 70 tysięcy sprzedanych egzemplarzy w Holandii, przetłumaczona na 10 języków. Złowroga atmosfera, moralne dylematy, szalone namiętności, wszystko to ujęte w pięknie wyrzeźbione zdania” – tak zachęca do lektury wydawca.  Niestety, dałam się skusić. Dlaczego niestety? Ano dlatego, że to przeraźliwie nudna historia, nudna i pełna dziwnych, niezrozumiałych zachowań. Nic tu nie jest logiczne, miłość i szalone namiętności są sprowadzone do szybkiego seksu między nastolatką i starszym panem. Długie opisy, które nic nie wnoszą do fabuły, nudzą potwornie. Trochę szkoda, bo temat wojny i traum powojennych, który się tu pojawia, ważny i potrzebny, został wg mnie przyćmiony przez dziwne zachowania nastolatki. Najbardziej irytująca powieść, jaką miałam okazję czytać w ciągu ostatnich lat. Pierwszoosobowa narracja tylko potęguje irytację i znużenie.

Nie polecam.

     „W naturze człowiek nigdy nie jest samotny”.

Niemcy, 1936 rok, osiemnastoletnia Jane zostaje wysłana przez swojego ojca do jego przyjaciela jeszcze z czasów I wojny światowej Egona von Böttichera, do jego posiadłości w Akwizgranie. Ten ma doskonalić ją w szermierce. Jana to bardzo spokojna i grzeczna dziewczyna, panienka z dobrego domu. Jej miłością i pasją jest szermierka, marzy o sportowej karierze. Trafia do von Böttichera, człowieka bardzo specyficznego, mocno okaleczonego fizycznie i psychicznie przez przeżycia z I wojny światowej. Jest on osobą ponurą, rozgoryczoną, przy tym wyrachowaną, gruboskórną i bardzo wymagającą w stosunku do Jane. Głęboko ukryte przeżycia i tajemnice z jego przeszłości mają związek z ojcem Jane. Dziewczyna będzie próbowała odkryć spowite mrokiem sekrety. Czy ten pewny siebie, antypatyczny człowiek wykorzysta naiwność i niewinność Jane?

Akcja powieści toczy się swoim rytmem, niczego nie przyspiesza, jest bardzo wyważona i emocjonalna. Fabuła ukazuje trudne relacje naszych bohaterów, a tło stanowi przejmujący obraz historyczny i społeczne nastroje związane z nazizmem, nieuchronne widmo wojny. Niepodważalnym atutem powieści jest język, jakim posługuje się autorka. Bardzo piękny, lekki, przejmujący. Początkowa beztroska i jakby wyciszenie, są bardzo pozorne. Napięcie wzrasta wraz z przerzucanymi kartkami, nieustannie miałam wrażenie, że zaraz coś złego się wydarzy dało się.

Głęboko ukryte tajemnice, czy w końcu ujrzą światło dzienne? Samotność, silne zderzenie starości z pełną energii i wewnętrznego wigoru młodością. Trudne dylematy moralne, ciężki gotycki klimat. Pasja i miłość do szermierki. Pierwsza miłość, pierwsze porywy namiętności, dorosłość. Dzika, nienasycona namiętność. Trudne, złowrogie czasy. Powieść pozytywnie mnie zaskoczyła, delektowałam się nią. Nie jest to lektura lekka, wymaga od czytelnika uwagi i skupienia. Nie da się przejść obok niej obojętnie.

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3025